Olejowiec gwinejski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
![]() | ||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | jednoliścienne | |
Rząd | arekowce | |
Rodzina | arekowate | |
Rodzaj | olejowiec | |
Gatunek | olejowiec gwinejski | |
Nazwa systematyczna | ||
Elaeis guineensis Jacq. Select. stirp. amer. hist. 280, t. 172. 1763 |
Olejowiec gwinejski (Elaeis guineensis Jacq.) – gatunek rośliny z rodziny arekowatych (Arecaceae). Najczęściej nazywany jest palmą olejową, ma również inne nazwy zwyczajowe: masłopalma gwinejska, olejnik gwinejski. Pochodzi z Afryki i Madagaskaru, jest też uprawiany w innych rejonach świata o tropikalnym klimacie[2]. Główne rejony uprawy to ojczysta Demokratyczna Republika Konga, ponadto kraje Afryki Zachodniej i Środkowej, Malezja, Indonezja, Kolumbia i Ekwador.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo z pojedynczą kłodziną o wysokości do 10 m.
- Liście
- Pierzaste, z kolczastymi ogonkami liściowymi. Mają długość do 4 m i wszystkie wyrastają wachlarzowato na szczycie kłodziny.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w rozgałęzione, gęste kwiatostany. Za młodu okryte są one dwiema okrywami, które potem rozpadają się.
- Owoce
- Żółty lub czerwonawy pestkowiec wielkości śliwki. Nasiona oleiste (do 70% tłuszczu), zawierają także duże ilości białka (26%).
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Olej wykorzystuje się do produkcji margaryny, mydła, kosmetyków, świec, smarów.
- Nasiona należą do podstawowych produktów żywieniowych ludności zamieszkującej strefę tropikalną.
- Wytłoki są cenną paszą dla zwierząt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-02-15].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):