Orest Dżułyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Orest Dżułyński
pułkownik pułkownik
Data urodzenia 5 października 1890
Data śmierci ?
Przebieg służby
Lata służby 1914- ?
Siły zbrojne Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 1 Pułk Piechoty Legionów
31 Pułk Strzelców Kaniowskich
26 Pułk Piechoty (II RP)
71 Pułk Piechoty (II RP)
Główne wojny i bitwy I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca sekretarz PZPN
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Orest Teodor Dżułyński (ur. 5 października 1890, zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP, pierwszy w historii sekretarz Polskiego Związku Piłki Nożnej, piłkarz Pogoni Lwów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. 7 marca 1917 roku został awansowany na chorążego w 1 pułku piechoty[1]. Po zakończeniu wojny z bolszewikami dowodził batalionem w 31 pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został powołany do służby Sztabu Generalnego. Pełnił wówczas służbę w Oddziale III Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 6 czerwca 1925 roku został przesunięty z Kursu Doszkolenia 1924–1925 na I rocznik Kursu Normalnego 1924–1926 WSWoj[2]. 28 października 1927 roku, po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, pozostał w uczelni w charakterze asystenta[3]. 23 stycznia 1928 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jesienią 1931 roku został przeniesiony z WSWoj. do 26 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[4]. Latem 1933 roku objął dowództwo tego oddziału[5] i pełnił je do początku marca 1936, gdy został przeniesiony do Sztabu Głównego WP w Warszawie[6]. W okresie od 11 października 1937 roku do 1938 roku dowodził 71 pułkiem piechoty w Zambrowie[7].

Działalność sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jako uczeń III Gimnazjum we Lwowie uprawiał od 1905 sport w ramach kółka gimnastyczno-sportowego, a następnie był zawodnikiem Lechii Lwów. Z ramienia Lechii został jednym z założycieli Pogoni Lwów, następnie był zawodnikiem (w drużynie piłki nożnej) i działaczem tego klubu, m.in. sekretarzem klubu (1910-1911) i członkiem zarządu (1911-1914). W 1912 opracował projekt boiska klubu, otwartego w 1913[8]. Był także czynnym sędzią piłkarskim, 15 lutego 1914 został sekretarzem działającego w Galicji Związku Polskiego Piłki Nożnej, a 8 marca 1914 prezesem Sparty Lwów[9]. Na założycielskim zgromadzeniu PZPN 20 grudnia 1919 został wybrany sekretarzem tej organizacji i pełnił tę funkcję do 14 kwietnia 1920[10]. 4 lutego 1923 został prezesem Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i pełnił tę funkcję faktycznie do listopada tegoż roku, formalnie do lutego 1924, należał także organizatorów okręgowego związku lekkoatletycznego w Łodzi[11]. Od stycznia 1928 do lutego 1929 był wiceprezesem PZPN[12]. W okresie II Rzeczypospolitej był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[13].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Według autorów monografii Łódzki OZPN 80 lat. 1920-2000. Ludzie, fakty, kluby prawdopodobnie zginął we wrześniu 1939 w okolicach Kutna.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów s. 104.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 61 z 6 czerwca 1925 roku, s. 307.
  3. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 25 z 31.10.1927 r.
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 8 z 28.06.1933 r.
  6. ↑ Wieści z prowincji. Pożegnanie dowódcy 26 p.p.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 51 z 3 marca 1936. 
  7. ↑ Adam Dobroński, Krzysztof Filipow, Strzelcy kresowi z Zambrowa ... s. 24.
  8. ↑ Księga pamiątkowa poświęcona 35-leciu działalności Lwowskiego Klubu Sportowego "Pogoń" 1904-1939, wyd. Lwów 1939, s. 14, 15, 45, 46, 50, 58, 349
  9. ↑ Piotr Chomicki, Leszek Śledziona Rozgrywki piłkarskie w Galicji do roku 1914, wyd. Mielec 2015, według indeksu
  10. ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919-2009, wyd. gia, Katowice 2010, s. 241
  11. ↑ Mariusz Goss, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920-2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18
  12. ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919-2009, s. 45, 46
  13. ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  14. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 12 z 11.11.1935 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Orest_Dżułyński&oldid=55113905”