Strzelec-radiotelegrafista Paul Newman, 1944
Paul Leonard Newman[1][2] (ur. 26 stycznia 1925 w Shaker Heights, zm. 26 września 2008 w Westport[3]) – amerykański aktor filmowy i dubbingowy, reżyser, producent filmowy, kierowca wyścigowy, przedsiębiorca, filantrop i działacz społeczny.
Laureat Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Kolor pieniędzy (1987)[4] w reż. Martina Scorsese. Rok wcześniej (1986) otrzymał honorowego Oscara za całokształt twórczości. Ponadto był 8 razy nominowany do tej nagrody – za pierwszoplanowe role w filmach: Kotka na gorącym blaszanym dachu (1958), Bilardzista (1961), Hud, syn farmera (1963), Nieugięty Luke (1967), Bez złych intencji (1981), Werdykt (1982), Naiwniak (1994) i raz za drugoplanową rolę w filmie Droga do zatracenia (2002)[5].
Czterokrotny mistrz USA w wyścigach samochodowych, w 1979 na drugim miejscu w wyścigu Le Mans[6].
Urodził się w Shaker Heights w Ohio, na przedmieściach Cleveland. Był najmłodszym dzieckiem Theresy (z domu Terézia Fecková; zm. 1982) i Arthura Sigmunda Newmana (zm. 1950), właściciela sklepu ze sprzętem sportowym. Jego matka pochodziła ze Słowacji z miejscowości Ptičie, a ojciec był potomkiem żydowskich emigrantów z Węgier i Polski[7][8].
W Shaker Heights High School brał udział w przedstawieniach teatralnych, wyróżniał się także w drużynach piłki nożnej i koszykówki oraz wśród pływaków[9]. Otrzymał stypendium sportowe i podjął naukę w Kenyon College[10] w Gambier w Ohio na kierunku ekonomia.
W latach 1943–1945 (podczas II wojny światowej) służył jako strzelec-radiotelegrafista w US Naval Air Corps[11]. Miał zostać pilotem, ale nie ukończył szkolenia ze względu na daltonizm.
W latach 1951-52 uczęszczał do Yale Drama School w New Haven[11], pracując jednocześnie w nowojorskiej telewizji i ucząc się w Actors Studio. Przyciągnął uwagę krytyków debiutem na Broadwayu w przedstawieniu Picnic (1953)[12]. Na początku kariery był często mylony ze szczupłym wówczas Marlonem Brando[13]. Newman twierdził, że w co najmniej 500 notesach z autografami wpisał: „Z najlepszymi życzeniami od Marlona Brando”.
Po raz pierwszy pojawił się na dużym ekranie w filmie Srebrny kielich (1954), epizodzie biblijnym. Był tak zażenowany swoim ekranowym debiutem w tym historycznym fresku, że na łamach „Variety” zamieścił ogłoszenie, w którym przepraszał za swój występ. Jednak pozytywne recenzje otrzymał dopiero za rolę boksera Rocky’ego Graziano w obrazie Między linami ringu.
W latach 70. (na długo przed Tajemnicą Brokeback Mountain) był sprawcą medialnej burzy, kiedy wyraził chęć zagrania głównej roli w adaptacji bestsellerowej powieści The Front Runner, opowiadającej o homoseksualnej miłości między trenerem drużyny a zawodnikiem. Film nigdy nie powstał.
Jego wielkim hobby były wyścigi samochodowe. Zainteresował się nimi po występie w filmie z 1969 – Zwycięstwo. Swój pierwszy profesjonalny wyścig zaliczył w 1972 i do końca życia nie wydał oficjalnego komunikatu o zakończeniu kariery sportowej. W 1979 ukończył 24-godzinny wyścig LeMans na drugiej pozycji. W 1995 uzyskał trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, a pierwsze w swojej klasie w 24-godzinnym wyścigu w Daytonie[14]. Był też współwłaścicielem zespołu wyścigowego Newman/Haas Racing.
Kiedy wybuchła afera Watergate, okazało się, że Newman figurował na słynnej liście wrogów Nixona (Richard Nixon's Enemies List).
Dwukrotnie zagrał role, w których miał pierwotnie wystąpić James Dean (nie doszło do tego z powodu przedwczesnej śmierci Deana). Były to główne role w filmach: Między linami ringu (1956) i Gwiazda szczęścia Billy Kida (1958).
Na Uniwersytecie w Princeton studenci obchodzą 24 kwietnia tzw. „Dzień Newmana”. W dniu tym do tradycji należy wypicie 24 piw w ciągu 24 godzin. Nie jest to oficjalne święto uczelni, a sam aktor deklarował, że czułby się lepiej, gdyby tej tradycji nie kontynuowano.
W 1982 stworzył wraz z przyjacielem, Aronem Edwardem Hotchnerem, firmę-markę – Newman's Own, produkującą żywność. Całość uzyskanych dochodów zasila Newman's Own Fundation, będącą fundacją charytatywną. Od początku istnienia przedsiębiorstwa i fundacji wartość pomocy przeznaczonej na cele charytatywne przekroczyła 300 milionów dolarów[15].
W czerwcu 2008 media doniosły, że aktor, były nałogowy palacz, ma raka płuc[16]. Choroba nowotworowa doprowadziła do śmierci aktora. Newman zmarł 26 września 2008 – w wieku 83 lat – w swoim domu w Westport w stanie Connecticut.
W 1949 ożenił się z Jackie Witte, z którą miał troje dzieci: jedynego syna Scotta (ur. 1950, zm. 1978 wskutek przedawkowania narkotyków)[17], Susan (ur. 1953, obecnie: Kendall-Newman) i Stephanie. Z Jackie Witte rozwiódł się w 1958 i poślubił Joanne Woodward. Para doczekała się trzech córek: Elinory „Nell” Teresy (ur. 1959), Melissy (ur. 1961) i Claire (ur. 1965).
- Zanim dopłyną (Until They Sail) – kpt. Jack Harding
- Gwiazda szczęścia Billy Kida (The Left Handed Gun) – William „Billy the Kid” Bonney
- Długie, gorące lato (The Long, Hot Summer) – Ben Quick
- Kotka na gorącym blaszanym dachu (Cat on a Hot Tin Roof) – Brick Pollitt
- Exodus (Exodus) – Ari Ben Canaan
- Bilardzista (The Hustler) – Eddie Felson
- Przygody młodego człowieka (Hemingway's Adventures of a Young Man) – Ad Francis
- 1963 Nagroda (The Prize) – Andrew Craig
- Hud, syn farmera (Hud) – Hud Bannon
- Nowy rodzaj miłości (A New Kind of Love) – Steve Sherman
- Pięciu mężów pani Lizy (What a Way to Go!) – Larry Flint
- Rozdarta kurtyna (Torn Curtain) – prof. Michael Armstrong
- Hombre – John Russell
- Zwycięstwo (Winning) – Frank Capua
- Sędzia z Teksasu (The Life and Times of Judge Roy Bean) – sędzia Roy Bean
- Żądło (The Sting) – Henry Gondorff
- Buffalo Bill i Indianie (Buffalo Bill and the Indians) – Buffalo Bill (William F. Cody)
- Bez złych intencji (Absence of Malice) – Michael Gallagher
- Projekt Manhattan (Fat Man and Little Boy) – gen. Leslie Groves
- Naiwniak (Nobody's Fool) – Donald J. „Sully” Sullivan
Honorowe i specjalne Nagrody Akademii Filmowej |
---|
1920–1939 |
- Warner Bros. / Charlie Chaplin (1928)
- Walt Disney (1932)
- Shirley Temple (1934)
- D.W. Griffith (1935)
- The March of Time / W. Howard Greene i Harold Rosson (1936)
- Edgar Bergen / W. Howard Greene / Museum of Modern Art Film Library / Mack Sennett (1937)
- J. Arthur Ball / Walt Disney / Deanna Durbin i Mickey Rooney / Gordon Jennings, Jan Domela, Devereaux Jennings, Irmin Roberts, Art Smith, Farciot Edouart, Loyal Griggs, Loren L. Ryder, Harry D. Mills, Louis Mesenkop, Walter Oberst / Oliver T. Marsh i Allen Davey / Harry Warner (1938)
- Douglas Fairbanks / Judy Garland / William Cameron Menzies / Motion Picture Relief Fund (Jean Hersholt, Ralph Morgan, Ralph Block, Conrad Nagel) / Technicolor Company (1939)
- Bob Hope / Nathan Levinson (1940)
- Walt Disney, William Garity, John N. A. Hawkins i RCA Manufacturing Company / Leopold Stokowski i jego współpracownicy / Rey Scott / Ministrowie informacji Wielkiej Brytanii (1941)
- Charles Boyer / Noël Coward / Metro-Goldwyn-Mayer (1942)
- George Pal (1943)
- Bob Hope / Margaret O’Brien (1944)
- Republic Studio, Daniel J. Bloomberg i Republic Studio Sound Department / Walter Wanger / The House I Live In / Peggy Ann Garner (1945)
- Harold Russell / Laurence Olivier / Ernst Lubitsch / Claude Jarman Jr. (1946)
- James Baskett / Thomas Armat, William Nicholas Selig, Albert E. Smith i George Kirke Spoor / Bill and Coo / Dzieci ulicy (1947)
- Walter Wanger / Monsieur Vincent / Sid Grauman / Adolph Zukor (1948)
- Jean Hersholt / Fred Astaire / Cecil B. DeMille / Złodzieje rowerów (1949)
- Louis B. Mayer / George Murphy / Mury Malapagi (1950)
|
---|
1951–1975 |
|
---|
1976–2000 |
|
---|
od 2001 |
|
|
|