Pomnik Poległym Saperom
| ||
 Monument w latach 30. XX wieku | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Miejsce | ul. Topolowa/6 sierpnia | |
| Typ pomnika | wolnostojący | |
| Projektant | Mieczysław Lubelski | |
| Data odsłonięcia | 29 października 1933 | |
| Data likwidacji | 1944 | |
Pomnik Poległym Saperom – pomnik znajdujący się w latach 1933–1944 u zbiegu ulic Topolowej (obecnie al. Niepodległości) i 6 sierpnia (ul. Nowowiejska) w Warszawie.
Spis treści
Opis[edytuj | edytuj kod]
Autorem pomnika był rzeźbiarz Mieczysław Lubelski. Monument odlano w warszawskich Zakładach Metalurgicznych L. Kranca i T. Łempickiego[1].
Pomnik został odsłonięty 29 października 1933 przez prezydenta Ignacego Mościckiego. Upamiętniał saperów poległych w czasie wojny 1920 roku. Składał się z rzeźby sapera w uzbrojeniu polowym stojącej na wysokim postumencie przed wysoką kolumną z napisem Poległym saperom. Z obu stron kolumny umieszczono tablice z nazwiskami poległych żołnierzy.
Monument został uszkodzony przez Niemców w 1944. W kwietniu 1945 jego fragmenty odnaleziono na terenie wolskiej fabryki Lilpop, Rau i Loewenstein[2].
Pomnik nie został odbudowany.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Małgorzata Dubrowska, Andrzej Sołtan: Brązownictwo warszawskie w XIX i XX wieku. Od Norblina do Łopieńskich. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999, s. 143–144. ISBN 83-7181-084-9.
- ↑ Wola. Lata odbudowy 1945–1948. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Warszawy. Oddział Wola, 1975, s. 24.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1990, s. 164-165. ISBN 83-7005-211-8.
