Posadowo (powiat nowotomyski)
| Artykuł | 52°27′19.58″N 16°13′24.39″E |
| - błąd | 0 m |
| WD | 52°30'N, 16°13'E, 52°29'N, 16°13'E |
| - błąd | 20293 m |
| Odległość | 1499 m |
| ||||
| ||||
 Pałac Łąckich w Posadowie | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  wielkopolskie
| |||
| Powiat | nowotomyski | |||
| Gmina | Lwówek | |||
| Liczba ludności | 297 | |||
| Strefa numeracyjna | 61 | |||
| Tablice rejestracyjne | PNT | |||
| SIMC | 0588246 | |||
Położenie na mapie gminy Lwówek   Posadowo | ||||
Położenie na mapie Polski  Posadowo | ||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  Posadowo | ||||
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  Posadowo | ||||
 52°27′19,58″N 16°13′24,39″E/52,455439 16,223442
| ||||
Posadowo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Lwówek.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś szlachecka Possadowo położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[1].
Posadowo w XVI w. było własnością Rozbickich, a od XVII w. do II wojny światowej Łąckich.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Posadowo należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[2]. Posadowo należało do okręgu lwowkowskiego i stanowiło część majątku Lwówek Zamek (niem. Neustadt), którego właścicielem był wówczas (1837) Antoni Łącki[2]. W skład rozległego majątku Lwówek Zamek wchodziło łącznie 36 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Posadowo liczyło 417 mieszkańców i 30 dymów (domostw)[2].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – Stadnina Koni Posadowo[3]. W 1994 po przekształceniu jako Stadnina Koni Skarbu Państwa Posadowo[4]. Po kolejnym przekształceniu jako Stadnina Koni Posadowo Sp. z o.o., a następnie zlikwidowana.
Pałac Łąckich[edytuj | edytuj kod]
Pałac Łąckich w Posadowie został zbudowany w 1870 r. dla hr. Władysława Łąckiego przez Stanisława Hebanowskiego w stylu kostiumu francuskiego. Ostatnim właścicielem był hr. Janusz Tyszkiewicz-Łącki. Koncepcja kostiumu francuskiego, będąca reakcją na antypolską politykę pruską, przypominała czasy chwały dawnej Polski z okresu jej bliskich związków z Francją, czego symbolem była postać króla Jana III Sobieskiego. Jego portret znalazł się w głównym wnętrzu pałacu, jakim była zbrojownia. Pałac obecnie pusty, niszczeje z powodu powybijanych okien oraz nieszczelnego dachu.
15 lutego 2017 roku doszło do pożaru, wskutek czego zawalił się strop między parterem a pierwszym piętrem pałacu częściowo wykonano prace rozbiórkowe zniszczonego i nadpalonego stropu, ogień nie ogarnął elementów konstrukcyjnych – dachu i poszycia dachowego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 18.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 201.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie celów, zasad i trybu udzielania oraz wysokości stawek dotacji dla rolnictwa w 1990..., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 czerwca 1994 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udz..., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcin Libicki, Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce. REBIS, 2003. ISBN 83-7301-243-5.
| |||||||||||||
