Powiat Międzyrzecz (niem. Landkreis Meseritz , do 1938 Kreis Meseritz ) – istniejący w latach 1815 –1945 powiat pruski z siedzibą w Międzyrzeczu (niem. Meseritz ). Teren dawnego powiatu leży obecnie w województwie lubuskim .
Przynależność administracyjna [ edytuj | edytuj kod ] W roku 1793, na skutek II rozbioru Rzeczypospolitej , dawny polski powiat międzyrzecki (utworzony ustawą w dniu 2 listopada 1791) stał się jednym z 17 powiatów Wielkopolski w granicach Prus (Prusy Południowe ), a nadano mu zniemczoną nazwę Meseritzer Kreis [1] Księstwa Warszawskiego . Wrócił on jednak do Prus w wyniku kongresu wiedeńskiego i w ramach reorganizacji podziału administracyjnego części Królestwa Prus podjęto decyzję o utworzeniu Powiatu Międzyrzecz (Kreis Meseritz ), który zaczął formalnie funkcjonować od 1 stycznia 1818 (po wydzieleniu z Powiatu Międzychód), początkowo w granicach Rejencji poznańskiej w Prowincji Poznańskiej . W roku 1837 powiat zajmował powierzchnię 21,78 pruskich mil kwadratowych (1292,5 km²). 10 stycznia 1920, po uzgodnieniach traktatu wersalskiego wschodnia część powiatu z miastem Zbąszyń (niem. Bentschen ) została przyłączona do II Rzeczypospolitej . Od 1 lipca 1922 powiat należał do Rejencji pilskiej w prowincji Marchia Graniczna Poznańsko-Zachodniopruska . Po rozwiązaniu prowincji Marchia Graniczna Poznańsko-Zachodniopruska, od 1 października 1938 powiat włączono do Rejencji frankfurckiej w prowincji Brandenburgia .
Według stanu na 1 stycznia 1945, w skład powiatu wchodziły 4 miasta (Pszczew (niem. Betsche ), Brójce (niem. Brätz ), Międzyrzecz (niem. Meseritz ) i Trzciel (niem. Tirschtiegel )) oraz 44 inne gminy.
