Powiat lubomelski zajmował północno-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem lubelskim, wzdłuż rzeki Bug (powiaty włodawski i chełmski), od północy z województwem poleskim (powiat brzeski), od wschodu z powiatem kowelskim oraz od południa z powiatem włodzimierskim.
Powierzchnia powiatu wynosiła 2.054 km2, a ludność 85,5 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zamieszkania 42 osoby na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 66,0 tys. osób (72,2%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli Polacy w liczbie 12,1 tys. osób (14,2%), pozostali to Żydzi i inne nieliczne grupy narodowościowe.
Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 85 507 mieszkańców, 10 998 było rzymskokatolickiego wyznania, 107 – unickiego, 65 578 – prawosławnego wyznania, 860 – augsburskiego, 18 – reformowanego, 5 – unijne ewangelickie, 47 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 931 – inne chrześcijańskie, 6 861` – mojżeszowe, 2 – inne niechrześcijańskie, 94 osób nie podało przynależności konfesyjnej[2].
II Rzeczpospolita
Polska
