Promazyna

Promazyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C17H20N2S
Masa molowa	284,42 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	58-40-2
PubChem	4926
DrugBank	DB00420
SMILES CN(C)CCCN1C2=CC=CC=C2SC3=CC=CC=C31
InChI InChI=1S/C17H20N2S/c1-18(2)12-7-13-19-14-8-3-5-10-16(14)20-17-11-6-4-9-15(17)19/h3-6,8-11H,7,12-13H2,1-2H3 ZGUGWUXLJSTTMA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia powyżej 25 °C
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-05-06] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek promazyny Uwaga Zwroty H H302, H317 Zwroty P P280
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Promazyna – organiczny związek chemiczny, alifatyczna pochodna fenotiazyny, stosowana jako lek przeciwpsychotyczny.

Mechanizm działania

Wywiera znaczne działanie uspokajające, działa także przeciwwymiotnie. Promazyna jest antagonistą receptorów dopaminowych, a także jak inne neuroleptyki hamuje przewodnictwo nerwowe w układzie limbicznym i nigro-striatalnym. Wywiera słaby wpływ na układ wegetatywny i pozapiramidowy, blokuje receptory α1-adrenergiczne, receptory histaminowe H₁ oraz receptory muskarynowe.

Farmakokinetyka

Dobre wchłanianie zarówno po podaniu doustnym, jak i domięśniowym. Promazyna jest metabolizowana w wątrobie, a nieczynne metabolity są wydalane przez nerki lub z kałem. Przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego.

Działania niepożądane

Zwiększa wydzielanie prolaktyny. Rzadziej niż inne neuroleptyki powoduje zaburzenia pozapiramidowe.

Zastosowanie

• psychozy wieku starczego szczególnie z pobudzeniem
• inne psychozy (rzadko stosowana w schizofrenii)
• objawowe leczenie nudności i wymiotów (rzadko)

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na lek i inne pochodne fenotiazyny
• zatrucia lekami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy
• przebyty złośliwy zespół neuroleptyczny
• niewydolność wątroby
• ciąża i laktacja (Kategoria C)

Dawkowanie

Dorośli doustnie

• początkowo 50–75 mg na dobę
• dawka optymalna 300–800 mg na dobę w dawkach podzielonych
• maksymalna dawka 1 g na dobę w dawkach podzielonych
• leczenie podtrzymujące 50–150 mg na dobę

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.