51°03′13″N 15°41′15″E/51,053611 15,687500Przeździedza
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | dolnośląskie | |
| Powiat | lwówecki | |
| Gmina | Wleń | |
| Liczba ludności (III 2011) | 75[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 75 | |
| Tablice rejestracyjne | DLW | |
| SIMC | 0193163 | |
Położenie na mapie gminy Wleń   Przeździedza | ||
Położenie na mapie Polski  Przeździedza | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Przeździedza | ||
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  Przeździedza | ||
| 51°03′13″N 15°41′15″E/51,053611 15,687500
| ||
Przeździedza – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Spis treści
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Niewielka wieś położona na Pogórzu Kaczawskim, u podnóża gór: Folwarcznej (347 m n.p.m.) i Grodziny (372 m n.p.m.).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki datowane są na 1308 r. Rozgłosu osadzie nadali ówcześni Walonowie, odkrywając złotonośne pola zwane Alte Goldgruben oraz na zboczach góry Folwarcznej pokłady agatów. Od złotonośnych miejsc pochodzi nazwa strumienia przepływającego przez wieś – Złoty Potok. Prawdopodobnie do 1810 r. osada była własnością klasztoru Benedyktynek z Lubomierza.
Stan obecny[edytuj | edytuj kod]
Do niedawna w Przeździedzy działała kopalnia melafiru, jednak po utworzeniu, 16 listopada 1989, Parku Krajobrazowego Doliny Bobru wstrzymano wydobycie surowców. W kamieniołomie melafirów występują, jedyne w swoim rodzaju, agaty wstęgowe (szczelinowe)[2].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Obecnie wieś zajmuje powierzchnię około 5,2 km² i liczy, według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) 75 mieszkańców[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Po czasach świetności zachowały się wpisane do rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa zabytki[3]:
- zespół dworski, z XVII-XIX w.
- Dwór w Przeździedzy
- park dworski
inne obiekty:
- zabudowania w stylu łużyckim i przydrożne kapliczki
- liczne sztolnie i wyrobiska są pozostałością po eksploatacji bogactw naturalnych, chętnie odwiedzane przez poszukiwaczy skarbów i kolekcjonerów
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
- Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ J. Bogdański. Agaty Gór Kaczawskich. Multico Oficyna Wydawnicza. Warszawa, 2001. ISBN 83-7073-307-7
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 122. [dostęp 17.9.2012].
| |||||||||||
