Ratusz Nowomiejski w Toruniu
| ||
![]() Ratusz od strony północnej według G.F. Steinera | ||
Państwo | ![]() | |
Województwo | ![]() | |
Miejscowość | Toruń | |
Typ budynku | ratusz | |
Styl architektoniczny | gotyk | |
Rozpoczęcie budowy | 1303 | |
Rozebrano | 1818 | |
Plan budynku![]() | ||
![]() |
Ratusz Nowomiejski w Toruniu – siedziba władz Nowego Miasta, istniał w latach 1303-1818.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Ratusz znajdował się we wschodniej części Zespołu Staromiejskiego, na Rynku Nowomiejskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nowe Miasto było osobnym założeniem urbanistycznym i prawnym z własnymi władzami i ratuszem, który został ulokowany pośrodku rynku. Zbudowany został w stylu gotyckim na początku XIV w. a po pożarze w 1351 przybrał formę która jest nam znana z XVIII-wiecznych rysunków Steinera. Główny budynek ratusza został wzniesiony na planie prostokąta, ze schodkowymi szczytami; piętro było miejscem posiedzeń Rady i sądu ławniczego, a parter pełnił funkcje handlowe. Równolegle biegł węższy i niższy budynek o przeznaczeniu handlowym. Oba budynki były połączone murami kurtynowymi, wydzielającymi wewnętrzny dziedziniec. Po integracji starego i nowego miasta w jeden organizm urbanistyczny przez pewien czas ratusz nowomiejski był pomocniczą siedzibą władz miejskich, a w początku XVII w. został przejęty na magazyn handlowy rodziny Strobandów. Po 1667 gdy ewangelicy utracili kościół św. Jakuba, budynek ratusza został zamieniony na zbór pw. Trójcy Św., służący ewangelickiej gminie nowomiejskiej. Z racji na zły stan techniczny został on rozebrany w 1818, a na jego fundamentach wzniesiono nowy, istniejący do dziś, neoromański budynek kościoła Trójcy Świętej. Z dawnego ratusza zachowały się jedynie gotyckie piwnice.