Robert Janowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Robert Janowski
Ilustracja
Robert Janowski (2020)
Imię i nazwisko Robert Mariusz Janowski
Data i miejsce urodzenia 22 marca 1961
Inowrocław
Gatunki pop, pop-rock, rock
Zawód piosenkarz, kompozytor, poeta, aktor, prezenter telewizyjny, dziennikarz radiowy
Aktywność od 1983
Zespoły
Sekcja Z., Zoo, Oddział Zamknięty (1985–1986)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Robert Mariusz Janowski (ur. 22 marca 1961 w Inowrocławiu) – polski piosenkarz, kompozytor, poeta, aktor, prezenter telewizyjny i radiowy, lektor i pisarz. Z wykształcenia lekarz weterynarii.

W latach 80. był wokalistą zespołów Sekcja Z., Zoo czy Oddział Zamknięty. Ogólnopolski rozgłos przyniosło mu występowanie w musicalu Metro. Od 1994 wydał osiem albumów studyjnych: Co mogę dać (1994), Powietrze (1995), Nieważkość (2001), Skrzydła: The Best Of (2008), Song.pl (2009), Kolędy (2010), Osiemdziesiąte.pl (2012) i Najpiękniejsze melodie (2018). W latach 1997–2018 prowadził teleturniej TVP1 Jaka to melodia?.

Zdobywca Złotej Telekamery. Pięciokrotny laureat Wiktora (1999, 2006, 2008, 2011, 2012).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychował się wraz ze starszą siostrą na jednym z osiedli wojskowych w Sochaczewie. Jego matka, Urszula, pracowała jako reżyserka spektakli teatralnych i poetyckich w placówkach kulturalnych, a ojciec był pilotem i majorem w wojskach lotniczych Wojska Polskiego. Gdy miał jedenaście lat, jego rodzice rozwiedli się, a po rozwodzie został z siostrą pod opieką matki.

Jest absolwentem szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu. Ukończył Szkołę Podstawową im. Hanki Sawickiej i Liceum Ogólnokształcące im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie. W czasach licealnych tworzył akademie i apele szkolne oraz spektakle kabaretowe. Pisał też scenariusze i wiersze. Jako student współpracował z magazynem „Literatura” i był akademickim reprezentantem Polski w tenisie stołowym. Ukończył studia z weterynarii na WMW SGGW[1] i podyplomowe studia pedagogiczne.

Debiutował jako wokalista na deskach amatorskich teatrów. Występował w kilkunastu formacjach rockowych w latach 80., m.in. Sekcja Z. (pierwotnie Sekcja Zwłok), Zoo czy Oddział Zamknięty[1]. W 1983 stworzył muzykę do musicalu rockowego Jonasza Kofty i Bene Rychtera Kompot, w którym zagrał głównego bohatera, Love’a[1]. W 1988 i 1989 brał udział w Ogólnopolskich Przeglądach Teatrów Poezji. Przez osiem lat grał w musicalu Metro Janusza Józefowicza i Janusza Stokłosy[1], co przyniosło mu ogólnopolski rozgłos. Ze spektaklem wystąpił na Broadwayu. Śpiewał w oratorium Świętokrzyska Golgota Zbigniewa Książka i Piotra Rubika. Współpracował przy tworzeniu musicali, m.in. Do grającej szafy grosik wrzuć i Grosik-2 oraz brał udział w przedstawieniach piosenek Jacquesa Brela w Teatrze Buffo w Warszawie. Współpracował z warszawskimi teatrami: Dramatycznym, Roma[1], Komedia[1], Rampa[1], Ateneum (Opętany w reż. Małgorzaty Boratyńskiej) i Rozmaitości.

Jego piosenka „W nas i wokół nas”, wykorzystana w ścieżce dźwiękowej do filmu Pora na czarownice z 1993, utrzymywała się przez osiem miesięcy na pierwszym miejscu w programie Muzyczna Jedynka. W grudniu 1994 wydał swój debiutancki album studyjny pt. Co mogę dać. W marcu 2010 za album Song.pl uzyskał status platynowej płyty[2]. Z utworem „Lubię ten smutek” wziął udział w nagraniu płyty Tomasza Filipczaka i Piotra Rodowicza z jazzowymi coverami kompozycji Seweryna Krajewskiego Seweryn Krajewski Smooth Jazz wydanej 25 czerwca 2007 przez Polskie Radio[3].

W latach 1997–2018 prowadził teleturniej na antenie TVP1 Jaka to melodia?[1]. Za występy w programie w 2009 odebrał Złotą Telekamerę, wcześniej zdobywając trzykrotnie Telekamerę (2000, 2003, 2008).

W latach 2006–2010 był gospodarzem audycji Wasza muzyka w RMF FM. W 2008 uczestniczył w siódmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[1]. Od 2012 do 2018 pracował w Radiu Złote Przeboje, gdzie prowadził programy Muzyka mojego życia, Weekend z gwiazdą i Złota dwudziestka Radia Złote Przeboje. W 2018 został dziennikarzem Radia Pogoda, dla którego prowadzi cykl Najpiękniejsze melodie Roberta Janowskiego[4]. W 2018 był bohaterem programu Polsatu Aż chcę się żyć. W 2019 prowadził teleturniej Gra muzyka w TV Puls[5].

Napisał i wydał trzy książki: „Muzyka mojego życia” (wydana przez Agorę 18 lutego 2016[6]), „Przypadki. Robert Janowski” (z Marią Szabłowską, wydana przez Znak Literanova 9 listopada 2016[7]) oraz napisana przez niego książka „Wielcy muzycy”, będąca trzecim tomem z serii „Wielcy ludzie” (wydana przez Dwukropek, 2020). W ostatniej książce wśród opisanych postaci znalazły się takie gwiazdy muzyki jak: Bob Dylan, Édith Piaf, Elvis Presley, Bob Marley, Leonard Cohen i inni. Publikacja jest adresowana głównie do dzieci w wieku od 9 do 12 lat, a ilustracje do niej wykonał Maciej Szymanowicz. Jest także autorem kilku tomików poezji: „Mądrość z natury”, „Anioły”, „Pragnienia”, „Głosy”, „Noce” i „Lustra”[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Katarzyna Kalicińska-Goczał, z którą ma syna Makarego (ur. 18 grudnia 1988). Z małżeństwa z Katarzyną Dańską ma dwie córki: Anielę (ur. 1998) i Tolę (ur. 9 sierpnia 2000[9]). 14 września 2013 ożenił się z Moniką Głodek (ur. 5 sierpnia 1974).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy i seriale[edytuj | edytuj kod]

Teatr[edytuj | edytuj kod]

  • 1982: Katarynka (etiuda szkolna) – chłopak
  • 1986: Poezja grozy (spektakl telewizyjny) – młody poeta
  • 1991: Metro – Jan
  • 1992: Hamlet – Rosenkrantz
  • 1993: Upadłe Anioły – Lucyfer
  • 1994: Szósty Stopień Oddalenia – Ricky
  • 1995: Klimaty (spektakl telewizyjny) – Franciszek
  • 1997: Kram z piosenkami (spektakl telewizyjny) – romantyk
  • 1998: Duże i małe (spektakl telewizyjny) – gitarzysta
  • 2019: Love machines (etiuda szkolna) – biznesmen

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2016: „Muzyka mojego życia”, wyd. Agora
  • 2016: „Przypadki. Robert Janowski” (wywiad przeprowadzony przez Marię Szabłowską), wyd. Znak Literanova
  • 2020: „Wielcy muzycy”, czwarty tom z serii „Wielcy ludzie”, wyd. Wielokropek

Audycje radiowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2006–2010: Wasza Muzyka (RMF FM)
  • 2012–2018: Muzyka mojego życia, Weekend z gwiazdą i Złota dwudziestka (Radio Złote Przeboje)
  • od 2018: Najpiękniejsze melodie Roberta Janowskiego (Radio Pogoda)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Co mogę dać
  • Data: 1994
  • Wydawca: Pomaton
 –
Powietrze
  • Data: 1995
  • Wydawca: Pomaton
 –
Nieważkość
  • Data: 2 kwietnia 2001[10]
  • Wydawca: ZPR Records
 –
Song.pl
  • Data: 5 lutego 2009[11]
  • Wydawca: Bauer
 –
Kolędy
  • Data: 2010
  • Wydawca: Basplus
 –
Osiemdziesiąte.pl
  • Data: 8 marca 2012
  • Wydawca: MTJ
 35[12]
Najpiękniejsze melodie
  • Data: 28 września 2018[13]
  • Wydawca: Agora
 49[14]
"—" album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
Skrzydła: The Best Of
  • Data: 3 października 2008
  • Wydawca: EMI Music Poland

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1995 Album roku – piosenka poetycka Powietrze Fryderyki 1995 Nominacja [15]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Taniec z gwiazdami VII – Uczestnicy – Para nr XIII: Robert i Anna (pol.). tanieczgwiazdami.onet.pl. [dostęp 2019-04-25].
  2. ↑ a b ZPAV: platynowe płyty 2010 (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2015-03-10].
  3. ↑ Piotr Rodowicz i Tomasz Filipczak – „Seweryn Krajewski Smooth Jazz” – Muzyka, muzyka.onet.pl [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  4. ↑ Robert Janowski z audycją w Radiu Pogoda, zamiast w Radiu Złote Przeboje, Press.pl [dostęp 2020-08-05] (pol.).
  5. ↑ Show 'Gra muzyka' w TV Puls, prowadzącym Robert Janowski, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-08-13] (pol.).
  6. ↑ Muzyka mojego życia, www.empik.com [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  7. ↑ Przypadki. Robert Janowski, www.empik.com [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  8. ↑ Robert Janowski – oficjalna strona artysty, www.robertjanowski.pl [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  9. ↑ Patrycja Ceglińska, Robert Janowski pokazał 17-letnią córkę. Podobna do znanego ojca?, „teleshow.wp.pl”, 11 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  10. ↑ Robert Janowski – Nieważkość (pol.). www.nuta.pl. [dostęp 2015-03-10].
  11. ↑ Robert Janowski, Song.pl (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2015-03-10].
  12. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.03.2012 – 25.03.2012 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2015-03-10].
  13. ↑ Robert Janowski – Najpiękniejsze melodie
  14. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 28.09.2018 – 04.10.2018 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2018-10-21].
  15. ↑ Fryderyki 1995: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Janowski&oldid=61982747”