Robert Kilwardby
| ||
| kardynał biskup | ||
| ||
| Kraj działania |  Wielka Brytania
| |
| Kraj |  Anglia
| |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1215 Leicestershire lub Yorkshire | |
| Data i miejsce śmierci | 12 września 1279 Viterbo | |
| Miejsce pochówku | Viterbo | |
| arcybiskup Canterbury | ||
| Okres sprawowania | 11 października 1272 - 12 marca 1278 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Inkardynacja | dominikanie | |
| Nominacja biskupia | 11 października 1272 | |
| Sakra biskupia | 26 lutego 1273 | |
| Kreacja kardynalska | 12 marca 1278 Mikołaj III | |
| Kościół tytularny | Biskup Porto e Santa Rufina | |
Robert Kilwardby OP (ur. ok. 1215 w Leicestershire lub Yorkshire, zm. 12 września 1279 w Viterbo[1]) – angielski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował na uniwersytecie paryskim, gdzie w 1237 uzyskał doktorat[1]. Następnie podjął studia na Oxfordzie, gdzie uzyskał doktorat z teologii ok. 1255[1]. W latach 1237-1245 pracował jako wykładowca w Paryżu, a później w Oxfordzie, kiedy to około roku 1250 wstąpił do dominikanów[1]. Przyjął święcenia kapłańskie i wkrótce został przeorem swojego klasztoru[1].
11 października 1272 został wybrany arcybiskupem Canterbury[2]. Sakrę biskupią przyjął 26 lutego 1273[2]. Po śmierci króla Henryka III, zatwierdził Edwarda I jako nowego króla i ustanowił regencję do czasu powrotu króla z VII wyprawy krzyżowej[1]. Uczestniczył w soborze lyońskim II, a 19 sierpnia 1274 koronował Edwarda I[1]. W 1276 rozpoczął starania o kanonizację Ryszarda de Wyche[1]. 12 marca 1278 został kreowany kardynałem biskupem diecezji Porto-Santa Ruffina[2]. Wkrótce potem wyjechał do Viterbo, gdzie napisał wiele dzieł na temat filozofii i świętych ksiąg[1]. Zmarł prawdopodobnie w wyniku otrucia[1].