Romuald Zerych
Romuald Zerych (ur. 7 lutego 1888 w Warszawie, zm. 1964) – polski rzeźbiarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego. W latach 1914–1918 walczył w wojsku rosyjskim, dostając się do niewoli niemieckiej pod Tannenbergiem. W dwudziestoleciu międzywojennym poświęcił się rzeźbiarstwu, był m.in. autorem pomnika zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie, pomnika Elizy Orzeszkowej w Grodnie oraz jej popiersia rzeźbionego w drzewie, pomnika-tablicy poświęconego gen. Sowińskiemu w Warszawie oraz licznych nagrobków na warszawskich cmentarzach (Powązkowskim i ewangelicko-augsburskim). Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleje 53-1-65)[1].
W 1958 pomnik Elizy Orzeszkowej autorstwa Zerycha, będący repliką monumentu w Grodnie, został odsłonięty w warszawskim Parku Kultury i Wypoczynku (obecnie park Na Książęcem)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Grobonet
- ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 117. ISBN 83-88973-59-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Romuald Zerych odsłania pomnik Elizy Orzeszkowej w Grodnie
- Mariusz Patelski: Romuald Zerych (1888–1964) – twórca pomnika jeńców wojennych w Budziszynie. „Pro Lusatia” 2006, t. V, s. 64-72. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-23)].