Rynek w Sanoku
| ||
![]() Rynek w Sanoku - widok na pierzeje wschodnią i południową, w tym stary ratusz i klasztor franciszkański | ||
Państwo | ![]() | |
Miejscowość | Sanok | |
Położenie na mapie Sanoka ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | ||
Położenie na mapie powiatu sanockiego ![]() | ||
![]() |
Rynek w Sanoku – kwadratowy rynek w dzielnicy Śródmieście miasta Sanoka[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został wytyczony przez władze austriackie po przebudowie miasta w 1786. Pierwotny plan zabudowy rynku powstał w II poł. XIV wieku podczas lokacji miasta w 1339. Przywilej lokacyjny wydany przez księcia Jerzego nakazywał m.in. wzniesienie przez wójta ratusza oraz kramów kupieckich. Dokument ten potwierdził następnie król Kazimierz Wielki w 1366. Późnośredniowieczny rynek sanocki był o wymiarach 20 na 20 prętów (81 × 81 metrów).
Przez kilka wieków rynek służył celom gospodarczym i wojskowym. W każdą środę i piątki odbywały się na nim targi oraz coroczne jarmarki. Okalające sanocki rynek kamienice powstały pod koniec XVIII i początku XIX wieku. W tym czasie mieściły się w nich karczmy i domy zajezdne, zaś ich właścicielami byli głównie Żydzi[2].
Na początku 1895 na terenie rynku została wykopana studnia o większej głębokości (dotychczasowa 28-metrową została powiększona do 52 m – tym samym jej dno było położone niżej od poziomu rzeki San przebiegającej pod sanockim zamkiem[3]. W lipcu 1895 studnia miała głębokość 58 m i zamierzano ją jeszcze pogłębić[4]. Studnia istniała w późniejszych latach[5].
W XIX wieku nosił nazwę Plac Misjonalny[6]. Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej 1939–1944 plac przemianowano na Ringplatz oraz Adolf Hitler Platz[7][8][9][10].
W okresie PRL istniała nazwa Plac Rewolucji Październikowej. Na Placu Rewolucji Październikowej funkcjonował dworzec autobusowy PKS, z dniem 10 września 1967 przeniesiony w miejsce przed budynek dworca kolejowego Sanok[11]; zaś przystanki MKS zostały wówczas przeniesiony na Plac Pokoju – zmiany te zostały spowodowane remontem kapitalnym placu[12]. W 1973 na placu została zainstalowana fontanna z kolorowym podświetleniem, wykonana w czynie społecznym przez załogę MPGK[13]. W okresie PRL pod numerem 24 działał Powiatowy Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku „Wierchy”[14][15] do 1989. W czasie PRL na placu była umieszczona kilkumetrowa palma[16]. 27 kwietnia 1986 sanocki Rynek był główną areną Turnieju Miast „Sanok - Bolesławiec”, zakończonego wynikiem 2:4[17][18].
W grudniu 1989 uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku Plac Rewolucji Październikowej został przemianowany na Rynek[19][20][21] [22].
Zwyczajowo plac jest określany jako „Duży Rynek w Sanoku” w odróżnieniu do „Małego Rynku” tj. Placu św. Michała[23].
Obecna długość każdego z boków rynku wynosi 100 m. Plan zabudowy rynku zgodny jest z średniowieczną tradycją wynikającą z prawa magdeburskiego, tj. prostokątnym placem z ratuszem, kościołem usytuowanym przy ulicy wychodzącej z narożnika rynku oraz dwiema ulicami wyprowadzonymi od każdego z boków rynku. Lustracja przeprowadzona w 1765 podaje, że ratusz w Sanoku był drewniany o dwóch kondygnacjach, został zbudowany w 1756 po kolejnym pożarze. Przeznaczony był dla sądów miejskich, propinacji i rzeźników. Ratusz ten spłonął w 1782.
Zarys położenia poprzedniego ratusza został odwzorowany na bruku rynku po rewitalizacji. W wyniku konkursu na projekt rewitalizacji w grudniu 2004 wygrała go firma Neoinwest z Kielc[24]),
Elementami zabudowy rynku jest klasztor i kościół OO. Franciszkanów, sprowadzonych do Sanoka ze Lwowa przez księcia Władysława Opolczyka w 1377. Jest położony jest przy południowo-wschodniej pierzei rynku. W przeszłości był wielokrotnie przebudowywany, a jego obecny kształt architektoniczny pochodzi z 1886.
We wschodniej pierzei rynku znajduje się eklektyczny ratusz miejski przy ul. Rynek 16. Powstał na przełomie XIX i XX w. w wyniku wykupienia przez władze miasta domów o numerach 12 (w 1881), 13 i 14 (w 1908) i opracowaniu przez Władysława Beksińskiego tym budynkom jednolitej fasady[25]. W kolejnych latach ratusz był wielokrotnie przebudowywany. Od północnej strony do ratusza przylega kamienica przy ul. Rynek 14, a od południowej – kamienica przy ul. Rynek 18.
Przy zachodniej pierzei rynku w dawnym gmachu rady powiatowej pochodzącym z 1870 mieści się obecnie urząd rady miejskiej i burmistrza Sanok. Obiekt ten połączony jest z wybudowanym w latach 1965–1967 ubiegłego wieku budynkiem, w którym obecnie mieści się starostwo powiatowe. Przy północnej pierzei rynku znajduje się budynek Archiwum Państwowego, w którym do 1939 mieściła się synagoga Klaus Sadogóra.
W latach 1969–1971 plac rynku został zrekonstruowany za sprawą Prezydium Miejskiej Rady Narodowej[26]. Od 1998 zarząd nad Rynkiem sprawuje miasto Sanok[27].
W 1993 w wyniku przetargu pierwotnie wybrano projekt nowego zagospodarowania rynku w postaci umieszczenia na nim m.in. amfiteatru[28], który nie został zrealizowany.
Z południowo-wschodniego narożnika rynku wychodzą ulice Franciszkańska oraz Schody Franciszkańskie, z południowo-zachodniego narożnika ulica Jana Grodka przy której znajduje się sanocka fara i ul. 3 Maja, z narożnika północno-wschodniego ulica Zamkowa prowadząca do zamku królewskiego oraz Schody Balowskie, a z narożnika północno-zachodniego ulice Cerkiewna prowadząca do katedry prawosławnej i Łazienna. Od strony północno-wschodniej rynek styka się z placem św. Jana.
Na czas od 2001 zaplanowano w centrum Sanoka prace remontowe i zmierzające do przebudowy, w tym rynku[29]. Od listopada 2005 do grudnia 2007 wykonano projekt „Rewitalizacja Rynku i Placu Św. Jana” obejmujący przede wszystkim ich przebudowę, remont wybranych elewacji, modernizację sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej i deszczowej, instalację oświetlenia (lampy i światła powierzchniowe) oraz wyłożenie kostki brukowej[30]. Przebudowa rozpoczęła się w styczniu 2007 roku[31].
Rynek nadal służy jako miejsce parad i przysiąg wojskowych bądź policyjnych. 8 grudnia 2007, po wielu latach nieobecności, odbyła się na placu przysięga wojskowa 210 żołnierzy 21. Brygady Strzelców Podhalańskich[32].
Obiekty zabytkowe i zabudowa[edytuj | edytuj kod]
W obrębie Rynku, w tym ulicy Rynek, znajdują się budynki uznane za zabytkowe. Wynikiem działań Komisji Opieki nad Zabytkami, powstałej przy oddziale PTTK w Sanoku, w 1978 umieszczono na fasadzie jednej z kamienic (nr 20) tablicę informującą o zabytkowym charakterze zabudowy[33].
W 1972 domy pod ówczesnymi numerami ulicy 9, 8, 10, 11, 12, 15, 17, 20, 22, 23, stanowiące domy (kamienice), zostały włączone do uaktualnionego wówczas spisu rejestru zabytków Sanoka[34]. Do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015, zostały wpisane budynki pod numerami 1, 5, 7, 9, 10 (kamienica), 10 (synagoga), 11, 12, 14, 16, 18, 20, 21, 22, 23 ulicy[35]. Do wykazu zabytków prowadzonych przez Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków zostały wprowadzone:
- Ratusz przy ul. Rynek 1
- Kamienica przy ul. Rynek 7. W okresie PRL pod numerem 7 działała kasa PKS, a od 1972 w kamienicy pozostającej pod zarządem miejskim (MZBM) lokal przejęło na swoją siedzibę koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku (w obok przylegającym pomieszczeniu działał wówczas warsztat Spółdzielni Inwalidów „Spójnia”)[36]. Obecnie w kamienicy siedzibę otrzymała Straż Miejska w Sanoku[37].
- Mała Synagoga (pod adresem Rynek 10)
- Kamienica pod numerem 11. Od 1978 do 1986 Leon Chrapko prowadził w niej galerię sztuki[38][39].
- Kamienica przy ul. Rynek 12. Do 1916 w budynku zamieszkiwał na piętrze lekarz dr Maurycy Drewiński, który na parterze prowadził gabinet lekarski[40]. Później w tym miejscu mieścił się zakłada fotograficzny[40]. Obecnie w budynku działa Karczma. Jadło Karpackie[41].
- Kamienica przy ul. Rynek 14
- Budynek pod numerem 15. Mieści się za ratuszem. Mieści się w nim Regionalna Izba Gospodarcza[42]. Od września 2000, w lokalu udostępnionym przez Stowarzyszenie Inicjowania Przewdsiębiorczości ulokowano powstałe wówczas Archiwum Ziemi Sanockiej[43].
- Ratusz przy ul. Rynek 16
- Kamienica przy ul. Rynek 18
- Kamienica przy ul. Rynek 20. Działało w nim początkowo założone w 1923 Miejskie Prywatne Seminarium Nauczycielski Żeńskie w Sanoku[44]. W budynku podjęła działalność kawiarenka, świetlica dla dzieci (20 października 1996 poświęcona przez bp. Stefana Moskwę[45]), NZOZ Ośrodek Rehabilitacji dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej (od 1999)[46], księgarnia przylegającego do kamienicy kościoła franciszkanów[47]. 4 czerwca 2014 na fasadzie kamienicy została odsłonięta tablica upamiętniająca trzech żołnierzy NSZ straconych w egzekucjach w mieście 24 maja i 4 czerwca 1946, Władysława Kudlika, Władysława Skwarca i Henryka Książka[48][49][50].
- Kamienica przy ul. Rynek 22. W przeszłości działał w niej żydowski sklep „Konsum”[51]. W budynku znajduje się brama, prawdopodobnie jedna z najstarszych w obrębie Rynku[52].
- Kościół franciszkanów (wejście od rynku, formalnie pod adresem ul. Franciszkańska 7)
Pod numerem 15 przed 1914 mieściła się pracownia i skład obuwia[53]. W okresie PRL przy Placu Rewolucji Październikowej 12 działał Zespół Adwokacki nr 1 w Sanoku, funkcjonujący w ramach Izby Adwokackiej w Rzeszowie[54].
Do gminnej ewidencji zabytków zostały wpisane budynki przy ulicy Rynek pod numerami: 1, 5, 7, 9, 10, 11, 12[55].
Pomniki i upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]
- Na rynku przed kamienicą przy ul. Rynek 14 znajdują się dwie ławeczki z tabliczkami upamiętniającymi literatów pochodzących z Sanoka[56]:
- Ławka z tabliczką upamiętniającą Kalmana Segala (1917-1980). Została odsłonięta w październiku 2007[57][58].
- Ławka z tabliczką upamiętniającą Mariana Pankowskiego (1919-2011). Została odsłonięta 9 listopada 2011 w 90. rocznicę urodzin Mariana Pankowskiego przez jego bratową Jadwigę[59].
- Ławka z tabliczką upamiętniającą Janusza Szubera (1947-2020), zamieszkującego w tejże kamienicy. Została ustanowiona pod koniec 2020[60].
- Na rynku przed kamienicą przy ul. Rynek 14 znajduje się pomnik upamiętniający artystę malarza i rodowitego sanoczanina Zdzisława Beksińskiego (1929–2005). Autorem rzeźby był Adam Przybysz[61]. Pomnik został odsłonięty 19 maja 2012.
Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]
- Wiosną 1946 Sanok był miejscem publicznych egzekucji na żołnierzach NSZ. 4 czerwca 1946 w południowo-zachodniej pierzei rynku został powieszony chor. Henryk Książek[62].
- Od kwietnia 2008 w obszarze rynku działa w Sanoku pierwszy bezpłatny bezprzewodowy internet. Pierwszy hotspot w Sanoku zainstalowano na szczycie ratusza miejskiego. Aby móc skorzystać z bezprzewodowego internetu musimy posiadać komputer wyposażony w kartę WiFi.
Odniesienia w sztuce i kulturze[edytuj | edytuj kod]
- W sąsiedztwie ratusza i kościoła Franciszkanów stoi żydowska kamienica, w której mieścił się oddział Banku Wiedeńskiego (Hasek, Banku Krakowskiego). Stacjonował tam sztab Żelaznej Brygady, w skład której wchodził batalion 91. pułku piechoty z Czeskich Budziejowic. Służbę odbywał tu Józef Szwejk podczas pobytu w Sanoku[63].
- Kalman Segal. Nad dziwną rzeką Sambation. 1957; Dolina zielonej pszenicy. 1964; Śmierć archiwariusza. 1967; Miłość o zmierzchu. 1962.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ O dzielnicy. sanoksrodmiescie.pl. [dostęp 2015-08-20].
- ↑ Tomasz Opas, Obszar i zabudowa, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 299.
- ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 4, s. 3, 17 lutego 1895.
- ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 16, s. 2, 21 lipca 1895.
- ↑ Augustyn Ciulik. W 20 rocznicę krwawej demonstracji w Sanoku. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 3, Nr 66 z 7 marca 1950.
- ↑ Tomasz Opas, Obszar i zabudowa, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 293.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1940, s. 36.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1942, s. 80.
- ↑ Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Okupacyjna administracja Sanoka 1939–1944. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 97, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 140, 258. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Komunikat PKS. „Nowiny”, s. 5, Nr 214 z 8 września 1967.
- ↑ Komunikat PKS. „Nowiny”, s. 5, Nr 215 z 9 i 10 września 1967.
- ↑ Sanok pięknieje. „Nowiny”, s. 1, Nr 147 z 30 maja 1973.
- ↑ Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 341.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 248, 252. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Dom rodzinny. Dzieciństwo i lata szkolne. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 28. ISBN 978-83-61043-23-2.
- ↑ Turniejowe emocje już za nami. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 99 z 28 kwietnia 1986.
- ↑ Turniej... turniej... i po turnieju. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, 5, Nr 14 (377) z 10-20 maja 1986.
- ↑ Nowe nazwy sanockich ulic. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 13 (484) z 1–10 maja 1989.
- ↑ Nowe nazwy sanockich ulic. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, 2, Nr 32 (503) z 20-30 listopada 1989.
- ↑ Ulice zmieniają patronów. „Nowiny”, s. 5, Nr 2 z 2 stycznia 1990.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 310, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Agata Skowrońska-Wydrzyńska, Maciej Skowroński: Sanok. Zabytkowa architektura miasta. Sanok: San, 2004, s. 1. ISBN 83-919725-2-6.
- ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 446, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 374
- ↑ Stefan Stefański, Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny, Sanok 1991, s. 38.
- ↑ Zbigniew Osenkowski, Kalendarium sanockie 1995-2000, Rocznik Sanocki Tom VIII – Rok 2001, Sanok 2001, s. 344.
- ↑ Co dalej z koncepcją zagospodarowania rynku?. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, 14, Nr () z 5 maja 1993.
- ↑ Z deptakiem i fontanną. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (504), s. 2, 6 lipca 2001.
- ↑ Urząd Miasta Sanoka
- ↑ Waldemar Och, Kalendarium sanockie 2005-2010, Rocznik Sanocki, Tom X, Rok 2011, Sanok 2011, s 267.
- ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005-2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 271, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Krzysztof Prajzner. Pamiątkowa tablica znów na fasadzie budynku. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (1315), s. 4, 24 marca 2017.
- ↑ Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 17-18, s. 92, 1973. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 2, 3. [dostęp 2016-10-19].
- ↑ Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 169, 180.
- ↑ Straż Miejska w Sanoku. sanok.pl. [dostęp 2016-07-14].
- ↑ Czesław Skrobała. Sanocki marchand?. „ Podkarpacie”, s. 7, Nr 42 z 22 października 1981.
- ↑ Jan Grygiel. Pasja i upór. „Nowiny”, s. 4, Nr 106 z 7-8 maja 1988.
- ↑ a b Wiersz Janusza Szubera pt. Rynek 14/1Rynek 14/1, zob. Janusz Szuber: Rynek 14/1. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2016, s. 6. ISBN 978-83-08-06197-8.
- ↑ Kontakt. karczmasanok.pl. [dostęp 2017-12-21].
- ↑ Kontakt. rigsanok.pl. [dostęp 2017-12-25].
- ↑ Nowa placówka archiwalna. „Tygodnik Sanocki”. Nr 39 (464), s. 5, 29 września 2000.
- ↑ Maria Tarnawska. Z dziejów Miejskiego Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Sanoku w latach 1923-1934. „Rocznik Sanocki”. VII, s. 189, 1995.
- ↑ Z kroniki parafialnej.... „Słówko”. Nr 8 (4), s. 2, 1996. Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku.
- ↑ Franciszkański Ośrodek Rehabilitacji dla Dzieci i Młodzieży. „Słówko”. Nr 7, s. 1-2, 13 lutego 2000. Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku.
- ↑ Kinga Aleksandrowicz-Kostępska: Sanoccy Franciszkanie zapraszają na warsztaty tworzenia ozdób, upominków i podarków świątecznych. turystyka.wrotapodkarpackie.pl, 2014-11-12. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ Jolanta Ziobro. Chłopcy, pamiętamy.... „Tygodnik Sanocki”, s. 9, Nr 22 (1171) z 30 maja 2014.
- ↑ Jolanta Ziobro. Sanok pokłonił się Niezłomnym. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 23 (1172) z 6 czerwca 2014.
- ↑ Syn Antoniego Żubryda: Pierwszy raz udało się przebić przez wewnętrzny opór. esanok.pl, 5 czerwca 2014. [dostęp 8 czerwca 2014].
- ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Sanok i dawne województwo rzeszowskie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VI. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 4. ISBN 83-915388-3-4.
- ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Bramy naszych kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 15 (231), s. 6, 12 kwietnia 1996.
- ↑ Skorowidz przemysłowo-handlowy Królestwa Galicyi. Lwów: 1912, s. 625.
- ↑ Wykaz zespołów adwokackich i lista adwokatów w PRL według stanu na dzień 31 maja 1960 r. Izba Łódzka. „Palestra”. Nr 4/7-8 (31-32), s. 21, 1960.
- ↑ Burmistrz miasta Sanok. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w dzielnicy Śródmieście m. Sanoka o nazwie „Śródmieście - II”. Edycja do wyłożenia do publicznego wglądu. bip.um.sanok.pl, Luty 2014. [dostęp 30 września 2014].
- ↑ Ławeczki poświęcone słynnym sanockim literatom (pol.). www.sanok.pl. [dostęp 2012-07-21].
- ↑ Ławeczka Segala – już na Rynku (pol.). biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2013-09-22].
- ↑ Ławeczka Kalamana Segala (pol.). gazeta.pl, 2013-09-19. [dostęp 2013-09-22].
- ↑ Ławeczka Pankowskiego (pol.). isanok.pl, 2013-09-19. [dostęp 2013-09-22].
- ↑ Tabliczka poświęcona poecie. Ławeczka Janusza Szubera. „Tygodnik Sanocki”. Nr 51 (1506), s. 2, 18 grudnia 2020.
- ↑ Pomnik Zdzisława Beksińskiego na sanockim Rynku (pol.). podkarpackie.pl/. [dostęp 2012-07-12].
- ↑ Wiosną i latem 1946 r. władza ludowa zastosowała rewolucyjny środek zastraszania – egzekucje publiczne. W Sanoku 24 maja 1946 r., na stadionie miejskim, zostali straceni Władysław Kudlik i Władysław Skwarc, partyzanci z oddziału Żubryda.” [w:] Waldemar Paruch, Stefan Pastuszka, Romuald Turkowski. Dzieje i przyszłość polskiego ruchu ludowego, 2002. t. 2, s. 82; „W dwa dni później podobne widowisko urządzono w Sanoku na rynku, gdzie stracono chor. Henryka Książka”. [w:] Józefa Huchlowa. Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” w dokumentach, 2000. t. 6, część 2., s. 826
- ↑ „Na rynku, w Polsce Ludowej zwanym oficjalnie placem Rewolucji Październikowej, a nieoficjalnie rynkiem, w sąsiedztwie ratusza i kościoła Franciszkanów wciąż jeszcze stoi o własnych siłach żydowska kamienica, w której mieścił się oddział Banku Wiedeńskiego (Hasek, Banku Krakowskiego). Stacjonował tam sztab Żelaznej Brygady, w skład której wchodził batalion 91. Pułk, dopóki ni z tego ni z owego nie przybyły do Sanoka rezerwy dywizji hanowerskiej pod dowództwem pułkownika o tak ponurym spojrzeniu, że dowódca brygady stracił ostatecznie głowę” [w:] Antoni Kroh. O Szwejku i o nas. 2002. s. 75, op. cit. Jaroslav Hašek. Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej. s. 199, 203. wyd. 1980.