Sędziwój Czarnkowski (zm. 1500)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy wojewody poznańskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Sędziwój II Czarnkowski
Herb
Nałęcz III
Rodzina Czarnkowscy herbu Nałęcz III
Data urodzenia ok. 1425
Data śmierci 6 maja 1499 lub 1500
Ojciec Jan Czarnkowski
Matka Jadwiga z Tęczyńskich
Żona

1. Zofia z Ponieckich
2. Dobrochna z Kościeleckich
3. Ściborówna Chełmska
4. Katarzyna z Kretkowskich

Dzieci

Z Zofią:
Mikołaj Czarnkowski
Anna Piotrowa Działyńska

Z Dobrochną:
Maciej Czarnkowski
Katarzyna Maciejowa Gostyńska
Sędziwój III Czarnkowski

Sędziwój II Czarnkowski herbu Nałęcz III (ur. ok. 1425, zm. 6 maja 1499 lub 1500) – wojewoda poznański i kaliski, kasztelan gnieźnieński i santocki.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Czarnkowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego i Jadwigi z Tęczyna, kasztelanki krakowskiej. Czterokrotnie żonaty. Poślubił córkę Andrzeja Kretkowskiego, kasztelana inowrocławskiego, Dobrochnę z Kościelca i Zofię z Ponieca.

Pierwsza żona, Zofia z Ponieca, którą poślubił przed 1459 urodziła 2 dzieci: Mikołaja i Annę, późniejsza żonę Piotra Działyńskiego (zm. 1494), kasztelana słońskiego.

Druga żona, Dobrochna z Kościelca, którą poślubił w 1465 urodziła 3 dzieci: Macieja, kasztelana bydgoskiego, Katarzynę, późniejszą żonę Macieja Borka Gostyńskiego i Sędziwoja III, kasztelana przemęckiego.

Trzecia żona, córka Ścibora Chełmskiego (zm. 1470), sędziego ziemskiego poznańskiego.

Czwarta, Katarzyna Kretkowska, córka Andrzeja (zm. 1480), wojewody inowrocławskiego.

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Od 1466 roku pełnił urząd kasztelana santockiego. W roku 1487 otrzymał kasztelanię gnieźnieńską. W latach (1494-1496) był wojewodą kaliskim. Od 1497 wojewoda poznański. Załatwił spór z Jakubem Kostką i Bażyńskim w 1476. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[1]. 6 maja 1499 roku podpisał w Krakowie akt odnawiający unię polsko-litewską[2].

Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku[3].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki "Herbarz Polski" (tom 3, str. 297-301, Czarnkowscy herbu Nałęcz)
  • Hr. Seweryn Uruski "Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej" (tom 2, str. 375-378, Czarnkowscy herbu Nałęcz)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.
  2. ↑ Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 121.
  3. ↑ Antoni Gąsiorowski, Polscy gwaranci traktatów z Krzyżakami XIV-XV wieku, w: Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2-3, 1971, s. 262.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sędziwój_Czarnkowski_(zm._1500)&oldid=57810247”