Samuel (Mysławski)
| ||
| ||
| Metropolita kijowski | ||
.jpg)
| ||
| Kraj działania |  Rosja
| |
| Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1731 Połoszki | |
| Data śmierci | 5 stycznia 1796 | |
| Metropolita kijowski | ||
| Okres sprawowania | 1783–1796 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Inkardynacja | Metropolia kijowska | |
| Śluby zakonne | 12 kwietnia 1754 | |
| Diakonat | 25 listopada 1754 | |
| Prezbiterat | 6 stycznia 1756 | |
| Chirotonia biskupia | 28 grudnia 1768 | |
| |||||
| Data konsekracji | 28 grudnia 1768 | ||||
| Miejscowość | Petersburg | ||||
| |||||
| |||||
Samuel, imię świeckie Symeon Mysławski (ur. 24 maja 1731 w Połoszkach, zm. 5 stycznia 1796) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego pochodzenia ukraińskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Akademię Mohylańską. W czasie nauki złożył wieczyste śluby mnisze (12 kwietnia 1754), po czym został wyświęcony na hierodiakona (25 listopada 1754). Po ukończeniu studiów został zatrudniony w Akademii jako wykładowca. Hieromnichem został 6 stycznia 1756. W roku następnym został prefektem Akademii, kontynuując pracę naukową jako wykładowca filozofii. W 1760 wydał pracę Dogmaty prawosławnoj wiery. W 1761 otrzymał godność archimandryty i zaczął kierować jako przełożonym Brackim Monasterem w Kijowie, zasiadł również w konsystorzu prawosławnej metropolii kijowskiej. Cztery lata później ogłosił drukiem gramatykę języka łacińskiego[1]. Był znakomicie wykształconym teologiem, władał językami łacińskim, francuskim, polskim i greckim. Od sierpnia do grudnia 1768 był przełożonym Monasteru Pustynnego w Kijowie[1].
28 grudnia 1768 przyjął chirotonię biskupią i został ordynariuszem eparchii biełgorodzkiej i obojańskiej. Szczególnie interesował się kolegium w Charkowie, opracowując szczegółowy program nauczania dla każdej jego klasy. Pragnąc, by jego uczniowie mieli możliwość nauki języków obcych, a nie dysponując odpowiednią kadrą pedagogiczną, sam sfinansował wyjazd dwóch studentów do Niemiec, by mogli opanować język niemiecki i zostać jego wykładowcami. Zlecił również kształcenie przyszłych wykładowców języka francuskiego, podniósł również znaczenie języka rosyjskiego, ograniczając natomiast wiodącą dotąd rolę łaciny[1]. Dbał również otwieranie niższych szkół duchownych[1]. Biskup poszerzył kompetencje ordynariusza eparchii w stosunku do duchowieństwa parafialnego, działał na rzecz podniesienia poziomu życia duchowego w monasterach[1].
W 1771 został przeniesiony na katedrę kruticką. Od 1775 zasiadał w Świątobliwym Synodzie Rządzącym. Po roku przeniesiony ponownie, tym razem do eparchii jarosławskiej i rostowskiej. W 1777 otrzymał godność arcybiskupią. W 1783 został metropolitą kijowskim, zaś od 1786 był także tytularnym przełożonym ławry Peczerskiej[1]. Wprowadził rosyjski język wykładowy do Akademii Mohylańskiej[2]. Zmarł w 1796 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Kijowie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Самуил (Миславский)
- ↑ W. Mokry, Stosunek państwowych i cerkiewnych władz moskiewskich do ukraińskiej Cerkwi prawosławnej i unickiej w wiekach XVII–XX [w:] red. R. Łużny, F. Ziejka, A. Kępiński, Unia brzeska. Geneza, dzieje i konsekwencje w kulturze narodów słowiańskich, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "UNIVERSITAS", Kraków 1994, ISBN 83-7052-220-3, s.87
| Poprzednik Porfiry (Krajski) |
Biskup biełgorodzki 1768 – 1771 |
Następca Aggeusz (Kołosowski) |
| Poprzednik Sylwester (Stragorodski) |
Biskup kruticki 1771 – 1776 |
Następca Ambroży (Podobiedow) |
| Poprzednik Atanazy (Wolchowski) |
Biskup rostowski 1776 – 1783 |
Następca Arseniusz (Wierieszczagin) |
| Poprzednik Gabriel (Kremenecki) |
Metropolita kijowski 1783 – 1796 |
Następca Hieroteusz (Malicki) |
