Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej
| ||
.svg)
| ||
| Państwo |  Rosja
| |
| Historia | ||
| Sformowanie | 7 maja 1992 | |
| Święto | 23 lutego | |
| Dane podstawowe | ||
| Wiek poboru | 18–27 lat | |
| Obecny dowódca | Prezydent Rosji | |
| Liczebność | 1 013 628 (2018)[1] | |
| Budżet wojskowy | ||
| Kwota | ~64 miliardy USD (2018)[2] | |
| % PKB | 4,1% | |
.svg)
.svg)
.svg)
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej (ros. Вооружённые Си́лы Росси́йской Федера́ции) – siły i środki wydzielone przez Federację Rosyjską do zabezpieczenia własnych interesów i prowadzenia walki zbrojnej zarówno na jej terytorium oraz poza nim.
Zostały utworzone po rozpadzie Związku Radzieckiego. W dniu 7 maja 1992 na mocy ustawy Prezydenta Federacji Borysa Jelcyna utworzone zostało rosyjskie Ministerstwo Obrony dla wszystkich oddziałów armii wchodzących w skład RFSRR. Federacja Rosyjska należy do mocarstw nuklearnych. Według rankingu Global Firepower (2021) rosyjskie siły zbrojne stanowią drugą (po USA) siłę militarną na świecie z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 42,1 mld dolarów (2021)[3].
Głównodowodzącym Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej jest prezydent Rosji (obecnie Władimir Putin), któremu podporządkowany jest Minister Obrony (od 6 listopada 2012 generał armii Siergiej Szojgu).
Wojska federacji podzielone są na 5 okręgów wojskowych, tj. Zachodni Okręg Wojskowy, Południowy, Centralny, Wschodni i Flota Północna[4] (uprzednio 4, a wcześniej 6 okręgów wojskowych – Leningradzki Okręg Wojskowy, Moskiewski, Północnokaukaski, Nadwołżańsko-Uralski, Syberyjski i Dalekowschodni – oraz Kaliningradzki Okręg Specjalny).
Szczególny status posiada utworzone w 2010 roku Zjednoczone Strategiczne Dowództwo Obrony Powietrzno-Kosmicznej.
W skład Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej wchodzi 5 Flot – Bałtycka (dowództwo w Bałtijsku), Północna (dowództwo w Siewieromorsku), Oceanu Spokojnego (dowództwo we Władywostoku) i Czarnomorska (dowództwo w Sewastopolu) – oraz Flotylla Kaspijska (dowództwo w Astrachaniu).
| Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej (2013)[5] | |
|---|---|
| w tys. | |
| Ogólna liczba żołnierzy | 845 |
| - wojska lądowe | 250 |
| - wojska powietrznodesantowe | 35 |
| - siły powietrzne | 150 |
| - marynarka wojenna | 130 |
| - wojska strategiczne | 80 |
| - wojska wsparcia | 200 |
| wydatki na zbrojenia | |
Organizacja[edytuj | edytuj kod]
Rodzaje sił zbrojnych i samodzielne rodzaje wojsk[edytuj | edytuj kod]
Siły zbrojne Federacji Rosyjskiej dzielą się na:
| Rodzaj sił zbrojnych | Dowództwo |
|---|---|
| Wojska Lądowe Federacji Rosyjskiej | Moskwa |
| Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej | Moskwa |
| Siły Powietrzno-Kosmiczne Federacji Rosyjskiej | Kubinka |
| Samodzielny rodzaj wojsk | Dowództwo |
|---|---|
| Wojska Powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej | Moskwa |
| Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego | Włodzimierz, Omsk, Rostocze |
| Okręg wojskowy | Weszły dawne okręgi |
|---|---|
| Zachodni Okręg Wojskowy | Kaliningradzki, Leningradzki i Moskiewski |
| Południowy Okręg Wojskowy | Północno-Kaukaski |
| Centralny Okręg Wojskowy | Nadwołżańsko-Uralski, część Syberyjskiego |
| Wschodni Okręg Wojskowy | Dalekowschodni, część Syberyjskiego |
| Flota Północna, spotykane również określenie to Wojska Arktyczne | część dawnego Zachodniego Okręgu Wojskowego |
Uzbrojenie armii[edytuj | edytuj kod]
Rakietowe pociski balistyczne[edytuj | edytuj kod]
| strategiczne pociski balistyczne: | stan (szt.) |
|---|---|
| R36M (SS-18), zasięg 16 000 km | 60 wyrzutni, 585 głowic bojowych |
| UR-100 (SS-19), zasięg 10 000 km | 77 wyrzutnie, 434 głowic bojowych |
| Topol (SS-25), zasięg 10 000 km | 171 wyrzutni, 181 głowic bojowych |
| Topol M (SS-27), zasięg 11 000 km | 77 wyrzutni, 77 głowic bojowych |
| pociski balistyczne krótkiego zasięgu (SRBM): | stan (szt.) |
|---|---|
| 9K79 Toczka (BSRBM), zasięg 70-120 km | ok. 140-160 wyrzutni |
| 9K72 Elbrus (Scud, z rakietą R-17, o zasięgu 300 km) | 180 wyrzutni |
| 9M72 Iskander/Iskander-E, o zasięgu 280-480 km, zależnie od wersji | ok. 30-60 wyrzutni |
Broń pancerna[edytuj | edytuj kod]
| czołgi i wozy pancerne Dane na 30.12.2017 | stan (szt.) |
|---|---|
| T-14 Armata | 20 (planowane kilka tys. w celu zastąpienia T-72 i T-80) |
| T-90 | ok. 1000 (część w rezerwie) |
| T–80BW,U,UD,UK,UM | 1024 w służbie czynnej + 6000 w rezerwie |
| T–72B,B(M) | 1990 w służbie czynnej + ok. 7000 w rezerwie |
| T–64BW | 4000+ w rezerwie |
| T–62M1 | 100 (3500 w rezerwie) |
| BTR-90[potrzebny przypis] | 280 |
| BTR–80A | ok. 7300 |
| BTR–70M1986/1 | 195 |
| BTR–60PB | 17 w służbie czynnej + ok. 3660 w rezerwie |
| MT-LB | ok. 1500 w służbie czynnej + 5000+ w rezerwie |
| BTR-D | 514 |
| BMP–2E | 3000 w służbie czynnej + ok. 1500 w rezerwie |
| BMP-3 | 2693 |
| BMP–1P | 500 w służbie czynnej + 7000+ w rezerwie |
| BMP K-17 | Produkcja ma się rozpocząć w 2018 r. |
| BMD-3 | 123 |
| BMD-2 | 849 w służbie czynnej + ok. 1500 |
| BMD-1P | 105 w służbie czynnej + ok. 2400 |
| BRDM-2, MT–LBu | 2080 |
| czołgi | ok. 4040 (ok. 20500 w rezerwie) |
| transportery, bojowe wozy piechoty, etc. | ok. 19150 (ok. 21060 w rezerwie) |
Samoloty bojowe[edytuj | edytuj kod]
| myśliwce, szturmowce | stan (szt.) |
|---|---|
| Su-27S/SM/SM2 | 421 |
| MiG-29/SMT | 281 |
| MiG-31/B/BM | 190 |
| Su-35S | 58 |
| Su-24M/M2 | 260 |
| Su-25/SM | 200 |
| Su-30M/SM | 42 |
| Su-34 | 110 |
| Su-33 (Su-27K) | 138 |
| Su-24MR/MP | 100 |
| MiG-25 | 30 |
| bombowce, bombowce strateg. | stan (szt.) |
|---|---|
| Tu-22M3 | 94 |
| Tu-95, Tu-142 | 88 |
| Tu-160 | 16 |
| samoloty transportowe | stan (szt.) |
|---|---|
| Ił-76MD | 119 |
| An-72 | 20 |
| An-124 | 25 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 2018 Russia Military Strength, globalfirepower.com [dostęp 2018-07-18] (ang.).
- ↑ Численность армии России на 2018 год, contract-army.ru [dostęp 2018-07-18] (ang.).
- ↑ 2021 Russia Military Strength, www.globalfirepower.com [dostęp 2021-01-26].
- ↑ Указ Президента РФ от 05.06.2020 N 374 "О военно-административном делении Российской Федерации"
- ↑ The Military Balance 2013 s. 225
- ↑ Russian military spending.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ministerstwo Obrony FR, [1] oficjalna strona Armii Rosyjskiej,
- Serwis „Global Security”, [www.globalsecurity.org.]
- Serwis “Federation of American Scientists”, [www.fas.org.]
- “Rosja 2002. Raport z transformacji”, Fundacja Instytut Studiów Wschodnich, [www.forum-ekonomiczne.pl.]
- „Rosja 2005. Raport z transformacji”, Fundacja Instytut Studiów Wschodnich, [www.forum-ekonomiczne.pl.]
- Pazura G., Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, Lublin 2010.
- Potyrała B., Szlufik W., Struktura terytorialna sił lądowych Związku Radzieckiego w latach 1945-1991, Częstochowa, 2003.
- Topolski I., Siła militarna w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej, Lublin, 2004.
- Феськов В.И., Калашников К.А., Голиков В.И. Советская армия в годы холодной войны, Tomsk, 2004.
- Beasley K. D., Russian Military Reform from Perestroika to Putin: Implications for U. S. Policy, Maxwell Air Force Base, Alabama, 2004.
- Dick, C. J., Russian Military Reform: Status and Prospects, czerwiec 1998, Conflict Studies Research Centre, [www.da.mod.uk/csrc.]
- Giles, K., Russian Regional Commands, “Russian Series” 06/19, Conflict Studies Research Centre, [www.da.mod.uk/csrc.]
- «Независимое военное обозрение», [www.nvo.ru.]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Artykuł z magazynu Raport-wto opisujący struktury i wyposażenie WWS
- Portal rus.mil.pl poświęcony siłom zbrojnym ZSRR i Federacji Rosyjskiej
- Portal mil.ru poświęcony SZ Federacji Rosyjskiej (ru)
- T. Grabowski: Siły zbrojne Rosji w dwie dekady po rozpadzie Związku Sowieckiego
| ||||||||||||||||
.svg){kind=small}
