
Sombor
| |||
![]() Główny deptak miasta | |||
| |||
Państwo | ![]() | ||
Prowincja autonomiczna | ![]() | ||
Okręg | zachodniobacki | ||
Gmina | Sombor | ||
Burmistrz | Nemanja Delić | ||
Powierzchnia | 1178 km² | ||
Populacja (2011) • liczba ludności |
47 623[1] | ||
Nr kierunkowy | (+381) 025 | ||
Kod pocztowy | 25000 | ||
Tablice rejestracyjne | SO | ||
![]() | |||
Strona internetowa |
Sombor (cyr. Сомбор, węg. Zombor, rus. Зомбор, Zombor) – miasto w północnej Serbii, w Wojwodinie, stolica okręgu zachodniobackiego i siedziba miasta Sombor. Leży w pobliżu granicy z Węgrami, nad Kanałem Dunaj-Cisa-Dunaj. W 2011 roku liczyło 47 623 mieszkańców[1].
Wśród mieszkańców 63% stanowią Serbowie, 11% Węgrzy, 8% Chorwaci. Miasto jest oficjalnie dwujęzyczne - obok serbskiego używa się języka węgierskiego.
Spis treści
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Główny plac miasta nosi nazwę Trg Svetog Trojstva. Władze samorządowe swą siedzibę mają natomiast na placu Cara Uroša. Na placu Republiki zlokalizowane jest Muzeum Miejskie. Za najstarszą budowlę w mieście uważana jest Wieża Paszy, która należy do miejskiego archiwum[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza zanotowana historycznie nazwa miasta to Czoborszentmihály. Pochodziła od rodu Czoborów, władających tymi terenami w XIV wieku. W XV wieku w mieście zniesiono twierdzę. W 1541 roku Sombor znalazł się w granicach Imperium Osmańskiego, a w XVII wieku Austrii. Reprezentacyjna zabudowa miasta powstała na przełomie XVIII i XIX wieku. W 1842 roku na miejscu zamku hrabiego Jovana Brankovicia powstał ratusz miejski. W XX wieku Sombor stracił na znaczeniu na rzecz Nowego Sadu. Po zmianach administracyjnych został stolicą okręgu zachodniobackiego[2].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Miasto posiada połączenia kolejowe z Nowym Sadem, Vrbasem i Suboticą. Miejski dworzec autobusowy mieści się przy ulicy Staparski put[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji (serb.). Republički zavod za statistiku. [dostęp 2019-08-12].
- ↑ a b c praca zbiorowa: Bałkany. Bośnia i Hercegowina, Serbia, Macedonia, Kosowo : przewodnik. Helion, 2013, s. 282–283. ISBN 978-83-246-5827-5.
|