Stanisław Juszczacki
| ||
 Stanisław Juszczacki w stopniu podpułkownika (przed 1923) | ||
 pułkownik piechoty
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1884 Czyżew | |
| Data śmierci | 3 kwietnia 1944 | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Armia Imperium Rosyjskiego, Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
| |
| Jednostki | 41 Pułk Piechoty, 61 Pułk Piechoty, CSPZP Nr 1, 18 Pułk Piechoty, Brygada KOP „Nowogródek”, OTO | |
| Stanowiska | dowódca batalionu piechoty, dowódca pułku piechoty, dowódca brygady KOP | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa | |
| Odznaczenia | ||
   
| ||
Stanisław Juszczacki (ur. 17 listopada 1884 w Czyżewie, zm. 3 kwietnia 1944) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stanisław Juszczacki urodził się 17 listopada 1884 w Czyżewie[1].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana[2]. Został zatwierdzony w stopniu kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3]. Stacjonując w Szczuczynie od końca 1918 organizował formowanie suwalskiego 41 pułku piechoty, w którym następnie w trakcie wojnie polsko-bolszewickiej pełnił funkcję dowódcy II batalionu (1919)[4], biorąc udział walkach o Mińsk[5] i w wyprawie kijowskiej[6], zaś w okresie od 7 sierpnia do 20 września 1920 sprawował stanowisko dowódcy pułku.
Później został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7]. W 1923 jako oficer nadetatowy 61 pułku piechoty z Bydgoszczy był komendantem Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmnie[8]. Następnie został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9]. W 1924 prowadził przy 61 pułku kurs dla młodszych oficerów piechoty[10]. Na początku 1928 został przeniesiony ze stanowiska dowódcy 18 pułku piechoty w Skierniewicach do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 Brygady KOP „Nowogródek”, które pełnił w okresie od 20 lutego 1928 do 20 listopada 1930[11][12][13][14], po czym został oddany do dyspozycji I wiceministra i szefa Administracji Armii[15]. W 1932 był oficerem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[16].
Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w stopniu pułkownika[1]. Zmarł 3 kwietnia 1944[1]. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce 5-B-13)[1][17]. Tego samego dnia zmarł ppłk Stefan Ludwig, pochowany tuż obok płk. Juszczackiego.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przed 1923)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, przed 1923)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[18]
- Medal 3 Maja (przed 1928)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 196.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 408.
- ↑ Michał Hurczyn: Powstanie pułku Suwalskiego. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 5, 6.
- ↑ Trzankowski: Walki o Mińsk. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 15.Sprawdź autora rozdziału:1.
- ↑ Michał Hurczyn: Wyprawa Kijowska. W: Illustrowana jednodniówka 41 Suwalskiego pułku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru 3 czerwca. 1923, s. 22.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 299, 1515.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 341.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270.
- ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 41, 20 lutego 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 114, 160.
- ↑ Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 9.
- ↑ Obsada oficerska B KOP „Nowogródek” ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 31.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 15, 432.
- ↑ Cmentarz Wojenny Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. 2korpus.itgo.com. [dostęp 2018-08-29].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz zmian stanu oficerów Brygady KOP „Nowogródek” w latach 1927–1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Iwona Wiśniewska, Katarzyna Promińska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Brygada Korpusu Ochrony Pogranicza «Nowogródek»”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2013.
- Członkowie Oficerskiego Trybunału Orzekającego
- Ludzie urodzeni w Czyżewie
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem 3 Maja
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza
- Pochowani na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramli
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Pułkownicy Polskich Sił Zbrojnych
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1884
- Zmarli w 1944
- Dowódcy 41 Suwalskiego Pułku Piechoty
- Dowódcy 18 Pułku Piechoty (II RP)