Stanisław Ostoja-Chrostowski

Stanisław Ostoja-Chrostowski
Stanisław Ostoja-Chrostowski, ok. 1930 r.
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1947 Warszawa
Narodowość	Polska
Odznaczenia

Stanisław Ostoja-Chrostowski ps. „Dyrektor”, „Just”, „Korweta” (ur. 14 grudnia 1897 w Warszawie, zm. 19 listopada 1947 w Warszawie) – polski rzeźbiarz, malarz i grafik specjalizujący się w drzeworycie, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, szef Referatu 999 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej.

Życiorys

Był w latach pierwszej Wojny Światowej członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, w 1918 roku pracownikiem przedstawicielstwa polskiego w Moskwie. W grudniu 1918 roku został aresztowany przez bolszewików pod zarzutem pracy dla polskiego wywiadu. Uwolniony w ramach wymiany więźniów w 1921 roku. Rozpoczął studia na Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka. Studia ukończył w roku 1934. Po śmierci Władysława Skoczylasa w roku 1937 objął katedrę grafiki użytkowej na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie drugiej Wojny Światowej działał w konspiracji, po wojnie współdziałał przy reaktywacji warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i został wybrany jej rektorem.

Był specjalistą od grafiki użytkowej – projektował winiety, papiery wartościowe, znaczki pocztowe, telegramy, zaproszenia, kartki świąteczne, programy, menu itp., jednak jego największymi pasjami, które przyniosły mu światową sławę, były ilustracje do książek oraz ekslibrisy. Był członkiem stowarzyszenia "Ryt". W okresie międzywojennym jego prace publikowała między innymi wydawana w Poznaniu Tęcza. W 1936 roku opracował projekt dyplomu i Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.

Drzeworyty Chrostowskiego-Ostoi odznaczają się mistrzostwem technicznym, elegancją, finezją i dekoracyjnością.

Zraniony jeleń, St. Ostoja-Chrostowski

Zmarł 14 grudnia 1947 po krótkiej chorobie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w Alei Zasłużony. Był żonaty z Anną (1897–1978). Miał córkę Halinę (1929–1990), rysowniczkę, pedagog, działaczkę artystyczną.

Odznaczenia i wyróżnienia

• I nagroda na II Międzynarodowej Wystawie Litografii i Drzeworytu, Chicago 1930;
• I nagroda na Międzynarodowej Wystawie Ekslibrisów, Los Angeles 1931;
• I nagroda za plakat na I Międzynarodowej Wystawie Drzeworytów, Warszawa 1933;
• Brązowy medal na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Berlinie w 1936 roku za drzeworyt Korweta;
• Grand Prix i 2 dyplomy honorowe na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika”, Paryż 1937;
• Złoty Wawrzyn Akademicki za zasługi dla książki polskiej, 1938;
• I nagrodę za ilustracje do dramatów Szekspira, Londyn 1940.
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (1947, za wybitne zasługi na polu propagandy grafiki polskiej w kraju i za granicą)

Zobacz też

• Stanisław Ostoja-Kotkowski

Bibliografia

• Chrostowski-Ostoja Stanisław (pol.). portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 30 września 2010].
• Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 123–124. ISBN 83-211-0758-3.
• Agata Pietrzak: Stanisław Ostoja-Chrostowski 1900-1947 : Wyd. Biblioteka Narodowa, 2007 : ​ISBN 978-83-7009-549-9​

Linki zewnętrzne

• Stanisław Ostoja-Chrostowski (1900–1947, Warszawa) – Sztuka polskiego drzeworytu
• Halina Ostoja-Chrostowska
• Biografia