52°56′39″N 22°18′28″E/52,944167 22,307778Stary Laskowiec
| Artykuł | 52°56′39″N 22°18′28″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 52°56'39"N, 22°18'28"E |
| - błąd | 38 m |
| Odległość | 4 m |
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  podlaskie
| |||
| Powiat | zambrowski | |||
| Gmina | Zambrów | |||
| Strefa numeracyjna | 86 | |||
| Tablice rejestracyjne | BZA | |||
| SIMC | 0411252 | |||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zambrów  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu zambrowskiego  | ||||
| 52°56′39″N 22°18′28″E/52,944167 22,307778
| ||||
Stary Laskowiec – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie zambrowskim, w gminie Zambrów.
Przez Laskowiec Stary przepływa rzeka Jabłonka.
Historia wsi[edytuj | edytuj kod]
W 1422 roku książę mazowiecki nadał 10 włók ziemi zwanych Laskowo Świętosławowi z Sieszput. Wieś rozrastała się w dużym tempie tak, że w XVI wieku znane były trzy miejscowości powstałe z rozwoju wsi: Liaskowa Jabłoń, Liaskowo Sierzputi i Faski Rykacze obecny Nowy Laskowiec. Laskowiec w XVII wieku scalił się ponownie w wyniku zniszczeń wojennych. Wtedy to powstające kolonie wsi zostały zrównane z ziemią, a osadnicy powrócili do dawnych ziem Laskowca.
Właścicielami Laskowca był słynny ród Laskowskich herbu Dąbrowa, a właśnie z Laskowca pochodził Stanisław Laskowski, który doczekał się posady rezydenta u boku interrexa po śmierci Władysława IV. W późniejszym czasie król mianował go rezydentem u boku królowej, a następnie kasztelanem podlaskim.
Ostatecznie majątek Laskowca został rozparcelowany na przełomie XIX i XX wieku. Dwór kupił Niemiec Werner, a później sprzedał go przodkom dzisiejszych mieszkańców kolonii Nowego Laskowca.
W latach 1921–1939 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Długobórz.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 159 osób w 24 budynkach mieszkalnych[1]. Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Zambrowie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Zambrowie i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Zambrowie[2].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. Od 22 lipca 1941 r. do wyzwolenia włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy[3].
Do 1954 roku miejscowość należała do gminy Długobórz. Z dniem 18 sierpnia 1945 roku została wyłączona z woj. warszawskiego i przyłączona z powrotem do woj. białostockiego [4].W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 50.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 869.
- ↑ Bezirk Bialystok, www.territorial.de [dostęp 2020-04-16].
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 167
| ||||||||