Sylwia Spurek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sylwia Spurek
Sylwia Iwona Spurek
Ilustracja
Sylwia Spurek podczas wyborów w 2019
Data i miejsce urodzenia 29 stycznia 1976
Skarżysko-Kamienna
Zawód, zajęcie radca prawny
Narodowość polska
Tytuł naukowy dr nauk prawnych
(prawo karne)
Edukacja City University of New York
Alma Mater Uniwersytet Łódzki
Uczelnia Uniwersytet Łódzki
Wydział Wydziału Prawa i Administracji
Stanowisko zastępczyni Rzecznika Praw Obywatelskich ds. równego traktowania (2015–2019), posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji (od 2019)
Partia Wiosna (2019)
Partner Marcin Anaszewicz
(od 2001)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Źródła Teksty w Wikiźródłach
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Wikisłownik Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Sylwia Iwona Spurek (ur. 29 stycznia 1976 w Skarżysku-Kamiennej) – polska polityk, europosłanka[1], prawniczka[2], doktor nauk prawnych[3], radczyni prawna[3][4], legislator[3] oraz feministka[5]. Specjalizuje się w prawie karnym, administracyjnym, międzynarodowym i konstytucyjnym. Od 1999 angażuje się w działania na rzecz praw człowieka. W latach 2015–2019 zastępczyni[6] Rzecznika Praw Obywatelskich, następnie od 2019 posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji. Obrończyni praw zwierząt, weganka[7].

Życiorys

Kariera zawodowa

Od 2002 do 2005 w Sekretariacie Pełnomocnika Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn, gdzie zajmowała się m.in. rządowym projektem ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. W latach 2008–2015 była członkinią Zespołu do spraw Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2010–2012 była przedstawicielką Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Komitecie Ochrony Praw. Do 2014 była radcą Prezesa Rady Ministrów w Departamencie Prawnym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Następnie, do czerwca 2015 była wiceszefową Biura Pełnomocniczki Rządu do Spraw Równego Traktowania i odpowiadała między innymi za koordynację prac rządowych nad ratyfikacją Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej[8]. 22 września 2015 została zastępczynią Rzecznika Praw Obywatelskich ds. równego traktowania[9]. Złożyła rezygnację z tej funkcji z dniem 28 lutego 2019[10], po czym zaangażowała się w politykę[7].

Kariera naukowa i działalność społeczna

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego (2000)[11]. W 2000 stypendystka Legal Fellowship Program, uczestniczka zajęć International Women’s Human Rights Clinic na City University of New York. W 2004 ukończyła aplikację legislacyjną. Była wykładowczynią na Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Polskiej Akademii Nauk na studiach podyplomowych Gender Mainstreamingu. Wykładała także przedmioty prawnicze na Uczelni Łazarskiego i Uniwersytecie SWPS[potrzebny przypis]. Jest autorką publikacji z zakresu problemu przemocy w rodzinie, równego traktowania i dyskryminacji. W 2012 obroniła rozprawę doktorską na temat prawnych aspektów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, ze skupieniem na izolacji sprawcy od ofiary (promotorka: Eleonora Zielińska)[11][12].

Specjalistka w zakresie prawa organizacji pozarządowych, działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa i dostępie do informacji publicznej.

Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego oraz Polskiego Towarzystwa Legislacyjnego. Posiada certyfikat specjalistki w zakresie pomocy ofiarom przemocy Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” IPZ PTP[8].

Do 2019 członkini honorowa Rady Programowej Funduszu Feministycznego Femfund, zbierającego fundusze i przyznającego granty organizacjom feministycznym.

Ekspertka European Institute for Gender Equality (UE)[13], Gender Equality Unit (CoE)[14] i United Nations Population Fund (UNDP)[15]. W latach 2017–2019 członkini zarządu Equinet[16].

W marcu 2019 wraz z partnerem (od 2001) Marcinem Anaszewiczem wydała książkę Związek Partnerski, rozmowy o Polsce, a cały zysk ze sprzedaży książki przekazywany jest na rzecz fundacji Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt Viva![potrzebny przypis].

Działalność polityczna

Z początkiem marca 2019 zaangażowała się w polityczny projekt Roberta Biedronia – partię Wiosna[17]. Z listy tej partii w wyborach w tym samym roku uzyskała mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego w okręgu wielkopolskim[18], zasiadając we frakcji Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim. W październiku 2019 zrezygnowała z członkostwa w Wiośnie[19].

Kontrowersje

Sylwia Spurek jest krytykowana za wypowiedzi o „męskiej płci przemocy” – sugerujące, że kobiety nie dopuszczają się przemocy domowej[20][21][22].

Feminatywy

Sylwia Spurek określa siebie używając żeńskich końcówek w zawodach, które wykonuje[3]. Jest przeciwniczką męskiej dominacji językowej, która w języku polskim obserwowalna jest szczególnie wyraźnie[23][24][25]. Jest to kwestia budząca wiele kontrowersji[26], zwłaszcza w środowiskach konserwatywnych[27][28][29], która stała się przedmiotem debaty publicznej po wyborach w 2019[27]. 27 listopada 2019 Rada Języka Polskiego wydała oświadczenie, w którym potwierdziła, że żeńskie końcówki są poprawne, a większość argumentów przeciwko ich tworzeniu nie ma racji bytu[5].

Publikacje

  • Izolacja sprawcy od ofiary. Instrumenty przeciwdziałania przemocy w rodzinie (2013) rozprawa doktorska[30].
  • Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Komentarz (2016) współautorka[31].
  • Drogi ku płodności. Wszystko o diagnostyce, leczeniu i metodach wsparcia w niepłodności. (2011) praca zbiorowa[32].
  • MERITUM Pomoc społeczna. Wsparcie socjalne. Poradnik (2016), praca zbiorowa[33].
  • Związek Partnerski, rozmowy o Polsce (2019), wraz z partnerem Marcinem Anaszewiczem[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. ↑ poseł – Słownik języka polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  2. ↑ prawo – Słownik języka polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  3. ↑ a b c d Sylwia Spurek, Rzecznik Praw Obywatelskich, 11 lipca 2017 [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  4. ↑ radca – Słownik języka polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  5. ↑ a b Beata Czuma (oprac.), Doktorka i chirurżka. Rada Języka Polskiego wydała opinię ws. żeńskich końcówek, wiadomosci.wp.pl, 27 listopada 2019 [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  6. ↑ zastępca – Słownik języka polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  7. ↑ a b Sylwia Spurek: Kobiety, które padają ofiarą przemocy w rodzinie, wcześniej często zgłaszały przemoc wobec zwierząt. wysokieobcasy.pl, 2018-10-04. [dostęp 2019-06-18].
  8. ↑ a b dr Sylwia Spurek. rpo.gov.pl, 2017-07-11. [dostęp 2019-03-02].
  9. ↑ Dr Sylwia Spurek Zastępczynią RPO ds. Równego Traktowania. rpo.gov.pl, 2015-09-25. [dostęp 2018-05-18].
  10. ↑ Sylwia Spurek złożyła rezygnację z funkcji zastępczyni RPO. rpo.gov.pl, 2019-02-21. [dostęp 2019-02-21].
  11. ↑ a b Sylwia Spurek w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
  12. ↑ Sylwia Spurek. genderstudies.pl. [dostęp 2018-05-18].
  13. ↑ An analysis of the Victims’ Rights Directive from a gender perspective (ang.). eige.europa.eu. [dostęp 2018-06-04].
  14. ↑ Regional Conference in Chisinau (ang.). coe.int. [dostęp 2018-06-04].
  15. ↑ Polityka równości płci. Polska 2007 – Raport. rownosc.info. [dostęp 2018-06-04].
  16. ↑ Zastępczyni RPO w Zarządzie Equinet. rpo.gov.pl, 2017-10-11. [dostęp 2018-05-18].
  17. ↑ Była zastępczyni RPO w szeregach Wiosny Biedronia. radiozet.pl, 2019-03-01. [dostęp 2019-03-02].
  18. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
  19. ↑ Sylwia Spurek opuszcza Wiosnę Biedronia. rp.pl, 2019-10-28. [dostęp 2019-11-07].
  20. ↑ Dr Sylwia Spurek: przemoc ma płeć, czy tego chcemy, czy nie. onet.pl, 2017-03-07. [dostęp 2019-02-03].
  21. ↑ Magdalena Raducha: Samozwańczy Rzecznik Praw Mężczyzn atakuje Sylwię Spurek. Chce jej odwołania. wp.pl, 2019-01-06. [dostęp 2019-02-03].
  22. ↑ Bartosz Godziński: Kim jest samozwańczy Rzecznik Praw Mężczyzn? Twierdzi, że „kobiety specjalizują się w przemocy psychicznej”. natemat.pl, 2019-01-11. [dostęp 2019-02-03].
  23. ↑ Katarzyna Bojarska, Influence of Androcentric and Gender-Inclusive Lexical Constructions on Gender-Associational Responses, „Studia Psychologiczne”, 49 (2), 2011, DOI: 10.2478/v10167-011-0010-y, ISSN 0081-685X [dostęp 2019-11-28].
  24. ↑ Katarzyna Bojarska, Responding to Lexical Stimuli With Gender Associations: A Cognitive–Cultural Model, „Journal of Language and Social Psychology”, 32 (1), 2013, s. 46–61, DOI: 10.1177/0261927X12463008, ISSN 0261-927X [dostęp 2019-11-28] (ang.).
  25. ↑ Ester Michejdová, Etykieta językowa w polskim i czeskim dyskursie, październik 2018 (cz.).
  26. ↑ Centrum Badań nad Uprzedzeniami - Żeńskie końcówki - badania Karoliny Hansen, cbu.psychologia.pl [dostęp 2019-11-28].
  27. ↑ a b Jedno selfie i fala krytyki. Posłanka Lewicy tłumaczy chronologię zdarzeń, Konkret24 [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  28. ↑ Agata Szczerbiak, Posłanki już nie chcą być posłami. Spór o żeńskie końcówki, www.polityka.pl, 2019 [dostęp 2019-11-28] (pol.).
  29. ↑ Spór o feminatywy trwa od ponad stu lat. Jest stanowisko Rady Języka Polskiego, edukacja.dziennik.pl [dostęp 2019-11-28].
  30. ↑ Izolacja sprawcy od ofiary. Instrumenty przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Wolters Kluwer Polska, 2013-03-19. [dostęp 2018-05-18].
  31. ↑ Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Komentarz. Wolters Kluwer Polska, 2016. [dostęp 2018-05-18].
  32. ↑ Drogi ku płodności. Wszystko o diagnostyce, leczeniu i metodach wsparcia w niepłodności 2011, naukowa.pl [dostęp 2019-06-17].
  33. ↑ MERITUM Pomoc społeczna. Wsparcie socjalne. profinfo.pl. [dostęp 2019-06-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sylwia_Spurek&oldid=58126846”