Sylwia Spurek

Sylwia Spurek
Pełne imię i nazwisko	Sylwia Iwona Spurek
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1976 Skarżysko-Kamienna
Zawód, zajęcie	radczyni prawna
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	dr nauk prawnych (prawo karne)
Edukacja	City University of New York
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Wydział	Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
Stanowisko	zastępczyni rzecznika praw obywatelskich ds. równego traktowania (2015–2019), posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji (od 2019)
Partia	Wiosna (2019)
Partner	Marcin Anaszewicz (od 2001)
Strona internetowa

Sylwia Iwona Spurek (ur. 29 stycznia 1976 w Skarżysku-Kamiennej) – polska prawniczka oraz działaczka społeczna i polityczna.

Doktor nauk prawnych, wykładowczyni akademicka, radczyni prawna, legislatorka. Specjalizuje się w prawie karnym, administracyjnym, międzynarodowym i konstytucyjnym. Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego oraz Polskiego Towarzystwa Legislacyjnego. W latach 2015–2019 zastępczyni rzecznika praw obywatelskich, deputowana do Parlamentu Europejskiego IX kadencji (od 2019).

Życiorys

Wykształcenie i kariera naukowa

Od 1991 uczęszczała do II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Skarżysku-Kamiennej, w którym zdała maturę w 1995. W 2000 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Pracę magisterską poświęciła problematyce udziału organizacji kobiecych w postępowaniu cywilnym. W tym samym roku była stypendystką Legal Fellowship Program i uczestniczką zajęć International Women’s Human Rights Clinic na City University of New York. W 2004 ukończyła aplikację legislacyjną.

Była wykładowczynią m.in. na Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Polskiej Akademii Nauk na studiach podyplomowych Gender Mainstreamingu. Jest autorką publikacji z zakresu problemu przemocy w rodzinie, równego traktowania i dyskryminacji. Posiada certyfikat specjalistki w zakresie pomocy ofiarom przemocy Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” IPZ PTP. W 2012 obroniła rozprawę doktorską na temat prawnych aspektów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, ze skupieniem na izolacji sprawcy od ofiary (jej promotorką była Eleonora Zielińska).

Kariera zawodowa

Od 2002 do 2005 pracowała w Sekretariacie Pełnomocnika Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn, gdzie zajmowała się m.in. rządowym projektem ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. W latach 2008–2015 była członkinią Zespołu do spraw Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2010–2012 była przedstawicielką Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Komitecie Ochrony Praw. Do 2014 była radcą Prezesa Rady Ministrów w Departamencie Prawnym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Następnie, do czerwca 2015 była wiceszefową Biura Pełnomocniczki Rządu do Spraw Równego Traktowania i odpowiadała między innymi za koordynację prac rządowych nad ratyfikacją Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. 22 września 2015 została zastępczynią rzecznika praw obywatelskich ds. równego traktowania. Złożyła rezygnację z tej funkcji z dniem 28 lutego 2019, w związku z planami zaangażowania politycznego.

Działalność społeczna

Ekspertka European Institute for Gender Equality (UE), Gender Equality Unit (CoE) i United Nations Population Fund (UNDP). W latach 2017–2019 członkini zarządu Equinet. Do 2019 członkini honorowa Rady Programowej Funduszu Feministycznego Femfund, zbierającego fundusze i przyznającego granty organizacjom feministycznym.

W marcu 2019 wraz z partnerem Marcinem Anaszewiczem wydała książkę Związek partnerski, rozmowy o Polsce, a cały zysk ze sprzedaży książki został przekazany na rzecz fundacji Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt Viva!.

Działalność polityczna

Z początkiem marca 2019 zaangażowała się w polityczny projekt Roberta Biedronia – partię Wiosna. Z listy tej partii w wyborach w tym samym roku uzyskała mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego w okręgu wielkopolskim, zasiadając we frakcji Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim. Została członkinią Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, a także zastępcą członka Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności; Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi; Delegacji do spraw stosunków z Kanadą. 28 października 2019 zrezygnowała z członkostwa w Wiośnie. 28 września 2020 odeszła z frakcji S&D, a dwa dni później dołączyła do frakcji Zieloni – Wolny Sojusz Europejski, zostając jednocześnie w PE reprezentantką Partii Zieloni.

Poglądy i krytyka

Feminatywy

Jest przeciwniczką tzw. męskiej dominacji językowej i określa siebie, używając żeńskich końcówek w zawodach, które wykonuje.

Kwestia przemocy domowej

Sylwia Spurek jest krytykowana za wypowiedzi, w których mówi, że „przemoc ma płeć i jest to płeć męska” – według krytykujących sugerujące, że jedynie mężczyźni dopuszczają się przemocy domowej. Odnosząc się do tej krytyki, Sylwia Spurek w wywiadzie powiedziała:

Często powtarzam, że nie umniejszam krzywdy żadnej z ofiar, zdaję sobie sprawę, że bardzo różne grupy, także mężczyźni, doświadczają przemocy w rodzinie. Z tym, że to „także” nie może oznaczać: porównywalnie. Statystyki są bardzo wyraźne, pokazują, że większość dorosłych ofiar to kobiety.

Prawa zwierząt

Sylwia Spurek deklaruje się jako weganka i obrończyni praw zwierząt.

21 stycznia 2020, na pięć dni przed Dniem Pamięci o Ofiarach Holokaustu, Sylwia Spurek na swoim Twitterze udostępniła grafikę australijskiej artystki Jo Frederiks, na której znajdowały się krowy mleczne w pasiastych koszulach zdobionych Gwiazdą Dawida. Zwierzęta były związane łańcuchem, a za nimi kryła się pokryta krwią ściana. Eurodeputowana utrzymywała, iż jej wpis miał jedynie skłonić do refleksji na temat praw zwierząt, jednak w mediach pojawiły się oskarżenia o antysemityzm i relatywizowanie ludzkiego cierpienia. Na zarzuty Sylwia Spurek odpowiadała, powołując się na cytat z Isaaca Singera:

„Zadowolenie, z jakim człowiek może robić z innymi gatunkami, co tylko mu się podoba, ilustruje najskrajniejsze teorie rasistowskie, zasadę według której silniejszemu wszystko wolno”.

Publikacje

• Drogi ku płodności. Wszystko o diagnostyce, leczeniu i metodach wsparcia w niepłodności (2011), praca zbiorowa.
• Izolacja sprawcy od ofiary. Instrumenty przeciwdziałania przemocy w rodzinie (2013), rozprawa doktorska.
• Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Komentarz (2016), współautorka.
• MERITUM Pomoc społeczna. Wsparcie socjalne. Poradnik (2016), praca zbiorowa.
• Związek Partnerski, rozmowy o Polsce (2019), wraz z Marcinem Anaszewiczem.