Piłka nożna na Ukrainie
| Symboliczna reprezentacja Ukrainy XX wieku (opublikowana przez tygodnik „Український футбол” w 2000)[potrzebny przypis] |
Piłka nożna jest najbardziej popularnym sportem na Ukrainie. Głównym organem zarządzającym jest Piłkarski Związek Ukrainy (FFU), założony w 1991 roku.
Historię ukraińskiego futbolu przyjmuje się od rozegrania 6-minutowego meczu, który odbył się we Lwowie 14 lipca 1894 podczas II Zlotu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, pomiędzy reprezentacjami Krakowa i Lwowa (zob. Włodzimierz Chomicki). Mimo, że mecz ten jest w historiografii polskiej uważany za początek oficjalnej piłki nożnej w Polsce.
Ukraina jako niepodległe państwo pierwsza z poradzieckich krajów została członkiem FIFA i UEFA w 1992. Dopiero od 1992 prowadzi niezależne rozgrywki. Do tej pory ukraińskie kluby uczestniczyły w rozgrywkach piłkarskich byłego ZSRR.
Narodowa reprezentacja Ukrainy zakwalifikowała się do finałów Mistrzostw Świata w Niemczech w 2006, gdzie osiągnęła 1/4 finału. Młodzieżowa reprezentacja Ukrainy U21 zdobyła srebrne medale w młodzieżowych Mistrzostwach Europy w Portugalii w 2006.
Ukraińskie kluby Dynamo Kijów i Szachtar Donieck wchodzą do najbardziej znanych europejskich klubów. Największym sukcesem jest dotarcie Dynama Kijów do półfinału Ligi Mistrzów w sezonie 1998/99. Oprócz tego, jeszcze w radzieckie czasy klub zdobył Puchar Zdobywców Pucharów w sezonach 1974/75 i 1985/86 oraz Superpuchar Europy w 1975. W sezonach 1976/77, 1986/87 Dynamo Kijów dotarł do półfinałów Pucharu Mistrzów Europy. Najbardziej znanymi ukraińskimi piłkarzami są: Ołeh Błochin, Ihor Biełanow oraz Andrij Szewczenko, którzy zostali wybrani najlepszymi piłkarzami Europy (Złota Piłka France Football) w latach 1975, 1986, 2004 odpowiednio. Inny znany napastnik Ołeh Protasow otrzymał Srebrnego Buta za drugi wynik snajperski w Europie w 1985. Legenda ukraińskiej piłki „Wielki Mistrz” Walery Łobanowski, który doprowadził do wielkich zwycięstw Dynama Kijów oraz reprezentację byłego ZSRR a później narodową reprezentację Ukrainy jest piłkarskim bohaterem Ukrainy.
Spis treści
Ukraińcy – mistrzowie innych krajów[edytuj | edytuj kod]
mistrzowie Anglii:
- Ołeh Łużny (2002)
mistrzowie Austrii:
- Ołeh Susłow (1997)
mistrzowie Azerbejdżanu:
- Wiktor Kulikow (2000, 2001, 2002), Stanisław Łoban (2006), Andrij Sydelnykow (1999)
mistrzowie Belgii:
- Ołeh Jaszczuk (2000, 2001, 2004, 2006)
mistrzowie Białorusi:
- Ihor Czumaczenko (1998, 2002), Serhij Kuznecow (2003), Ołeksandr Szutow (2000), Wałerij Wysokos (2000)
mistrzowie Bułgarii:
- Eduard Cychmejstruk (2001), Ihor Kysłow (1991), Ołeh Morhun (1994, 1995)
mistrzowie Czech:
- Wiktor Dwirnyk (1993, 1994), Rusłan Lubarski (1997)
mistrzowie Estonii:
- Jurij Fenin (2000)
mistrzowie Gruzji:
- Ołeksandr Hubrijenko (2006), Jewhen Łaszuk (2006), Andrij Poroszyn (2002)
mistrzowie Hiszpanii:
- Dmytro Czyhrynski (2010)
mistrzowie Izraela:
- Wołodymyr Bezsonow (1991), Wiktor Biełkin (1995), Wiktor Czanow (1992), Ołeksandr Hajduk (1996), Iwan Hecko (1994), Serhij Kandaurow (1994), Wiktor Moroz (1996), Denys Onyszczenko (2000), Roman Pec (1994), Ołeksandr Połukarow (1992), Andrij Pylawski (2011), Serhij Tretjak (1993, 1997, 1998)
mistrzowie Kazachstanu:
- Andrij Annenkow (2002), Petro Badło (2007, 2008, 2009, 2013), Ołeksandr Bessarab (2005), Serhij Ditkowski (2005), Witalij Kicak (2005), Rusłan Łewyha (2010), Ołeksandr Mytrofanow (2005, 2007, 2008, 2009), Roman Nesterenko (2005), Ołeksij Osipow (2005), Borys Polakow (2005), Andrij Sokołenko (2005), Ołeksandr Stachiw (2005)
mistrzowie Korei Południowej:
- Witalij Parachnewicz (1998, 1999)
mistrzowie Litwy:
- Jurij Hrycyna (2000), Ołeh Mozhowy (2004), Ołeksij Prochorenkow (1999, 2000)
mistrzowie Łotwy:
- Wołodymyr Melnyk (1998, 1999, 2000, 2001), Ołeksandr Pindiejew (1995, 1996, 1997, 1998), Ihor Pokarynin (2006, 2007), Serhij Sernecki (2007)
mistrzowie Maroka:
- Ołeh Taran (1990)
mistrzowie Mołdawii:
- Jurij Bukel (2001), Ołeksandr Bokariew (2001, 2002), Ołeksandr Byczkow (2004, 2005), Ihor Charkowszczenko (2001, 2002), Rustam Cynia (2010), Jurij Fenin (1997), Rusłan Hiłaziew (1999, 2000), Ołeh Humeniuk (2003, 2004, 2005, 2006, 2007), Kostiantyn Kułyk (1998, 1999, 2000), Serhij Kuznecow (2004), Andrij Nesteruk (2002, 2003, 2004), Andrij Poroszyn (2001), Jewhen Szyman (2004, 2005), Andrij Tełesnenko (1998, 1999, 2000), Serhij Zhura (1998, 1999, 2000)
mistrzowie Niemiec:
- Wiktor Skrypnyk (2004), Anatolij Tymoszczuk (2010, 2013)
mistrzowie Polski:
- Andrij Mychalczuk (1996, 1997)
mistrzowie Rosji:
- Eduard Cychmejstruk (2001), Ołeksandr Horszkow (2007), Maksym Kałynyczenko (2000, 2001), Maksym Łewycki (2001), Dmytro Parfienow (1998, 1999, 2000, 2001), Serhij Pohodin (1993, 1994), Serhij Rebrow (2008), Bohdan Szerszun (2003, 2005), Anatolij Tymoszczuk (2007)
mistrzowie Słowacji:
- Rusłan Lubarski (1998)
mistrzowie Szkocji:
- Ołeh Kuzniecow (1992, 1993, 1994), Ołeksij Mychajłyczenko (1992, 1993, 1994)
mistrzowie Szwecji:
- Wadym Jewtuszenko (1992)
mistrzowie Turcji:
- Serhij Rebrow (2004)
mistrzowie USA:
- Dema Kovalenko (2004)
mistrzowie Uzbekistanu:
- Ołeksandr Pyszczur (2013)
mistrzowie Węgier:
- Serhij Kuznecow (2003), Ołeh Mozhowy (2000)
mistrzowie Włoch:
- Ołeksij Mychajłyczenko (1991), Andrij Szewczenko (2004)[1]
Uwaga: Kursywą oznaczone piłkarze, którzy zmienili obywatelstwo ukraińskie na inne.
Ukraińscy trenerzy – mistrzowie innych krajów[edytuj | edytuj kod]
- mistrzowie Azerbejdżanu:
- Wałentyn Chodukin (2008)
- mistrzowie Bułgarii:
- Wjaczesław Hrozny (1998)
mistrzowie Grecji:
- Ołeh Protasow (2003)
- mistrzowie Łotwy:
- Roman Hryhorczuk (2006, 2007, 2008)
- mistrzowie Mołdawii:
- Semen Altman (1998, 1999), Ołeksandr Hołokołosow (2002), Ihor Nakoneczny (2004), Ołeksandr Skrypnyk (2000)
- mistrzowie Rosji:
- Wjaczesław Hrozny – jako asystent (1994, 1996, 1999, 2000, 2001)
mistrzowie Turkmenistanu:
- Wiktor Pożeczewski (1998)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
