Szafran żółtokwiatowy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | rośliny zielone | ||
Nadgromada | rośliny telomowe | ||
Gromada | rośliny naczyniowe | ||
Podgromada | rośliny nasienne | ||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
Rząd | szparagowce | ||
Rodzina | kosaćcowate | ||
Rodzaj | szafran | ||
Gatunek | szafran żółtokwiatowy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Crocus flavus Weston Bot. Univ. 2: 237 (1771) | |||
Synonimy | |||
---|---|---|---|
|
Szafran zółtokwiatowy[3], szafran żółty, krokus żółty, k. złocisty, (Crocus flavus West.) - gatunek rośliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego[4]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia i biologia[edytuj | edytuj kod]
Pod ziemią posiada bulwocebule, z których na wiosnę, jeszcze przed rozwojem liści wyrastają złocistożółte kwiaty. Otoczone błoniastą pochewką liście rozwijają się w pełni dopiero po przekwitnieniu. Są wąskie i rynienkowate. Cała roślina ma wysokość ok. 10 cm.
Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]
- Zastosowanie. Nadaje się do ogródków skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Może też być uprawiany na trawniku. Najbardziej efektownie wygląda uprawiany w grupkach. Może być również pędzony w szklarni.
- Najlepiej rośnie na próchniczno-piaszczystej glebie i w pełnym słońcu[5]. Rozmnaża się go przez przybyszowe bulwki, lub z nasion[4]. Przystosowany jest do rejonów o cieplejszym klimacie, jednak dobrze przetrzymuje u nas zimę, aby zaś nie przemarzał przy bezśnieżnej a mroźnej zimie, należy go przed zimą okryć (np, ściółką), na wiosnę zaś przed zakwitnięciem ściągnąć okrycie[4][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
- ↑ Gawryś Wiesław: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2.
- ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):