Tõnis Lukas
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1962 Tallinn | |
| Minister edukacji Estonii | ||
| Okres | od 1999 do 2002 | |
| Przynależność polityczna | Związek Ojczyźniany | |
| Poprzednik | Mait Klaassen | |
| Następca | Mailis Rand | |
| Minister edukacji i badań naukowych Estonii | ||
| Okres | od 2007 do 2011 | |
| Przynależność polityczna | Isamaa ja Res Publica Liit | |
| Poprzednik | Mailis Rand | |
| Następca | Jaak Aaviksoo | |
| Minister kultury Estonii | ||
| Okres | od 2019 do 2021 | |
| Przynależność polityczna | Isamaa | |
| Poprzednik | Indrek Saar | |
| Następca | Anneli Ott | |
Tõnis Lukas (ur. 5 czerwca 1962 w Tallinnie) – estoński historyk, samorządowiec i polityk, burmistrz Tartu w latach 1996–1997, dwukrotnie minister edukacji (1999–2002 i 2007–2011), minister kultury (2019–2021).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1987 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1998–1999 odbywał studia doktoranckie.
Pracował jako nauczyciel historii w szkole w Rõngu. Od 1989 był wykładowcą na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1992–1995 pełnił funkcję dyrektora Estońskiego Muzeum Narodowego. W 1996 został burmistrzem Tartu. Rok później odszedł z tego stanowiska i powrócił do pracy na uczelni.
Od 1993 do 2005 zasiadał w Radzie Miejskiej Tartu. Od 1992 należał do Partii Koalicji Narodowej, z ramienia której w 1995 został wybrany do Riigikogu VIII kadencji. Cztery lata później uzyskał reelekcję jako kandydat Związku Ojczyźnianego. Po wyborach objął stanowisko ministra edukacji w rządzie Marta Laara, które zajmował do 2002. Rok później po raz kolejny uzyskał mandat parlamentarzysty i zasiadł w Riigikogu X kadencji. W 2005 stanął na czele swojego ugrupowania, zastępując Tunne Kelama. Doprowadził do jego połączenia z partią Res Publica w ugrupowanie Isamaa ja Res Publica Liit, którego do 2007 był współprzewodniczącym.
W kwietniu 2007 został ministrem edukacji i badań naukowych w drugim rządzie Andrusa Ansipa. Urząd ten sprawował do kwietnia 2011, wcześniej w tym samym roku wybrany do parlamentu na XII kadencję. W 2013 objął stanowisko dyrektora Estońskiego Muzeum Narodowego, rezygnując wcześniej z zasiadania w parlamencie. W 2019 ponownie został wybrany na deputowanego do Riigikogu[1] (jednak zrezygnował z objęcia mandatu). W kwietniu 2019 otrzymał nominację na urząd ministra kultury w gabinecie Jüriego Ratasa[2]. Urząd ten sprawował do stycznia 2021.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Elected members of the Riigikogu (ang.). rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019.
- ↑ Kazimierz Popławski: Estonia ma nowy rząd. Jüri Ratas ponownie premierem. przegladbaltycki.pl, 24 kwietnia 2019.