Tadeusz Tyczyński
| ||
 podporucznik
| ||
| Data urodzenia | 7 lutego 1923 | |
| Data i miejsce śmierci | 3 sierpnia 1944 Warszawa | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Armia Krajowa
| |
| Stanowiska | d-ca drużyny III plutonu Felek 2. kompanii Rudy batalionu „Zośka” | |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa powstanie warszawskie | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Tadeusz Tyczyński ps. Pudel, Topora (ur. 7 lutego 1923[1], zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca drużyny w plutonie „Felek” 2. kompanii „Rudy” III batalionu „Zośka” Zgrupowania „Radosław” Armii Krajowej.
Działał w 80 Drużynie Harcerskiej im. Jędrzeja Śniadeckiego[2]. Podczas okupacji niemieckiej służył w polskim podziemiu zbrojnym. Podczas powstania warszawskiego walczył na Woli. Poległ 3. dnia walk powstańczych 1944 w rejonie ul. Gęsiej, niedaleko więzienia „Gęsiówka”. Miał 21 lat. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych obok kwater żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka”.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Był stryjecznym bratem Wiesława Tyczyńskiego (ps. „Olgierd”)[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
- ↑ 80 Drużyna Harcerska im. Jędrzeja Śniadeckiego
- ↑ Relacja Tadeusza Sumińskiego w Archiwum Historii Mówionej MPW