Tonczo Tonczew
| ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1972 Sliwen | |||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | Bułgaria | |||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | junior lekka, lekka | |||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||||||||
| Liczba walk | 44 | |||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 37 | |||||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 21 | |||||||||||||||||||||
| Porażki | 7 | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Tonczo Dimitrow Tonczew (bułg. Тончо Димитров Тончев, ur. 1 grudnia 1972 w Sliwenie[1]) – bułgarski bokser, wicemistrz olimpijski z 1996.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Zdobył brązowy medal w wadze piórkowej (do 57 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1990 w Uściu nad Łabą po porażce w półfinale z Paatą Gwasalią z ZSRR[2]. Na rozgrywanych w tym samym roku w Limie mistrzostwach świata juniorów przegrał pierwszą walkę, również z Gwasalią[3].
Zdobył brązowy medal w wadze lekkiej (do 60 kg) na seniorskich mistrzostwach Europy w 1991 w Göteborgu po wygraniu dwóch walk i porażce w półfinale z Ajratem Chamatowem z ZSRR[4]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Sydney przegrał pierwszą walkę w wadze lekkiej z Justinem Rowsellem z Australii[5].
Wystąpił w wadze lekkiej na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, gdzie po wygraniu dwóch walk dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ późniejszemu mistrzowi Óscarowi De La Hoyi z USA[1]. Odpadł w drugiej walce na mistrzostwach Europy w 1993 w Bursie, gdzie pokonał go Gwasailia reprezentujący Gruzję[6].
Zdobył srebrny medal w tej kategorii na mistrzostwach Europy w 1996 w Vejle po porażce w finale z Leonardem Doroftei z Rumunię[7].
Również na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie Tonczew zdobył srebrny medal. Po wygraniu czterech walk dotarł do finału, w którym pokonał go Husajn Sultani z Algierii[1].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Tonczew przeszedł na zawodowstwo w 1997. Wygrał pierwsze 24 walki, zdobywając w tym czasie tytuły mistrza międzynarodowego organizacji WBA, mistrza interkontynentalnego WBC (wygrał ze swym rodakiem Kirkorem Kirkorowem) i wakujący tytuł mistrza Europy EBU w wadze superpiórkowej (junior lekkiej). Nigdy nie walczył o mistrzostwo świata liczącej się organizacji. W 2001 doznał pierwszej porażki, a w 2007, po trzech kolejnych przegranych walkach, zakończył karierę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Olympics at Sports-Reference.com > Athletes > Toncho Tonchev, Sports-Reference.com [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 11.European Junior Championships - Usti, Czechoslovakia - July 15-22 1990, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 6.World Junior Championships - Lima, Peru - October 13-20 1990, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 29.European Championships - Gothenburg, Sweden - May 7-12 1991, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 6.World Championships - Sydney, Australia - November 15-23 1991, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 30.European Championships - Bursa, Turkey - September 6-12 1993, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 31.European Championships - Vejle, Denmark - March 30 - April 7 1996, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Olympics at Sports-Reference.com > Athletes > Toncho Tonchev, Sports-Reference.com [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Tonczewa, boxrec.com [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- Tontcho TONTCHEV, Sport & Note [dostęp 2013-09-22] (ang.).