USS Tullibee (SSN-597)
| ||
![]() | ||
Klasa | okręt podwodny | |
Typ | (okręt unikatowy) | |
Historia | ||
Stocznia | Electric Boat | |
![]() | ||
Wejście do służby | 1960 | |
Wycofanie ze służby | 18 czerwca 1988 | |
Los okrętu | złomowany | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
2177 t 2607 t | |
Długość | 83,16 m | |
Szerokość | 7,09 m | |
Zanurzenie testowe | 215 m | |
Napęd | ||
Reaktor S2C, 1 turbina (2500 KM), 1 śruba | ||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
13 w. 16 w. | |
Sensory | ||
Sonar ze sferyczną antena dziobową | ||
Uzbrojenie | ||
12 torped | ||
Wyrzutnie torpedowe | 4 x 533 mm (śródokręcie) | |
Załoga | 56 oficerów i marynarzy |
USS Tullibee (SSN-597) — amerykański prototypowy okręt podwodny z napędem jądrowym, który konstrukcyjnie wyspecjalizowany był w zwalczaniu okrętów podwodnych (SSKN).
Kluczowymi cechami "Tullibee" były zdolność do prowadzenia cichych operacji, zaawansowane sensory o dużej sprawności oraz niski koszt budowy. Do napędu tego okrętu skonstruowany został nowy, mały reaktor oraz turbo-elektryczny układ napędowy, co pozwoliło na wyeliminowanie z maszynowni hałaśliwej przekładni oraz zapewniało bardzo szybką reakcję układu napędowego na decyzje załogi okrętu.
Zastosowany w tym okręcie system sonarowy AN/BQQ-1, był pierwszym zintegrowanym systemem sonarowym, który łączył elementy pasywne i aktywne w jednej dużej dziobowej antenie sferycznej. Konsekwencją takiego rozwiązania było konieczne przeniesienie standardowo znajdujących się do tej pory w dziobie wyrzutni torpedowych do śródokręcia, gdzie zostały umieszczone skośnie w stosunku do osi symetrii okrętu. Zastosowane rozwiązania konstrukcyjne oraz nowe technologie spowodowały jednak, że nie udało się uzyskać pożądanego poziomu obniżenia kosztów budowy okrętu. Także turbo-elektryczny układ napędowy uważany był za niezapewniający odpowiednio dużej prędkości, przy jednoczesnym zbyt małym obniżeniu kosztów tego napędu w stosunku do innych napędów nuklearnych.
W konsekwencji, marynarka amerykańska zdecydowała się na skoncentrowanie swoich wysiłków na budowie bardziej wszechstronnych okrętów ogólno-myśliwskich (SSN), rezygnując z kontynuowania rozwoju okrętów wyspecjalizowanych w zwalczaniu jednostek podwodnych (SSKN). Spowodowało to, że "Tullibee" pełnił rolę głównie eksperymentalną i został pocięty w 1988 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. Washington, D.C.: Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, CA: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-8510-9563-2.
|
|