Uchatkowate
| ||
| Otariidae[1] | ||
| Gray, 1825 | ||
 Przedstawiciele rodziny – stado uchatków grzywiastych (Eumetopias jubatus) na wyspie Moneron | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | drapieżne | |
| Podrząd | psokształtne | |
| (bez rangi) | płetwonogie | |
| Rodzina | uchatkowate | |
| Rodzaje | ||
|
zobacz opis w tekście | ||
Uchatkowate[2], uszatki, uchatki (Otariidae) – rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych (Carnivora), obejmująca uchatki i kotiki, nazywane lwami morskimi lub niedźwiedziami morskimi. Wraz z fokami i morsami są zaliczane do ssaków płetwonogich. Prowadzą wodno-lądowy tryb życia. Polują w wodzie, a odpoczywają i rozmnażają się na lądzie.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Przedstawiciele rodziny Otariidae występują we wszystkich oceanach, wzdłuż wybrzeży obydwu Ameryk, południowo-wschodniej Azji oraz południowo-zachodniej Australii. Ponadto są spotykane na wielu wyspach oceanicznych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Są to duże i bardzo duże zwierzęta o smukłym, wydłużonym ciele. Najmniejsze samice kotika zwyczajnego ważą 60 kg, a masa ciała największych samców uchatki grzywiastej przekracza 1000 kg, przy czym samce są znacznie większe od samic tego samego gatunku. Kształtem łba przypominają psowate, ale czaszka jest podobna do niedźwiedziej, dlatego niektóre uchatkowate nazywane są niedźwiedziami morskimi. Kły są długie i zakrzywione.
| Wzór zębowy | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 34-38 | = | 3 | 1 | 4 | 1-3 |
| 2 | 1 | 4 | 1 | ||
Są doskonale przystosowane do życia w wodzie. Opływowy kształt ich ciała ułatwia pływanie. Wszystkie kończyny są przekształcone w płetwy. Kończyny tylne mogą być zginane pod tułów, co umożliwia dość zręczne poruszanie się po lądzie. Skóra pokryta jest gęstą, nieprzemakalną sierścią. Pod skórą znajduje się gruba warstwa tłuszczu pełniąca funkcję termoizolacyjną. Poprawia również wyporność ciała w wodzie i stanowi zapas energetyczny. Uchatkowate różnią się od fok i morsów przede wszystkim obecnością małżowin usznych.
W okresie godowym uchatkowate zbierają się na lądzie w duże stada złożone z grup haremowych poszczególnych samców. Każdy samiec obiera niewielkie terytorium, na którym gromadzi kilka samic. Terytorium i samice są przez niego pilnie strzeżone przed konkurentami.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do uchatkowatych zaliczane są następujące rodzaje[3][2][4]:
- Callorhinus – koticzak – jedynym przedstawicielem jest Callorhinus ursinus – koticzak niedźwiedziowaty
- Arctocephalus – kotik
- Neophoca – otarka – jedynym przedstawicielem jest Neophoca cinerea – otarka australijska
- Phocarctos – maoryszanka – jedynym przedstawicielem jest Phocarctos hookeri – maoryszanka uszata
- Otaria – uchatka – jedynym przedstawicielem jest Otaria flavescens – uchatka patagońska
- Eumetopias– uchatek – jedynym przedstawicielem jest Eumetopias jubatus – uchatek grzywiasty
- Zalophus – uszanka
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Otariidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152–153. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ M. Webber: Family Otariidae (Eared Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 89–101. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.)
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Otariidae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2017-05-11]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Myers, P.: Otariidae (ang.). (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 14 czerwca 2008].
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
| ||||||||||||||