Udo Jürgens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Udo Jürgens
Ilustracja
Udo Jürgens (2012)
Imię i nazwisko Jürgen Udo Bockelmann
Pseudonim Udo Jürgens
Data i miejsce urodzenia 30 września 1934
Klagenfurt
Data i miejsce śmierci 21 grudnia 2014
Münsterlingen
Zawód piosenkarz, kompozytor, muzyk
Odznaczenia
Krzyż Komandorski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Udo Jürgens, właśc. Jürgen Udo Bockelmann (ur. 30 września 1934 w Klagenfurcie[1], zm. 21 grudnia 2014 w Münsterlingen) – austriacki kompozytor i piosenkarz, popularny głównie w krajach niemieckojęzycznych.

Trzykrotny reprezentant Austrii w Konkursie Piosenki Eurowizji (1964–1966). Zwycięzca 11. Konkursu Piosenki Eurowizji (1966).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1950 wygrał konkurs dla kompozytorów piosenką „Je t’aime”. W 1960 napisał światowy hit „Reach for the Stars” wykonywany przez Shirley Bassey.

Udo Jürgens podczas 9. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1965

Trzykrotnie reprezentował Austrię w Konkursie Piosenki Eurowizji; w 1964 z piosenką „Warum nur, warum?” zajął szóste miejsce w finale. Brytyjski uczestnik konkursu Matt Monro nagrał utwór w angielskiej wersji – „Walk Away” stał się hitem zarówno na brytyjskiej, jak i amerykańskiej liście przebojów. W 1965 Jürgens zajął czwarte miejsce z piosenką „Sag' ihr, ich laß sie grüßen”, a w następnym roku wygrał konkurs z utworem „Merci Chérie”[2]. W 1967 wystąpił na Festiwalu w Sopocie[3][4].

W kolejnych latach stworzył kilka przebojów do dziś popularnych w krajach niemieckojęzycznych. Do najbardziej znanych należą: „Griechischer Wein”, „Aber bitte mit Sahne”, „Mit 66 Jahren” oraz „Buenos Dias, Argentina”. Ten ostatni wykonywany był wspólnie z niemiecką reprezentacją w piłce nożnej w 1978.

Ponieważ Jürgens posiadał gruntowne wykształcenie muzyczne, zawsze sam akompaniował sobie na pianinie. Z tego powodu bywał czasami porównywany do Billy'ego Joela, ale w odróżnieniu od Joela, którego wspomagał zespół rockowy, Jürgensowi przygrywał 18-osobowy big-band.

Regularnie pojawiał się w telewizji, zarówno w telewizyjnych shows, jak i wyprodukowanych przez telewizję filmach.

W sierpniu 2004 wydał książkę autobiograficzną zatytułowaną „Der Mann mit dem Fagott”[5].

W październiku 2004 otrzymał statuetkę Deutscher Fernsehpreis za „osiągnięcia życiowe”[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Przyciągał tłumy wielbicieli w różnym wieku. Przez wiele lat prasa brukowa zarzucała mu, że jest kobieciarzem, a różne kobiety przypisywały mu ojcostwo swoich dzieci. We wrześniu 2003 niemiecka gazeta Bild ujawniła, że Jürgens ożenił się w sekrecie ze swoją wieloletnią towarzyszką Corinną w Nowym Jorku 4 lipca 1999[7][8].

W 2007 uzyskał obywatelstwo szwajcarskie[9].

21 grudnia 2014 podczas spaceru w Gottlieben doznał zawału serca[10]. Przewieziony został do szpitala w Münsterlingen, gdzie zmarł z powodu niewydolności serca[11]. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Udo Jürgens (1968)
Udo Jürgens (1987)
Udo Jürgens (2004)
  • Portrait in Musik 1.Folge (1965)
  • Siebzehn Jahr, blondes Haar (1965)
  • Francoise und Udo (1966)
  • Potrait in Musik 2.Folge (1967)
  • Was ich Dir sagen will (1967)
  • Udo (1968)
  • Mein Lied für Dich (1968)
  • Udo Live (1969)
  • Udo'70 (1969)
  • Udo'71 (1970)
  • Zeig mir den Platz an der Sonne (1971)
  • Helden, Helden (Musical) (1972)
  • Ich bin wieder da (1972)
  • Johnny und Jenny (Alle Kinder dieser Welt) (1973)
  • Udo heute (1974)
  • Meine Lieder (1975)
  • Udo'75 Ein neuer Morgen (1975)
  • Meine Lieder 2 (1976)
  • Meine Lieder'77 (1977)
  • Buenos Dias Argentina (Football World-Championship) (1978)
  • Udo 1957-60 (1980)
  • Nur ein Lächeln (1980)
  • Udo'80 (1980)
  • Leave a Little Love (1981)
  • Willkommen in meinem Leben (1981)
  • Silberstreifen (1982)
  • Traumtänzer (1983)
  • Hautnah (1984)
  • Treibjagd (1985)
  • Deinetwegen (1986)
  • Das blaue Album (1988)
  • Ohne Maske (1989)
  • Sempre Roma (Football World-Championship) (1990)
  • Das Traumschiff (Soundtrack) (1990)
  • Open air Symphony (1992)
  • Geradeaus (1992)
  • Cafe Größenwahn (1993)
  • 140 Tage Cafe Größenwahn Tour 94/95 (1994)
  • Zärtlicher Chaot (1995)
  • Gestern-heute-morgen (1996)
  • Ich werde da sein (1999)
  • Mit 66 Jahren (was wichtig ist) (2000)
  • Es lebe das Laster (2002)
  • Es werde Licht (2003)
  • Jetzt oder nie (2005)
  • Einfach ich (2008)
  • Einfach ich Live (2009)
  • Der ganz normale Wahnsinn (2011)
  • Mitten im Leben (2014)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dave Thompson: Biografia Udo Jürgensa na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2012-03-06].
  2. ↑ http://www.eurovision.tv/page/history/by-year/contest?event=281 - Austria w Konkursie Piosenki Eurowizji
  3. ↑ Udo Jürgens - Merci Chérie (Sopot 1967) [Ganze Lied]. [dostęp 2019-09-21].
  4. ↑ Marek Niedźwiecki // Eurowizja, www.marekniedzwiecki.pl [dostęp 2019-09-21].
  5. ↑ Edwin van Gorp: Udo Jürgens 70 years old (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-10-05. [dostęp 2016-08-22].
  6. ↑ Oliver Rau: Deutscher Fernsehpreis for Udo Jürgens (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-10-08. [dostęp 2016-08-22].
  7. ↑ Udo Jürgens führt seit Jahren geheime Ehe (niem.). rp-online.de, 2003-09-04. [dostęp 2014-12-21].
  8. ↑ Udo Jürgens ist seit vier Jahren heimlich verheiratet (niem.). derstandard.at, 2003-09-08. [dostęp 2014-12-21].
  9. ↑ Udo Jürgens ist jetzt Schweizer (niem.). vol.at, 2007-06-09. [dostęp 2014-12-21].
  10. ↑ Nie żyje Udo Jürgens, legenda piosenki (pol.). tvn24.pl, 2014-12-21. [dostęp 2014-12-21].
  11. ↑ Udo Jürgens stirbt an Herzversagen (niem.). welt.de, 2014-12-21. [dostęp 2014-12-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Udo_Jürgens&oldid=61989044”