Ulica Żurawia w Warszawie
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Żurawia przy ul. Marszałkowskiej, widok w kierunku wschodnim | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo |  Polska
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy   Ulica Żurawia w Warszawie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  Ulica Żurawia w Warszawie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Ulica Żurawia w Warszawie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 52°13′41,6″N 21°00′51,6″E/52,228222 21,014333
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Żurawia – ulica w śródmieściu Warszawy.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ulica ma swój początek na północnym krańcu placu Trzech Krzyży, zaś koniec na skrzyżowaniu z ul. Poznańską. Jej przedłużenie w kierunku wschodnim stanowi ul. Książęca. Na całej swojej długości jest ulicą jednokierunkową w stronę przeciwną do biegu numeracji budynków.
Nazwa ulicy pochodzi od płynącej tam kiedyś rzeki Żurawki[1].
W czasie II wojny światowej pod nr 24 mieściła się siedziba główna Żegoty[2].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Klasycystyczna kamienica wzniesiona ok. 1870, zaprojektowana przez Adolfa Wolińskiego (nr 2)[3]
- Budynek Uniwersytetu Warszawskiego mieszczący Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych oraz Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego (nr 4)
- Siedziba holdingu mediowego Eurozet[4], właściciela m.in. takich stacji/sieci radiowych jak Radio ZET, Chillizet, Antyradio czy Meloradio (nr 8)
- Wczesnomodernistyczna kamienica wzniesiona ok. 1910 według projektu Edwarda Ebera[3].
- Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- Budynek biurowy tzw. żyletkowiec projektu Marka Leykama (ul. Marszałkowska 82)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 195. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Bartrop, Paul R. (15 September 2017). Bartrop, Paul R.; Dickerman, Michael (eds.). The Holocaust: An Encyclopedia and Document Collection [4 volumes]. ABC-CLIO. s. 737–738. ISBN 978-1-4408-4084-5
- ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 223.
- ↑ Kontakty. eurozet.pl, 12 stycznia 2018. [dostęp 2018-04-11].