Urszula Sipińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Urszula Sipińska
Ilustracja
Imię i nazwisko Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a]
Data i miejsce urodzenia 19 września 1947
w Poznaniu
Gatunki pop, country
Zawód piosenkarka, kompozytorka, pianistka
Aktywność 1965-1992
Wydawnictwo Pronit, Wifon, Polskie Nagrania „Muza”
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a] (ur. 19 września 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka, kompozytorka, pianistka oraz architektka wnętrz. Karierę muzyczną rozpoczęła w latach 60. Występowała na estradach całego świata, zdobywała liczne nagrody w kraju i za granicą[1]. Do jej największych przebojów należą utwory "Mam cudownych rodziców", "To był świat w zupełnie starym stylu", "Szalala, zabawa trwa", "Chcę wyjechać na wieś", "Weselne dzieci", "Zapomniałam" i "Są takie dni w tygodniu".

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychowywała się na poznańskiej Wildzie razem ze starszą siostrą Elżbietą i młodszym bratem Stanisławem[2]. Muzyką zainteresowała się jeszcze w dzieciństwie. Ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym oraz Wydział Architektury Wnętrz PWSSP w Poznaniu. W czasie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem Nurt w Poznaniu.

Zadebiutowała w roku 1965 na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. W 1967 roku na V Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wykonała utwór "Zapomniałam", którego była współkompozytorką. Piosenka stała się wielkim przebojem[3]. W 1968 roku piosenkarka zdobyła I nagrodę za wykonanie piosenki "Po ten kwiat czerwony" podczas festiwalu sopockiego, a dwa lata później została uhonorowana na festiwalach zagranicznych w Szwajcarii i na Teneryfie. Jej pierwsza płyta długogrająca, zatytułowana Urszula Sipińska, została wydana w 1971 roku nakładem wydawnictwa Pronit. Rok później dzięki piosence "Bright Days Will Come" artystka zdobyła główną nagrodę na festiwalu w Meksyku, a w kraju popularnością cieszył się utwór "Jaka jesteś Mario", nagrodzony w Opolu. Obie piosenki trafiły na drugi album artystki, Bright Days Will Come, wydany w 1973 roku. Zawierał on także nagranie "To był świat w zupełnie starym stylu", które okazało się jednym z największych przebojów w repertuarze Sipińskiej.

W kolejnych latach Urszula Sipińska występowała z powodzeniem m.in. w Tokio i NRD. W roku 1975 światło dzienne ujrzał kolejny album, Zabaw się w mój świat, z przebojem "Komu weselne dzieci", do którego słowa napisała Agnieszka Osiecka. Piosenkarka zdobyła II nagrodę w Palma de Mallorca za utwór "Wołaniem wołam cię", a także nagrodę publiczności na kolejnym festiwalu w Opolu. Wystąpiła na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[4]. Lansowała piosenki "Chłopak z drewna" i "Za wolno płynie czas". W roku 1980 ukazał się jej kolejny album, Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film, na który złożyły się dwa różne programy na oddzielnych stronach krążka. Rok później wydała płytę W podróży, utrzymaną w stylu country, z przebojami "Są takie dni w tygodniu" i "Chcę wyjechać na wieś".

W 1982 roku, podczas pobytu w Niemczech, piosenkarka uległa wypadkowi samochodowemu, który niemal zakończył się kalectwem[2]. Wskutek tego, postanowiła wziąć dłuższą przerwę w karierze. W 1988 roku powróciła nagraniem "Mam cudownych rodziców", które stało się jej największym przebojem. Z tą piosenką wystąpiła na festiwalu w Opolu. Wydała album Nie zapomniałam..., na którym znalazł się jeszcze przebój "Gdzie ten świat 60-tych lat". Z początkiem lat 90. pożegnała się z estradą, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami o zakończeniu kariery po skończeniu 40. roku życia[5]. Do rezygnacji z dalszej pracy piosenkarskiej przyczyniło się także pojawienie się nowych trendów w show-biznesie w okolicznościach transformacji ustrojowej w latach 90., które dotknęły także branżę artystyczną w Polsce[6]. W 1992 roku Sipińska wydała jedynie bożonarodzeniową płytę Białe święta.

Artystka powróciła do swojego wyuczonego zawodu architekta wnętrz i prowadzi własne studio architektoniczne w Poznaniu. Zaprojektowała m.in. wnętrze Collegium Polonicum w Słubicach, Centrum Prasowego Międzynarodowych Targów Poznańskich, a także licznych banków, supermarketów i hoteli[7]. Napisała także dwie książki: Hodowcy lalek (2005), w której opowiada historię kariery piosenkarki w czasach PRL-u oraz Gdybym była aniołem. Historie prawdziwe, dziwne, śmieszne (2010). Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[8] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[9].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1995: Zapomniałam...? The Best of Urszula Sipińska
  • 1997: Antologia vol. 1
  • 1997: Antologia vol. 2
  • 1997: Antologia vol. 3 - Ballady
  • 1999: Są takie dni w tygodniu - Złota kolekcja
  • 2000: Przystanek mojej młodości
  • 2003: Wołaniem wołam cię - Perły
  • 2006: Nie zapomniałam... Platynowa kolekcja

Single[edytuj | edytuj kod]

  • 1971: "Razem z moim psem"/"Po prostu noc"
  • 1971: "Nim zakwitnie tysiąc róż"/"Pojedziemy do Krakowa"
  • 1972: "Urodzajny rok"/"Wiem, że w okienku"
  • 1972: "Najlepiej wiosną"
  • 1973: "Bright Days Will Come"/"The Memory"
  • 1974: "Moja mama grała mi"/"Fortepian w rzece"
  • 1974: "So weh'"/"Hab mich doch lieb"
  • 1975: "Komu weselne dzieci"/"Zabaw się w mój świat"
  • 1979: "Limit czasu, czyli czy nas jeszcze pamiętasz"/"Wypożyczalnia snów"
  • 1979: "Pamiętam nas"/"Płynąć"
  • 1980: "Trochę żal szalonych lat"/"Tamten walc"
  • 1981: "Chcę wyjechać na wieś"/"Najcichsza pani"

Notowane utwory[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł NS
[10] 		TLP
[11] 		PR I
[12]
1973 "Rafael" 2 — —
"To był świat w zupełnie starym stylu" 7 — —
1974 "Komu weselne dzieci" 2 — —
1976 "Chłopak z drewna" 10 — —
"Świat moich kilku lat" 4 — —
1978 "Płynąć" 4 — —
1980 "Są takie dni w tygodniu" 5 — —
"Znowu dziś jestem w podróży" 10 — —
1983 "Buty lilaróż" — 8 —
1985 "Moje, twoje, moje" — 6 —
"Program 85" — 4 —
1986 "Szalala, zabawa trwa" — 4 9
"Mam tylko ciebie" — — 1
1987 "Nie mów mi, że kochasz" — — 7
"Gdzie ten świat 60-tych lat" — — 10
1988 "Miękko i czule" — — 5
"Znowu Arka Noego" — — 10
"Mam cudownych rodziców" — — 4
"Nie zapomniałam" — — 7
1989 "Za krótkie życie" — — 5
"Przystanek mojej młodości" — — 4

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów U. Sipińskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Biblioteka Polskiej Piosenki (pol.). www.bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2011-06-16].
  2. ↑ a b Urszula Sipińska: Urszula Sipińska (pol.). usipinska.blogspot.com. [dostęp 2011-06-10].
  3. ↑ Urszula Sipińska: "To były kompletnie pokręcone czasy" (pol.). www.polskieradio.pl. [dostęp 2011-06-16].
  4. ↑ XI Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 11-14 czerwca 1975, b.n.s.
  5. ↑ Uwaga! TVN - Reportaże - Megagwiazda: Urszula Sipińska (pol.). uwaga.tvn.pl. [dostęp 2011-02-27].
  6. ↑ TVP, Gwiazdozbiór TVP Rozrywka, 31 grudnia 2017.
  7. ↑ Urszula Sipińska, śpiewający architekt (pol.). manager.money.pl. [dostęp 2011-06-16].
  8. ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego. onet.pl, 16 maja 2010. [dostęp 26 kwietnia 2014].
  9. ↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
  10. ↑ Lista Przebojów "Non Stopu". www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
  11. ↑ Telewizyjna Lista Przebojów. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
  12. ↑ Radiowa Lista Przebojów Programu I. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Urszula_Sipińska&oldid=56699890”