Urszula Sipińska
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a] | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 września 1947 w Poznaniu | |
| Gatunki | pop, country | |
| Zawód | piosenkarka, kompozytorka, pianistka | |
| Aktywność | 1965–1992 | |
| Wydawnictwo | Pronit, Wifon, Polskie Nagrania „Muza” | |
Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a] (ur. 19 września 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka, kompozytorka, pianistka oraz architektka wnętrz. Karierę muzyczną rozpoczęła w latach 60. Występowała na estradach całego świata, zdobywała liczne nagrody w kraju i za granicą[1]. Do jej największych przebojów należą utwory „Mam cudownych rodziców”, „To był świat w zupełnie starym stylu”, „Szalala, zabawa trwa”, „Chcę wyjechać na wieś”, „Weselne dzieci”, „Zapomniałam” i „Są takie dni w tygodniu”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wychowywała się na poznańskiej Wildzie razem ze starszą siostrą Elżbietą i młodszym bratem Stanisławem[2]. Muzyką zainteresowała się jeszcze w dzieciństwie. Ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym oraz Wydział Architektury Wnętrz PWSSP w Poznaniu. W czasie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem Nurt w Poznaniu.
Zadebiutowała w roku 1965 na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. W 1967 roku na V Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wykonała utwór „Zapomniałam”, którego była współkompozytorką. Piosenka stała się wielkim przebojem[3]. W 1968 roku piosenkarka zdobyła I nagrodę za wykonanie piosenki „Po ten kwiat czerwony” podczas festiwalu sopockiego, a dwa lata później została uhonorowana na festiwalach zagranicznych w Szwajcarii i na Teneryfie. Jej pierwsza płyta długogrająca, zatytułowana Urszula Sipińska, została wydana w 1971 roku nakładem wydawnictwa Pronit. Rok później dzięki piosence „Bright Days Will Come” artystka zdobyła główną nagrodę na festiwalu w Meksyku, a w kraju popularnością cieszył się utwór „Jaka jesteś Mario”, nagrodzony w Opolu. Obie piosenki trafiły na drugi album artystki, Bright Days Will Come, wydany w 1973 roku. Zawierał on także nagranie „To był świat w zupełnie starym stylu”, które okazało się jednym z największych przebojów w repertuarze Sipińskiej.
W kolejnych latach Urszula Sipińska występowała z powodzeniem m.in. w Tokio i NRD. W roku 1975 światło dzienne ujrzał kolejny album, Zabaw się w mój świat, z przebojem „Komu weselne dzieci”, do którego słowa napisała Agnieszka Osiecka. Piosenkarka zdobyła II nagrodę w Palma de Mallorca za utwór „Wołaniem wołam cię”, a także nagrodę publiczności na kolejnym festiwalu w Opolu. Wystąpiła na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[4]. Lansowała piosenki „Chłopak z drewna” i „Za wolno płynie czas”. W roku 1980 ukazał się jej kolejny album, Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film, na który złożyły się dwa różne programy na oddzielnych stronach krążka. Rok później wydała płytę W podróży, utrzymaną w stylu country, z przebojami „Są takie dni w tygodniu” i „Chcę wyjechać na wieś”.
W 1982 roku, podczas pobytu w Niemczech, piosenkarka uległa wypadkowi samochodowemu, który niemal zakończył się kalectwem[2]. Wskutek tego, postanowiła wziąć dłuższą przerwę w karierze. W 1988 roku powróciła nagraniem „Mam cudownych rodziców”, które stało się jej największym przebojem. Z tą piosenką wystąpiła na festiwalu w Opolu. Wydała album Nie zapomniałam..., na którym znalazł się jeszcze przebój „Gdzie ten świat 60-tych lat”. Z początkiem lat 90. pożegnała się z estradą, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami o zakończeniu kariery po skończeniu 40. roku życia[5]. Do rezygnacji z dalszej pracy piosenkarskiej przyczyniło się także pojawienie się nowych trendów w show-biznesie w okolicznościach transformacji ustrojowej w latach 90., które dotknęły także branżę artystyczną w Polsce[6]. W 1992 roku Sipińska wydała jedynie bożonarodzeniową płytę Białe święta.
Artystka powróciła do swojego wyuczonego zawodu architekta wnętrz i prowadzi własne studio architektoniczne w Poznaniu. Zaprojektowała m.in. wnętrze Collegium Polonicum w Słubicach, Centrum Prasowego Międzynarodowych Targów Poznańskich, a także licznych banków, supermarketów i hoteli[7]. Napisała także dwie książki: Hodowcy lalek (2005), w której opowiada historię kariery piosenkarki w czasach PRL-u oraz Gdybym była aniołem. Historie prawdziwe, dziwne, śmieszne (2010). Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[8] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[9].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- 1971: Urszula Sipińska
- 1973: Bright Days Will Come
- 1975: Zabaw się w mój świat
- 1980: Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film
- 1981: W podróży
- 1988: Nie zapomniałam...
- 1992: Białe święta
Kompilacje[edytuj | edytuj kod]
- 1995: Zapomniałam...? The Best of Urszula Sipińska
- 1997: Antologia vol. 1
- 1997: Antologia vol. 2
- 1997: Antologia vol. 3 - Ballady
- 1999: Są takie dni w tygodniu - Złota kolekcja
- 2000: Przystanek mojej młodości
- 2003: Wołaniem wołam cię - Perły
- 2006: Nie zapomniałam... Platynowa kolekcja
Single[edytuj | edytuj kod]
- 1971: Razem z moim psem/Po prostu noc
- 1971: Nim zakwitnie tysiąc róż/Pojedziemy do Krakowa
- 1972: Urodzajny rok/Wiem, że w okienku
- 1972: Najlepiej wiosną
- 1973: Bright Days Will Come/The Memory
- 1974: Moja mama grała mi/Fortepian w rzece
- 1974: So weh'/Hab mich doch lieb
- 1975: Komu weselne dzieci/Zabaw się w mój świat
- 1979: Limit czasu, czyli czy nas jeszcze pamiętasz/Wypożyczalnia snów
- 1979: Pamiętam nas/Płynąć
- 1980: Trochę żal szalonych lat/Tamten walc
- 1981: Chcę wyjechać na wieś/Najcichsza pani
Notowane utwory[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Tytuł | NS [10] |
TLP [11] |
PR I [12] |
|---|---|---|---|---|
| 1973 | "Rafael" | 2 | — | — |
| "To był świat w zupełnie starym stylu" | 7 | — | — | |
| 1974 | "Komu weselne dzieci" | 2 | — | — |
| 1976 | "Chłopak z drewna" | 10 | — | — |
| "Świat moich kilku lat" | 4 | — | — | |
| 1978 | "Płynąć" | 4 | — | — |
| 1980 | "Są takie dni w tygodniu" | 5 | — | — |
| "Znowu dziś jestem w podróży" | 10 | — | — | |
| 1983 | "Buty lilaróż" | — | 8 | — |
| 1985 | "Moje, twoje, moje" | — | 6 | — |
| "Program 85" | — | 4 | — | |
| 1986 | "Szalala, zabawa trwa" | — | 4 | 9 |
| "Mam tylko ciebie" | — | — | 1 | |
| 1987 | "Nie mów mi, że kochasz" | — | — | 7 |
| "Gdzie ten świat 60-tych lat" | — | — | 10 | |
| 1988 | "Miękko i czule" | — | — | 5 |
| "Znowu Arka Noego" | — | — | 10 | |
| "Mam cudownych rodziców" | — | — | 4 | |
| "Nie zapomniałam" | — | — | 7 | |
| 1989 | "Za krótkie życie" | — | — | 5 |
| "Przystanek mojej młodości" | — | — | 4 |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sipińska, Urszula, Biblioteka Polskiej Piosenki [dostęp 2011-06-16] (pol.).
- ↑ a b Urszula Sipińska, usipinska.blogspot.com [dostęp 2011-06-10] (pol.).
- ↑ Urszula Sipińska: „To były kompletnie pokręcone czasy”, Polskie Radio, 22 września 2010 [dostęp 2011-06-16] (pol.).
- ↑ XI Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 11-14 czerwca 1975, b.n.s.
- ↑ Megagwiazda: Urszula Sipińska, TVN, 27 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (pol.).
- ↑ TVP, Gwiazdozbiór TVP Rozrywka, 31 grudnia 2017.
- ↑ Małgorzata Szafarz, Urszula Sipińska, śpiewający architekt, Money.pl, 16 października 2006 [dostęp 2011-06-16] (pol.).
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego, onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
- ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista, Dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].
- ↑ Lista Przebojów "Non Stopu". www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
- ↑ Telewizyjna Lista Przebojów. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
- ↑ Radiowa Lista Przebojów Programu I. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Urszula Sipińska w bazie KPPG
- Urszula Sipińska w bazie Discogs
| ||||||||||||||