Władysław Wołłowicz

	Władysław Wołłowicz
	Władysław Wołłowicz
	; Bogoria
Rodzina	Wołłowiczowie herbu Bogoria
Data urodzenia	1615
Data i miejsce śmierci	14 września 1668 ; Wilno
Ojciec	Piotr Wołłowicz
Matka	NN Horodyska
Żona	Anna Koziełł-Poklewska
Dzieci	Ludwika Wołłowicz

Władysław Wołłowicz herbu Bogoria (ur. 1615 – zm. 14 września 1668 roku w Wilnie) – hetman polny litewski od 1667 roku, wojewoda witebski od 1656 roku, kasztelan smoleński od 1653 roku, pisarz polny litewski od 1639 roku, chorąży trocki w latach 1636-1653, horodniczy trocki w latach 1634-1665^[1], sekretarz królewski, dworzanin Jego Królewskiej Mości.

Wziął udział w wojnie smoleńskiej, w 1634 dostał się na krótko do rosyjskiej niewoli. W latach 1648-1650 uczestniczył w tłumieniu powstania Chmielnickiego. Poseł sejmiku trockiego na sejm 1649/1650 roku, poseł na sejm 1652 (II) i 1653 roku^[2]. W czasie potopu szwedzkiego towarzyszył królowi Janowi Kazimierzowi na Śląsku. Jako jedyny z dygnitarzy litewskich podpisał akt konfederacji łańcuckiej.

Na sejmie 1667 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego^[4]. W 1667 roku, przeszedł do obozu Paców, którym zawdzięczał przyznanie przez króla buławy polnej. Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora. ^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie XIV–XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2009, s. 672.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 397.
↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 369.
↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 462.
↑ Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.