Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Włochy
w Konkursie Piosenki Eurowizji
Gold medal europe.svg 2
Silver medal europe.svg 5
Bronze medal europe.svg 5
Medals Europe.svg 12 		EuroItalia.svg
Informacje ogólne
Nadawca RAI
Rok i miejsce debiutu 1956, Lugano
Liczba udziałów 45 razy

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu, konkursem w kraju zajmuje się włoski nadawca publiczny RAI[1]. Reprezentantem kraju zazwyczaj zostanie laureat Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.

Włochy dwukrotnie wygrały finał konkursu: w 1964 (Gigliola Cinquetti z piosenką „Non ho l’età”)[2] i 1990 (Toto Cutugno z piosenką „Insieme: 1992”)[3]. Do tej pory nadawca dwa razy pełnił funkcję gospodarza: w 1965 i 1991, a konkursy odbyły się w Neapolu[4] i Rzymie[5].

Telewizja włoska kilkukrotnie wycofywała się z udziału w konkursie. Po raz pierwszy nie wysłała swojego reprezentanta na konkurs w 1981, tłumacząc to „malejącym zainteresowaniem telewidzów”[6]. Dwa lata później wróciła do konkursowej rywalizacji[7]. Włochy nie wzięły również udziału w konkursie w 1986[8], by powrócić w kolejnym roku[9]. Kraj nie wysłał swojego reprezentanta na konkursy w latach 1994–1996[10]. Po powrocie na konkurs w 1997[11] telewizja wycofała się z udziału 1998[12], by powrócić po trzynastoletniej przerwie i uczestniczyć w finale konkursu w 2011[13][14]. Telewizja dołączyła wówczas do grupy krajów tzw. „Wielkiej Czwórki” (tj. Niemiec, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii), tworząc tzw. „Wielką Piątkę”, mającą zagwarantowane miejsce w finale dzięki wpłacaniu najwyższych składek organizacyjnych[15].

Historia Włoch w Konkursie Piosenki Eurowizji[edytuj | edytuj kod]

Domenico Modugno podczas występu w finale 3. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1958
Bobby Solo podczas finału występu w 10. Konkursie Piosenki Eurowizji, 1965
Albano Carrisi i Romina Power podczas prób do występu w finale 21. Konkursie Piosenki Eurowizji, 1976
Marco Mengoni podczas prób do finału 58. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö, maj 2013
Francesca Michielin podczas prób do występu w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji w Sztokholmie, maj 2016

Uczestnictwo[edytuj | edytuj kod]

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956 i do tej pory wzięła w nim udział 43 razy. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich włoskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[1].

Rok Artysta Piosenka Finał Półfinał
Miejsce Punkty Miejsce Punkty
1956[a] Franca Raimondi „Aprite le finestre” 2[b] N/K Brak rundy
półfinałowej
Tonina Torrielli „Amami se vuoi” 2 N/K
1957 Nunzio Gallo „Corde della mia chitarra” 6 7
1958 Domenico Modugno „Nel blu dipinto di blu” 3 13
1959 Domenico Modugno „Piove (Ciao, ciao bambina)” 6 11
1960 Renato Rascel „Romantica” 8 5
1961 Betty Curtis „Al di là” 5 12
1962 Claudio Villa „Addio, addio” 9 3
1963 Emilio Pericoli „Uno per tutte” 3 37
1964 Gigliola Cinquetti „Non ho l’età” 1 49
1965 Bobby Solo „Se piangi, se ridi” 5 15
1966 Domenico Modugno „Dio, come ti amo” 17 0
1967 Claudio Villa „Non andare più lontano” 11 4
1968 Sergio Endrigo „Marianne” 10 7
1969 Iva Zanicchi „Due grosse lacrime bianche” 13 5
1970 Gianni Morandi „Occhi di ragazza” 8 5
1971 Massimo Ranieri „L’amore è un attimo” 5 91
1972 Nicola Di Bari „I giorni dell’arcobaleno” 6 92
1973 Massimo Ranieri „Chi sarà con te” 13 74
1974 Gigliola Cinquetti „Sì” 2 18
1975 Wess i Dori Ghezzi „Era” 3 115
1976 Al Bano i Romina Power „We’ll Live It All Again” 7 69
1977 Mia Martini „Libera” 13 33
1978 Ricchi e Poveri „Questo amore” 12 53
1979 Matia Bazar „Raggio di luna” 15 27
1980 Alan Sorrenti „Non so che darei” 6 87
Brak reprezentanta w latach 1981 – 1982
1983 Riccardo Fogli „Per Lucia” 11 41
1984 Alice i Battiato „I treni di Tozeur” 5 70
1985 Al Bano i Romina Power „Magic Oh Magic” 7 78
1986 Brak reprezentanta
1987 Umberto Tozzi i Raf „Gente di mare” 3 103
1988 Luca Barbarossa „Vivo (Ti scrivo)” 12 52
1989 Anna Oxa i Fausto Leali „Avrei voluto” 9 56
1990 Toto Cutugno „Insieme: 1992” 1 149
1991 Peppino di Capri „Comme è ddoce ’o mare” 7 89
1992 Mia Martini „Rapsodia” 4 111
1993 Enrico Ruggeri „Sole d’Europa” 12 45 Kvalifikacija za Millstreet
Brak reprezentanta w latach 1994 – 1996 Brak rundy
półfinałowej[c]
1997 Jalisse „Fiumi di parole” 4 114
Brak reprezentanta w latach 1998 – 2010
2011 Raphael Gualazzi „Madness of Love” 2 189 Wielka Piątka[d]
2012 Nina Zilli „L’amore è femmina” 9 101
2013 Marco Mengoni „L’essenziale” 7 126
2014 Emma „La mia città” 21 33
2015 Il Volo „Grande amore” 3 292
2016 Francesca Michielin „No Degree of Separation” 16 124
2017 Francesco Gabbani „Occidentali’s Karma” 6 334
2018 Ermal Meta i Fabrizio Moro „Non mi avete fatto niente” 5 308
2019 Mahmood „Soldi” 2 472
2020 Diodato „Fai rumore” Konkurs odwołany

Legenda:

     1. miejsce

     2. miejsce

     3. miejsce

     Ostatnie miejsce

Historia głosowania w finale (1975–2018)[edytuj | edytuj kod]

Ermal Meta i Fabrizio Moro podczas prób do występu w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie, maj 2018

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Włochy przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw włoscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[16].

Legenda:

     1. miejsce

     2. miejsce

     3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane we Włoszech[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia miejsce organizacji koncertów oraz nazwiska konferansjerów.

Rok Miejsce Arena Prowadzący
1965 Neapol Auditorium RAI Renata Mauro
1991 Rzym Teatro 15 di Cinecittà Gigliola Cinquetti
Toto Cutugno

Nagrody im. Marcela Bezençona[edytuj | edytuj kod]

Il Volo podczas prób do występu w 60. Konkursie Piosenki Eurowizji w Wiedniu, maj 2015

Nagrody im. Marcela Bezençona – nagrody przyznawane od 2002 twórcom najlepszych konkurencyjnych piosenek. Patronem statuetki jest twórca Konkursu Piosenki Eurowizji, Marcela Bezençona[17].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach[17]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Poniższy spis uwzględnia włoskich zdobywców Nagrody im. Marcela Bezençona[17]:
Nagroda Dziennikarzy

Rok Wykonawca Piosenka Autor(zy)
2015 Il Volo „Grande amore” Francesco Boccia
Ciro Esposito

Nagroda Kompozytorów

Rok Wykonawca Piosenka Autor(zy)
2019 Mahmood „Soldi” Mahmood
Dardust
Paolo Alberto Monachetti

Faworyt OGAE[edytuj | edytuj kod]

Francesco Gabbani podczas prób do występu w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji w Kijowie, maj 2017

OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision[18], pol. Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa organizacja non profit i międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji, założony w 1984 w Savonlinnie przez Jari-Pekka Koikkalainena[19][20][21][22][23].

Od 2007 OGAE przeprowadza przed każdym konkursem internetowy plebiscyt, w którym wszystkie kluby głosują na piosenki konkursowe, przy użyciu tzw. „systemu eurowizyjnego” (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)[21].

Spis poniżej prezentuje wszystkich włoskich zwycięzców plebiscytu na faworyta OGAE:

Rok Artysta Piosenka Autor(zy)
2015 Il Volo „Grande amore” Francesco Boccia
Ciro Esposito

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2005 odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazła się m.in. włoska propozycja „Nel blu dipinto di blu” Domenico Modugno, która zajęła trzecie miejsce podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji. Utwór zajął ostatecznie drugie miejsce z 267 punktami na koncie, przegrywając jedynie z przebojem „Waterloo” zespołu ABBA[24].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
  2. ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
  3. ↑ Brak rundy półfinałowej do 2003.
  4. ↑ "Wielka Piątka" to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz Włochy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Italy in the Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  2. ↑ Eurovision Song Contest 1964 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  3. ↑ Eurovision Song Contest 1990 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  4. ↑ Eurovision Song Contest 1965 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  5. ↑ Eurovision Song Contest 1991 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  6. ↑ Eurovision Song Contest 1981 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  7. ↑ Eurovision Song Contest 1983 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  8. ↑ Eurovision Song Contest 1986 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  9. ↑ Eurovision Song Contest 1987 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  10. ↑ Eurovision Song Contest 1994 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  11. ↑ Eurovision Song Contest 1997 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  12. ↑ Eurovision Song Contest 1998 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19].
  13. ↑ Sietse Bakker: Italy applied for 2011 Eurovision Song Contest! (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv, 2010-12-02. [dostęp 2013-12-19].
  14. ↑ Victor M. Escudero: and finally... Italy is back with Raphael Gualazzi!! (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv, 2011-02-19. [dostęp 2013-12-19].
  15. ↑ Jarmo Siim: Results of the Semi-Final Allocation Draw (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv, 2011-01-17. [dostęp 2013-12-19].
  16. ↑ Points to and from ITALY (ang.). www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-06-05].
  17. ↑ a b c Marcel Bezençon Award - an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. www.poplight.zitiz.se. [dostęp 2015-07-15].
  18. ↑ The story of OGAE & Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2015-07-15].
  19. ↑ Mikä ihmeen OGAE? (fiń.). W: OGAE Finlandia [on-line]. www.euroviisuklubi.fi. [dostęp 2015-07-15].
  20. ↑ Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13].
  21. ↑ a b ogae.net - Eurovision Fanclub Network (ang.). W: OGAE [on-line]. www.ogae.net. [dostęp 2015-07-15].
  22. ↑ Fan clubs. W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-07-15].
  23. ↑ About us (OGAE International). ogaeinternational.com. [dostęp 2015-07-15].
  24. ↑ Congratulations (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włochy_w_Konkursie_Piosenki_Eurowizji&oldid=61841319”