WIT-1
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR
| |
| Producent | Polikarpow | |
| Typ | samolot szturmowy | |
| Konstrukcja | mieszana | |
| Załoga | 3 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1937 | |
| Lata produkcji | 1937 | |
| Wycofanie ze służby | ? | |
| Liczba egzemplarzy | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 x Klimow M-103 | |
| Moc | 2 x 716 kW (960 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 16,5 m | |
| Długość | 12,7 m | |
| Powierzchnia nośna | 40,4 m² | |
| Profil skrzydła | Clark YH | |
| Masa | ||
| Własna | 4013 kg | |
| Startowa | 6453 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 530 km/h na 3000 m | |
| Pułap | 8000 m | |
| Zasięg | 1000 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 2 działka 37 mm 1 działko 20 mm 1 km 7,62 mm, do 1000 kg bomb | ||
WIT-1 (воздушный истребитель танков - dosł. latający niszczyciel czołgów) – radziecki samolot szturmowy zaprojektowany w Biurze Projektowym Polikarpowa. Dwusilnikowy WIT-1 został zaprojektowany jako jeden z licznych wielozadaniowych samolotów powstałych z Związku Radzieckim przed II wojną światową. W 1937 roku zbudowano prototyp maszyny, który został oceniony jako obiecujący i na jego podstawie zaprojektowano i zbudowano jego wersję rozwojową WIT-2.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1936 roku Biuro Projektowe prowadzone przez Nikołaja Polikarpowa otrzymało rozkaz rozpoczęcia prac nad nową generacją szybkich, dwusilnikowych maszyn mogących służyć jako samoloty szturmowe i ciężkie myśliwce[1]. Pierwsza konstrukcja, WIT-1, została ukończona rok później i w oryginalnej konfiguracji miała służyć przede wszystkim jako samolot szturmowy („niszczyciel czołgów”), ale mogła też być przystosowana do innych zadań[1] – w zależności od uzbrojenia (siedem możliwych konfiguracji), maszyna mogła służyć jako niszczyciel czołgów, bombowiec nurkujący, samolot rozpoznawczy, bombowiec taktyczny i ciężki myśliwiec[2].
Samolot został oceniony jako obiecujący, ale w czasie testowania odkryto szereg problemów ze stabilnością[3] i na jego podstawie postanowiono zaprojektować jego następcę WIT-2 z nieco zmienioną konstrukcją i silnikami o większej mocy[1].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
WIT-1 był dwusilnikowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej[4]. Kadłub samolotu miał konstrukcję skorupową z zewnętrzną powłoką zbudowaną z brzozowej sklejki[4]. Skrzydła i powierzchnie sterowe miały mieszaną stalowo-duraluminiową konstrukcję kratownicową krytą powłoką duraluminiową[4]. WIT-1 był pierwszym radzieckim samolotem, w którym całe powierzchnie sterowe były wykonane z metalu[4].
Samolot miał podwozie konwencjonalne, trójkołowe – podwozie główne było chowane w locie do gondoli silnikowych, kółko ogonowe było stałe[1]. Dziób samolotu był bardzo przeszklony, co dawało bombardierowi/obserwatorowi/nawigatorowi znakomitą widoczność[1]. W dziobie znajdowało się skierowane do przodu 20-milimetrowe działko SzWAK, które mogło poruszać się w płaszczyźnie pionowej o 10°[1]. Bezpośrednio za kabiną pilota umieszczono kabinę radiotelegrafisty/tylnego strzelca, który obsługiwał pojedynczy karabin maszynowy SzKAS kalibru 7,62 mm[1]. W skrzydłach w pobliżu kadłuba umieszczono dwa działka Sz-37 kalibru 37 mm z długimi lufami wystającymi przed dziób samolotu[1].
Samolot mógł przenosić do 600 kilogramów bomb w wewnętrznej komorze bombowej lub dwie 500-kilogramowe bomby FAB-500, po jednej pod każdym skrzydłem[1].
Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe typu Klimow M-103 o mocy 716 kW (960 KM) każdy z trójłopatowymi śmigłami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Yefim Gordon: Soviet Airpower in World War 2. Hinckley, England: Midland Publishing, 2008. ISBN 978-1-85780-304-4.
- Bill Gunston: The Osprey Encyclopaedia of Russian Aircraft 1875–1995. London: Osprey, 1995. ISBN 1-85532-405-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- ВИТ-1 (ros.). airwar.ru. [dostęp 2015-12-02].
- ВОЗДУШНЫЙ ИСТРЕБИТЕЛЬ ТАНКОВ ВИТ-2 (ros.). [dostęp 2015-12-02].
- ВИТ-1, Воздушный истребитель танков, ОКБ Поликарпова (ros.). airpages.ru. [dostęp 2015-12-02].
| ||||||||||||