No Way Out – zakończony cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w lutym (oraz wyjątkowo w czerwcu 2012) w latach 1998-2012 (prócz 1999, 2010 i 2011) przez WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view. Pierwsza gala z cyklu odbyła się 15 lutego 1998 pod nazwą „No Way Out of Texas: In Your House” i należała do cyklu In Your House. Dwa lata później No Way Out stało się oddzielnym cyklem prowadzonym co roku przez federację. Po podzieleniu rosteru na dwa brandy, No Way Out stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown w latach 2004-2007. W lutym 2008 WWE zdecydowało się na produkowanie dwóch Elimination Chamber matchów na galach.
No Way Out zostało wycofane w 2010 i zastąpione przez WWE Elimination Chamber, które kontynuowało motyw związany z Elimination Chamber matchem[1][2]. W czerwcu 2012 zorganizowano ostatnią galę No Way Out, które w Niemczech było znane jako No Escape.
| Gala
|
Lokalizacja
|
Arena
|
Walka wieczoru
|
01 !No Way Out of Texas: In Your House
15 lutego 1998[3]
|
Houston, Teksas[4][5]
|
Compaq Center[4][5]
|
Stone Cold Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie vs. Triple H, Savio Vega i The New Age Outlaws (Billy Gunn i Road Dogg)
Non-sanctioned 8-man tag team match[4][6]
|
02 !No Way Out (2000)
27 lutego 2000[3]
|
Hartford, Connecticut[7]
|
Hartford Civic Center[7]
|
Triple H (c) vs. Cactus Jack
Title vs. Career Hell in a Cell match o WWF Championship[8][9]
|
03 !No Way Out (2001)
25 lutego 2001[3]
|
Las Vegas, Nevada[10]
|
Thomas & Mack Center[10][11]
|
Kurt Angle (c) vs. The Rock
Singles match o WWF Championship[10][12]
|
04 !No Way Out (2002)
17 lutego 2002[13]
|
Milwaukee, Wisconsin[13]
|
Bradley Center[13][14]
|
Chris Jericho (c) vs. Stone Cold Steve Austin o Undisputed WWF Championship[13][15]
|
05 !No Way Out (2003)
23 lutego 2003[16]
|
Montreal, Quebec[17]
|
Bell Centre[17]
|
The Rock vs. Hulk Hogan
Singles match z sędzią specjalnym Sylvianem Grenierem[16][18]
|
06 !No Way Out (2004)
15 lutego 2004[19]
|
Daly City, Kalifornia[20]
|
Cow Palace[19][20]
|
Brock Lesnar (c) vs. Eddie Guerrero
Singles match o WWE Championship[19][21]
|
07 !No Way Out (2005)
20 lutego 2005[22]
|
Pittsburgh, Pensylwania[23]
|
Mellon Arena[23]
|
John „Bradshaw” Layfield (c) vs. Big Show
Barbed Wired Steel Cage match o WWE Championship[24][25]
|
08 !No Way Out (2006)
19 lutego 2006[26]
|
Baltimore, Maryland[27]
|
1st Mariner Arena[28]
|
Kurt Angle (c) vs. The Undertaker
Singles match o World Heavyweight Championship[29][30]
|
09 !No Way Out (2007)
18 lutego 2007[31]
|
Los Angeles, Kalifornia[32]
|
Staples Center[32]
|
John Cena i Shawn Michaels vs. Batista i The Undertaker
Tag team match[33][34]
|
10 !No Way Out (2008)
17 lutego 2008[35]
|
Las Vegas, Nevada[36]
|
Thomas & Mack Center[36]
|
Triple H vs. Shawn Michaels vs. John „Bradshaw” Layfield vs. Umaga vs. Chris Jericho vs. Jeff Hardy
Elimination Chamber match o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XXIV[37][38]
|
11 !No Way Out (2009)
15 lutego 2009[39]
|
Seattle, Waszyngton[39]
|
KeyArena[36]
|
John Cena (c) vs. Edge vs. Chris Jericho vs. Rey Mysterio vs. Kane vs. Mike Knox
Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[40].
|
12 !No Way Out (2012)
17 czerwca 2012[41]
|
East Rutherford, New Jersey[41]
|
Izod Center[41]
|
John Cena vs. Big Show
Steel Cage match z karierami Ceny i Johna Laurinaitisa na szali
|
No Way Out of Texas: In Your House – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 15 lutego 1998 w Compaq Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dwudziesta gala w chronologii cyklu In Your House, a także pierwsza w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się siedem walk. Walką wieczoru był ośmioosobowy tag team match bez dyskwalifikacji, w którym Stone Cold Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie pokonali Triple H, Savio Vegę i The New Age Outlaws (Billy'ego Gunna i Road Dogga). Ponadto Kane pokonał Vadera w singlowym starciu.
No Way Out (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 27 lutego 2000 w Hartford Civic Center w Hartford w stanie Connecticut. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk. Walką wieczoru był Hell in a Cell match, w którym Triple H pokonał Cactusa Jacka i prócz obrony WWF Championship zakończył karierę swojego rywala. Oprócz tego Big Show pokonał The Rocka i stał się pretendentem do tytułu WWF Championship na WrestleManii 2000, a Kurt Angle zdobył WWF Intercontinental Championship pokonując Chrisa Jericho.
No Way Out (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 lutego 2001 w Thomas & Mack Center w Las Vegas w stanie Nevada. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. The Rock pokonał Kurta Angle'a i w walce wieczoru zdobył WWF Championship. Ponadto Chris Jericho pokonał Chrisa Benoit, Eddiego Guerrero i X-Paca, broniąc WWF Intercontinental Championship, a Triple H pokonał Stone Cold Steve'a Austina z wynikiem 2-1 w Three Stages of Hell matchu.
No Way Out (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 17 lutego 2002 w Bradley Center w Milwaukee w stanie Wisconsin. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W pojedynku wieczoru Chris Jericho pokonał Stone Cold Steve'a Austina i obronił Undisputed WWF Championship. Kurt Angle pokonując Triple H'a zyskał miano pretendenta do tytułu Undisputed WWF Championship na WrestleManii X8, a The Rock pokonał The Undertakera w singlowym starciu.
- Tag Team Turmoil
No Way Out (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 23 lutego 2003 w Bell Centre w Montralu w prowincji Quebec. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W rewanżu z WrestleManii X8, The Rock pokonał Hulka Hogana. Ponadto powracający Stone Cold Steve Austin pokonał generalnego menadżera brandu Raw Erica Bischoffa, a Triple H obronił World Heavyweight Championship pokonując Scotta Steinera.
No Way Out (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 15 lutego 2004 w Cow Palace w Daly City w stanie Kalifornia. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Eddie Guerrero pokonał Brocka Lesnara i odebrał mu WWE Championship. Oprócz tego Kurt Angle pokonał Big Showa i Johna Cenę o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XX, zaś Chavo Guerrero zdobył WWE Cruiserweight Championship pokonując Reya Mysterio.
No Way Out (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 20 lutego 2005 w Mellon Arena w Pittsburghu w Pensylwanii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru był Barbed Wired Steel Cage match o WWE Championship, w którym John „Bradshaw” Layfield pokonał Big Showa i zachował tytuł. John Cena pokonując Kurta Angle'a stał się pretendentem do WWE Championship na WrestleManii 21, a Eddie Guerrero i Rey Mysterio pokonali The Basham Brothers (Danny'ego i Douga Bashama) zdobywając WWE Tag Team Championship.
- Turniej o miano pretendenta do WWE Championship
- Pin – przypięcie
- Sub – submission
- DCO – podwójne wyliczenie poza-ringowe
No Way Out (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 19 lutego 2006 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Kurt Angle pokonał The Undertakera i zachował World Heavyweight Championship. Prócz tego Randy Orton pokonał Reya Mysterio i stał się pretendentem do World Heavyweight Championship na WrestleManii 22, a Chris Benoit pokonał Bookera T i zdobył WWE United States Championship.
No Way Out (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 18 lutego 2007 w Staples Center w Los Angeles w Kalifornii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu No Way Out. No Way Out było ostatnią galą będącą ekskluzywną dla jakiegokolwiek brandu federacji do czasu produkcji gali Backlash z 2016.
Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Tag team match, w którym John Cena i Shawn Michaels (reprezentujący brand Raw) pokonali Batistę i The Undertakera (reprezentujących brand SmackDown!). Oprócz tego Mr. Kennedy pokonał Bobby'ego Lashleya przez dyskwalifikację i nie odebrał mu ECW World Championship, a Chavo Guerrero wygrał Cruiserweight Open i zdobył WWE Cruiserweight Championship.
- Cruiserweight Open
| Nr. eliminacji
|
Wrestler
|
Wyeliminowany przez
|
Metoda eliminacji
|
Czas
|
| 1
|
Daivari
|
Scotty'ego 2 Hotty'ego
|
Worm
|
01:39
|
| 2
|
Scotty 2 Hotty
|
Gregory'ego Helmsa
|
Double knee facebreaker
|
03:30
|
| 3
|
Funaki
|
Gregory'ego Helmsa
|
Roll-up
|
03:50
|
| 4
|
Shannon Moore
|
Gregory'ego Helmsa
|
Double knee facebreaker
|
05:40
|
| 5
|
Gregory Helms
|
Jimmy'ego Wang Yanga
|
Yang Time
|
07:20
|
| 6
|
Jamie Noble
|
Jimmy'ego Wang Yanga
|
Yang Time
|
10:44
|
| 7
|
Jimmy Wang Yang
|
Chavo Guerrero
|
Frog splash
|
14:11
|
| Zwycięzca:
|
Chavo Guerrero
|
No Way Out (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 17 lutego 2008 w Thomas & Mack Center w Las Vegas w stanie Nevada. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walkami wieczoru były dwa Elimination Chamber matche o miano pretendentów na WrestleManii XXIV. W pierwszej walce The Undertaker pokonał Batistę, Finlaya, Montela Vontavious Portera, The Great Khalego oraz Big Daddy'ego V i stał się pretendentem do World Heavyweight Championship, a w drugim Triple H pokonał Jeffa Hardy'ego, Shawna Michaelsa, Chrisa Jericho, Umagę i Johna „Bradshaw” Layfielda zyskując miano pretendenta do WWE Championship.
- Elimination Chamber (SmackDown/ECW)
| Nr. eliminacji
|
Wrestler
|
Nr. wejściowy
|
Wyeliminowany przez
|
Metoda eliminacji
|
Czas
|
| 1 !1
|
Big Daddy V
|
3 !3
|
Batistę
|
Przypięty po otrzymaniu DDT na podłogę klatki przez The Undertakera
|
09:07
|
| 2 !2
|
The Great Khali
|
4 !4
|
The Undertakera
|
Odklepał po założeniu dźwigni Hell's Gate
|
12:38
|
| 3 !3
|
MVP
|
6 !6
|
Finlay'a
|
Przypięty po otrzymaniu odwróconego chokeslamu na dach komory przez The Undertakera
|
22:31
|
| 4 !4
|
Finlay
|
5 !5
|
The Undertakera
|
Przypięty po otrzymaniu chokeslamu na podłogę klatki
|
24:11
|
| 5 !5
|
Batista
|
2 !2
|
The Undertakera
|
Przypięty po otrzymaniu Tombstone Piledrivera
|
29:28
|
| 6 !Zwycięzca
|
The Undertaker
|
1 !1
|
–
|
–
|
–
|
- Elimination Chamber (Raw)
| Nr. eliminacji
|
Wrestler
|
Nr. wejściowy
|
Wyeliminowany przez
|
Metoda eliminacji
|
Czas
|
| 1 !1
|
JBL
|
4 !4
|
Chrisa Jericho
|
Przypięty po otrzymaniu Codebreakera
|
13:44
|
| 2 !2
|
Umaga
|
3 !3
|
Chrisa Jericho
|
Przypięty po otrzymaniu Swanton Bombu od Hardy'ego ze szczytu komory
|
19:45
|
| 3 !3
|
Chris Jericho
|
1 !1
|
Jeffa Hardy'ego
|
Przypięty po otrzymaniu Sweet Chin Music od Michaelsa
|
19:57
|
| 4 !4
|
Shawn Michaels
|
2 !2
|
Triple H'a
|
Przypięty po otrzymaniu Pedigree
|
20:25
|
| 5 !5
|
Jeff Hardy
|
6 !6
|
Triple H
|
Przypięty po otrzymaniu Pedigree na stalowe krzesło
|
23:54
|
| 6 !Zwycięzca
|
Triple H
|
5 !5
|
–
|
–
|
–
|
No Way Out (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 15 lutego 2009 w KeyArena w Seattle w Waszyngtonie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się sześć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walkami wieczoru były Elimination Chamber matche o WWE Championship oraz World Heavyweight Championship. W pierwszym pojedynku Triple H pokonał Big Showa, Edge'a, Jeffa Hardy'ego, The Undertakera i Vladimira Kozlova zdobywając WWE Championship. Edge zaatakował Kofiego Kingstona i zastąpił go w Elimination Chamber matchu o World Heavyweight Championship, który wygrał pokonując Chrisa Jericho, Kane'a, Johna Cenę, Mike'a Knoxa i Reya Mysterio.
- Elimination Chamber (SmackDown)
| Nr. eliminacji
|
Wrestler
|
Nr. wejściowy
|
Wyeliminowany przez
|
Metoda eliminacji
|
Czas
|
| 01 !1
|
Edge (c)
|
01 !1
|
Jeffa Hardy'ego
|
Przypięty ruchem inside cradle
|
02:59
|
| 02 !2
|
Vladimir Kozlov
|
03 !3
|
The Undertakera
|
Przypięty po otrzymaniu Last Ride
|
22:57
|
| 03 !3
|
Big Show
|
04 !4
|
Triple H'a
|
Przypięty po otrzymaniu Swanton Bombu od Hardy'ego ze szczytu komory
|
26:09
|
| 04 !4
|
Jeff Hardy
|
02 !2
|
The Undertakera
|
Przypięty po otrzymaniu Tombstone Piledrivera
|
28:28
|
| 05 !5
|
The Undertaker
|
06 !6
|
Triple H'a
|
Przypięty po otrzymaniu Pedigree
|
35:55
|
| 06 !Zwycięzca
|
Triple H
|
05 !5
|
–
|
–
|
–
|
- Elimination Chamber (Raw)
| Nr. eliminacji
|
Wrestler
|
Nr. wejściowy
|
Wyeliminowany przez
|
Metoda eliminacji
|
Czas
|
| 01 !1
|
Kane
|
03 !3
|
Reya Mysterio
|
Przypięty po otrzymaniu seated sentonu ze szczytu komory
|
09:37
|
| 02 !2
|
Mike Knox
|
04 !4
|
Chrisa Jericho
|
Przypięty po otrzymaniu Codebreakera
|
14:42
|
| 03 !3
|
John Cena (c)
|
06 !6
|
Edge
|
Przypięty po otrzymaniu Speara
|
22:22
|
| 04 !4
|
Chris Jericho
|
02 !2
|
Reya Mysterio
|
Przypięty ruchem double leg cradle
|
23:54
|
| 05 !5
|
Rey Mysterio
|
01 !1
|
Edge'a
|
Przypięty po otrzymaniu Speara
|
29:46
|
| 06 !Zwycięzca
|
Edge
|
05 !5
|
–
|
–
|
–
|
No Way Out (2012) (znane w Niemczech jako No Escape (2012)) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 17 czerwca 2012 w Izod Center w East Rutherford w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta i ostatnia gala w chronologii cyklu No Way Out.
Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna podczas pre-show. Walką wieczoru był Steel Cage match, w którym John Cena pokonał Big Showa i zachowując swoją posadę wymusił zwolnienie Johna Laurinaitisa. Ponadto CM Punk pokonał Daniela Bryana i Kane'a w Triple Threat matchu zachowując WWE Championship, a Sheamus pokonał Dolpha Zigglera i utrzymał przy sobie World Heavyweight Championship.
- ↑ WWE presents Elimination Chamber. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-12-11].
- ↑ WWE Elimination Chamber. Scottrade Center. [dostęp 2009-11-27].
- ↑ a b c SLAM! Wrestling Pay-Per-View events. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b c John Powell: Austin stuns Chyna. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b No Way Out (1998) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out of Texas Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b No Way Out (2000) Venue. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2000) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ John Powell: No Way Out for Cactus Jack?. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b c John Powell: Triple H & The Rock winners at No Way Out. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2001) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b c d Adam Martin: No Way Out (2002) Results. WrestleView. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2002) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b Ryan Droste: No Way Out (2003) Results. WrestleView.com, 2003-02-23. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b No Way Out (2003) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2003) Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-19)].
- ↑ a b c Kevin Sowers: 2/15 WWE No Way Out PPV review: Sowers's "Alt Perspective" detailed rundown. PW Torch. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ a b No Way Out (2004) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ No Way Out (2003) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ Adam Martin: No Way Out (2005) Results. WrestleView.com. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ a b No Way Out (2005) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ No Way Out (2005) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ Wade Keller: Keller's 2/20 WWE No Way Out PPV: Ongoing "virtual time" coverage of live event. PW Torch, 2005-02-20. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ No Way Out (2006) History Page. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ Adam Martin: No Way Out (2006) Results. WrestleView.com, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ 1st Mariner Arena Profile. A Cheap Seat. Cytat: On February 19, 2006, the 1st Mariner Arena hosted the WWE No Way Out Pay-Per-View event.
- ↑ No Way Out (2006) Main Event Synopsis. WWE, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ Wade Keller: KELLER'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 2/19: Ongoing "virtual time" analysis. PW Torch, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ No Way Out (2007) History Page. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ a b Jen Hunt: Celebs at No Way Out. WWE, 2008-02-18. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ Brett Hoffman: Payback. WWE, 2007-02-18. [dostęp 2008-07-12].
- ↑ John Powell: No Way Out an exercise in monotory. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ Adam Martin: No Way Out (2008) Results. WrestleView.com, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ a b c James Caldwell: Caldwell's WWE No Way Out report 2/17: Ongoing "virtual time" coverage of PPV. PW Torch, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
- ↑ Louie Dee: The Deadman doubles down. World Wrestling Entertainment, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-03)].
- ↑ Corey Clayton: The Game gets his title match at WrestleMania. World Wrestling Entertainment, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-31)].
- ↑ a b WWE Presents No Way Out. WWE. [dostęp 2008-10-08].
- ↑ a b Craig Tello: Results: Gold way out. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
- ↑ a b c wrestlinginc.com. [dostęp 2012-03-11].
- ↑ No Way Out 2002. Pro Wrestling History. [dostęp 2009-08-20].
- ↑ Adam Martin: Dark match result at No Way Out. WrestleView. [dostęp 2009-02-16].
- ↑ Mitch Passero: Results: Regaining the throne. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
- ↑ Aubrey Sitterson: Results: Legacy of Brutality. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
- ↑ Michael Burdick: Results: Saving face. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
- ↑ James Vermillion: Results: Sweet Chin Music to our ears. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
- ↑ James Caldwell: PWTorch.com – CALDWELL'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 6/17: Ongoing 'virtual time' coverage of live PPV – Cena vs. Show, potential 'firings,' who will A.J. choose?. W: pwtorch.com [on-line]. 2012-06-17. [dostęp 26 November 2015].
- ↑ Ryan Murphy: Brodus Clay def. David Otunga. WWE, June 17, 2012. [dostęp June 17, 2012].
- ↑ Kara A. Medalis: The Prime Time Players won a Fatal 4-Way Tag Team Match. WWE, June 17, 2012. [dostęp June 17, 2012].
- ↑ WWE Champion CM Punk vs. Daniel Bryan vs. Kane – Triple Threat Match. WWE. [dostęp 2012-06-01].
- ↑ John Cena vs. Big Show – Steel Cage Match. WWE. [dostęp 2012-05-12].