Wiktor Leśniewski

Wiktor Leśniewski
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1886 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1963 Warszawa, Polska
kierownik Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Narodowych
Okres	od 29 grudnia 1929 do 16 stycznia 1930
Poprzednik	Karol Niezabytowski
Następca	Leon Janta Połczyński
Odznaczenia

Grób Wiktora Leśniewskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Wiktor Adam Leśniewski (ur. 23 grudnia 1886 w Warszawie, zm. 5 lipca 1963 w Warszawie) – polski prawnik, polityk, kierownik Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Narodowych II RP.

Życiorys

Urodził się w rodzinie inteligenckiej. Uczęszczał do V Gimnazjum Państwowego w Warszawie, za udział w strajku szkolnym podczas rewolucji 1905 roku został relegowany. Ukończył prywatne Gimnazjum Chrzanowskiego, a egzamin maturalny złożył w Parnawie, w ówczesnej guberni inflanckiej. W latach 1907–1912 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Petersburgu, po czym powrócił do Warszawy. Od 1 kwietnia 1917 do 30 czerwca 1918 pracował jako referent prawny w Departamencie Gospodarstwa Społecznego Tymczasowej Rady Stanu, był pracownikiem Rady Windykacji Strat Wojennych Tymczasowej Rady Stanu. Pracował później w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Koronnych (Dóbr Państwowych), kolejno jako radca ministerialny, naczelnik Wydziału Prezydialnego, dyrektor Departamentu Organizacyjnego. Od 14 maja 1928 do 1 kwietnia 1933 podsekretarz stanu.

Od 29 grudnia 1929 do 16 stycznia 1930 był kierownikiem ministerstwa w piątym rządzie Kazimierza Bartla. W 1933 odszedł ze służby państwowej. Był następnie dyrektorem Związku Izb i Organizacji Rolniczych RP, prezesem Komisji Artykułów Zwierzęcych przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu, wiceprezesem Rady Nadzorczej Państwowego Banku Rolnego, prezesem Komitetu Parku Narodowego w Pieninach.

W okresie okupacji niemieckiej pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO) i działał w Biurze Ziem Zachodnich Delegatury Rządu na Kraj. W październiku 1947 został bezpodstawnie aresztowany, a następnie – w 1949 – został skazany na dożywotnie więzienie. W maju 1955 został zwolniony, a w 1960 zrehabilitowany.

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 141-2-5).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930).
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Komandorski Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
• Krzyż Komandorski Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja)
• Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (Rumunia)

Bibliografia

• Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. Jacka M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I.