Województwo gdańskie (1945–1975)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Województwo gdańskie po raz pierwszy powołane zostało przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej w dniu zajęcia Gdańska przez Armię Czerwoną – 30 marca 1945[1].
1946−1975[edytuj | edytuj kod]
Województwo gdańskie w latach 1946–1975 obejmowało teren obecnego woj. pomorskiego (część wschodnia) oraz fragment woj. warmińsko-mazurskiego.
Podział na powiaty w 1967 r. (siedziby):
- powiaty miejskie (grodzkie): Elbląg, Gdańsk, Gdynia, Sopot i Tczew.
- powiaty ziemskie: Elbląg, Kartuzy, Kościerzyna, Kwidzyn, Lębork, Malbork, Nowy Dwór Gdański, Pruszcz Gdański (pow. Gdańsk), Puck, Starogard Gdański, Sztum, Tczew i Wejherowo.
Wojewodowie gdańscy[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Okęcki 1945–1946
- Stanisław Zrałek 1946–1950
- Mieczysław Wągrowski 1950–1952
- Bolesław Geraga 1952–1954
- Walenty Szeliga 1954–1956
- Józef Wołek 1956–1960
- Piotr Stolarek 1960–1969
- Tadeusz Bejm 1969–1972
- Henryk Śliwowski 1972–1975
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dekret z dnia 30 marca 1945 r. o utworzeniu województwa gdańskiego (Dz.U. z 1945 r. nr 11, poz. 57)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Podział administracyjny Polski 1944−50
- Podział administracyjny Polski 1950−57
- Podział administracyjny Polski 1957−75
- Reforma administracyjna w Polsce (1975)
|