48°55′42″N 23°55′06″E/48,928333 23,918333Wygoda (rejon doliński)
| |||||
| |||||
| |||||
| Państwo |  Ukraina
| ||||
| Obwód |  iwanofrankowski
| ||||
| Rejon | doliński | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
2278[1]. | ||||
| Nr kierunkowy | +380 3477 | ||||
| Kod pocztowy | 77552 | ||||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°55′42″N 23°55′06″E/48,928333 23,918333
| |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Wygoda (ukr. Вигода) – osiedle typu miejskiego w rejonie dolińskim obwodu iwanofrankowskiego. Liczy 2278 mieszkańców.
Od 1873 roku miejscowość jest ośrodkiem przemysłu drzewnego[2].
Znajduje tu się stacja kolejowa Wygoda oraz wąskotorowa Kolej leśna w Wygodzie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec XIX w. w miejscowości Wygoda, położonej koło Pacykowa na obszarze dworskim Wełdirza w powiecie dolińskim znajdowały się: tartak parowy barona Poppera, fabryka resonansów, browar, młyn i karczma. Od 8 lipca 1883 r. działała lokalna kolej z Doliny do przewozu towarów.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Wygoda w powiecie dolińskim województwa stanisławowskiego. W 1921 roku w Wygodzie mieszkało 491 mieszkańców, w tym 242 Polaków, 111 Ukraińców, 89 Żydów i 47 Niemców[3].
W 1942 roku w Wygodzie istniało getto dla 200 miejscowych Żydów. W sierpniu 1942 Niemcy zlikwidowali getto przesiedlając 194 Żydów do Bolechowa; 6 osób zabito na miejscu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku (ukr.).
- ↑ ІСТОРІЯ ЛІСОВОГО ГОСПОДАРСТВА (ukr.). vygodalis.com. [dostęp 2016-01-12].
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ISBN 978-83-85865-13-1, s. 34
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 189
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wygoda 16.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 87.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||