ZSU-57-2
| ||
 Działo w barwach Wojska Polskiego (Lubuskie Muzeum Wojskowe) | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR
| |
| Typ pojazdu | samobieżne działo przeciwlotnicze | |
| Trakcja | gąsienicowa | |
| Załoga | 6 | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1955 | |
| Produkcja | 1955-1960 | |
| Egzemplarze | 2023 szt. | |
| Dane techniczne | ||
| Silnik | 1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy, 4-suwowy, widlasty W-54 o mocy 520 KM (382 kW) przy 2000 obr./min. | |
| Transmisja | mechaniczna | |
| Poj. zb. paliwa | 640 l (zasadniczy) 285 l (dodatkowy) | |
| Pancerz | spawany z płyt walcowanych 15 mm | |
| Długość | 8,48 m (całkowita) 6,22 m (kadłuba) | |
| Szerokość | 3,27 m | |
| Wysokość | 3,27 m | |
| Prześwit | 0,43 m | |
| Masa | 28 000 kg (bojowa) | |
| Moc jedn. | 18,6 KM/t | |
| Nacisk jedn. | 0,63 kg/cm² | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 48 – 50 km/h (po drodze) | |
| Zasięg | 400 – 420 km (po drodze) 300 – 320 km (w terenie) | |
| Pokonywanie przeszkód | ||
| Brody (głęb.) | 1,40 m | |
| Rowy (szer.) | 2,70 m | |
| Ściany (wys.) | 0,80 m | |
| Kąt podjazdu | 30º | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 2 sprzężone armaty automatyczne S-68 wz. 1952 kal. 57 mm (zapas amunicji – 300 szt.) | ||
| Użytkownicy | ||
| ZSRR, Angola, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chiny, Chorwacja, Czechosłowacja, Egipt, Etiopia, Finlandia, Irak, Iran, Izrael, Jugosławia, KRL-D, Kuba, NRD, Polska, Rumunia, Serbia i Czarnogóra, Syria, Węgry, Wietnam | ||
| Rzuty | ||
| ||
ZSU-57-2 – samobieżne działo przeciwlotnicze konstrukcji radzieckiej z okresu po II wojnie światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Doświadczenia II wojny światowej wykazały konieczność posiadania przez jednostki pancerne i zmechanizowane uzbrojenia przeciwlotniczego zdolnego do poruszania się w szykach tych oddziałów i zapewniającego im stałą ochronę przed atakami z powietrza. Zaczęto więc konstruować samobieżne działa przeciwlotnicze. Problem ochrony wojsk przed atakami z powietrza nabrał szczególnego znaczenia w związku z rolą lotnictwa w trakcie i po II wojnie światowej.
Pojazdy takie jak niemieckie samobieżne działo przeciwlotnicze - Wirbelwind (z czterema działkami 20 mm FlaK 30) czy dostarczone w ramach programu Lend-Lease 450 sztuk M5 Half-track i 1000 sztuk M17 Half track (samobieżne zestawy przeciwlotnicze z 4x0,5 cala (12,7 mm) karabinem maszynowym Browning) były używane z dobrym skutkiem w ostatnich bitwach II wojny światowej i znane radzieckim konstruktorom.
Jedną z pierwszych radzieckich konstrukcji tego typu było działo ZSU-37. Nie spełniało ono wszystkich stawianych przed tego rodzaju sprzętem wymagań. Prowadzono więc dalsze prace konstrukcyjne. Doprowadziły one do skonstruowania i przyjęcia na uzbrojenie Armii Radzieckiej w latach 50. XX wieku nowego modelu działa nazwanego ZSU-57-2. Do budowy pojazdu wykorzystano wiele części i podzespołów czołgu T-54. Wóz uzbrojony został w dwie sprzężone armaty automatyczne typu S-68 (nieco zmodernizowana wersja armaty S-60). Działo przeznaczone było do niszczenia celów powietrznych lecących z prędkością poddźwiękową na pułapie do 4000 m. Mogło być także stosowane do zwalczania lekko opancerzonych celów naziemnych. Działo ZSU-57-2 zostało pierwszy raz zademonstrowane publicznie na defiladzie w Moskwie w listopadzie 1957.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Działo samobieżne ZSU-57-2 zostało przyjęte do uzbrojenia pododdziałów przeciwlotniczych dywizji pancernych i zmechanizowanych Armii Radzieckiej. Weszło także na uzbrojenie państw Układu Warszawskiego, w tym także ludowego Wojska Polskiego. Dysponowały nim armie państw arabskich, fińska, wietnamska i kubańska. Było używane bojowo w konfliktach na Bliskim Wschodzie i w Indochinach. W późniejszym czasie zostało ono zastąpione przez nowocześniejsze działo ZSU-23-4.
W muzeach[edytuj | edytuj kod]
- Lubuskie Muzeum Wojskowe w Drzonowie
- Muzeum Historii i Tradycji Żołnierzy Suwalszczyzny w Suwałkach
- Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
- Park plenerowy przed siedzibą główną MWP
- Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej
Inne zachowane egzemplarze
- Centralny Poligon Sił Powietrznych w Wicku Morskim
- Muzeum Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie[1]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Wirbelwind - 4 x 2 cm FlaK 30
- Ostwind - 1 x 3,7 cm FlaK 43 L/57
- Flakpanzer IV Kugelblitz
- Flakpanzer Coelian - 2 x 3,7 cm Flak 43
- M5 Half–track
- M17 Half−track - 4 x 12.7 mm Browning
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Muzeum Obrony Przeciwlotniczej im. płk. Stanisława Paszkiewicza w Koszalinie, opl.muzeumsp.pl [dostęp 2019-12-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Magnuski: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5.
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 251. ISBN 83-86028-01-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
