Zachodnie Żelazne Wrota
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
 Widok od strony Doliny Złomisk | ||
| Państwo |  Słowacja
| |
| Wysokość | ok. 2280 m n.p.m. | |
| Pasmo | Karpaty, Tatry Wysokie | |
| Sąsiednie szczyty | Zachodni Szczyt Żelaznych Wrót, Śnieżne Kopy | |
Położenie na mapie Tatr   Zachodnie Żelazne Wrota | ||
 49°10′07,9″N 20°06′40,3″E/49,168861 20,111194
| ||
Zachodnie Żelazne Wrota (słow. Západná Železná brána, niem. Westliches Eisernes Tor, węg. Nyugati-Vaskapu-hágó[1]) – jedna z dwu przełęczy nazywanych Żelaznymi Wrotami, znajdujących się w głównej grani Tatr Wysokich na obszarze słowackich Tatr. Położone na wysokości ok. 2280 m n.p.m. Zachodnie Żelazne Wrota znajdują się w tej grani pomiędzy Zachodnim Szczytem Żelaznych Wrót (ok. 2360 m) a Małą Śnieżną Kopą[2]. Po ich południowej stronie znajduje się Dolina Złomisk, po północnej najwyższe piętro Doliny Kaczej. Spod Zachodnich Żelaznych Wrót opada do tej doliny duży Kaczy Żleb. Zachodnie Żelazne Wrota nie są dogodnym przejściem pomiędzy tymi dolinami, do przejścia tego używa się Wschodnich Żelaznych Wrót.
Pierwsze przejścia:
- latem – Adam Asnyk, Jan Gwalbert Pawlikowski, Mieczysław Gwalbert Pawlikowski, przewodnicy Józef Fronek, Jakub Giewont, Józef Sieczka i Maciej Sieczka, 26 lipca 1876 r.,
- zimą: Alfred Martin, Johann Breuer, Johann Franz senior, 30 marca 1907 r.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2009-08-25].
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część X. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota. Warszawa: Sport i Turystyka, 1962, s. 153-155.
