Na mapach: 
49°31′N 25°36′E/49,516667 25,600000
49°31′N 25°36′E/49,516667 25,600000Zagrobela
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Państwo |  Ukraina
| |
| Obwód | tarnopolski | |
| Nr kierunkowy | +380 352 | |
| Kod pocztowy | 47724 | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego   Zagrobela | ||
Położenie na mapie Ukrainy  Zagrobela | ||
| 49°31′N 25°36′E/49,516667 25,600000
| ||
Portal  Ukraina
| ||
Zagrobela[1] – część Berezowicy Wielkiej (ukr. Велика Березовиця) w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego Ukrainy.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szymon Baworowski (zm. przed 9 marca 1713[2]), podczaszy halicki, otrzymał dzierżawę zagrobelską, petrykowską i łośniowską[3].
W II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Berezowica Wielka w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Zagrobela - karczma i gajówka na obszarze dworskim, na którym znajdują się również pałac i ogród[4].
Pałac[edytuj | edytuj kod]
- Pałac wybudowany przez Marcela Wincentego Krosnowskiego. Przy obiekcie znajdował się park krajobrazowy o powierzchni 60 ha[5]. Później należał do rodziny Czarkowskich-Golejewskich, zaś po zakończeniu I wojny światowej ich przedstawiciel Wiktor Czarkowski-Golejewski przekazał pałac na rzecz szkoły rolniczej[6].
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Jan Grzybiński, absolwent Akademii Technicznej potem inżynier kolej państwowej we Lwowie[7].
- Kajetan Tadeusz Teodor Czarkowski-Golejewski[8] – polski ziemianin, pilot lotniczy i szybowcowy, publicysta, podpułkownik dyplomowany kawalerii Polskich Sił Zbrojnych, pracownik Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa[9].
Związani[edytuj | edytuj kod]
- Maria Szablówna – nauczycielka miejscowej szkoły[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ czasem Zagrable → Zob. Zagrable na mapie von Miega
- ↑ Urzędnicy dawnej Rzeczypospolitej XII-XVIII wieku: spisy / pod redakcją Antoniego Gąsiorowskiego. T. 3 : Ziemie ruskie, zesz. 3 : Urzędnicy Podolscy XIV–XVIII wieku: spisy / opracowali E. Janas, W. Kłaczewski, J. Kurtyka, A. Sochacka. Kórnik : Biblioteka Kórnicka, 1998, s. 54.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 133.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 274.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 217-220, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Część II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 142. ISBN 83-89188-46-5.
- ↑ Władysław Zajączkowski: C. K. Szkoła Politechniczna we Lwowie. Rys historyczny jej założenia i rozwoju, tudzież stan jej obecny. Lwów : nakładem Szkoły Politechnicznej, 1894, s. 217.
- ↑ Po 1945 w RFN pod nazwiskiem Graf von Czarkowski-Golejewski
- ↑ Généalogie de Kajetan "Tadeusz" CZARKOWSKI-GOLEJEWSKI, Geneanet [dostęp 2018-09-13] (fr.).
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie. 1, s. 13, 20 stycznia 1920.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski. Zagrobela. W: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. XIV. Warszawa, 1880–1902, s. 274.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zagrobela w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.
