Zygmunt Krauze (oficer)
| ||
| ||
 podporucznik piechoty
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1896 Łódź | |
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1920 pod Poczajowem | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Wojsko Polskie
| |
| Jednostki | III/105 pułku piechoty | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Zygmunt Krauze (ur. 27 maja 1896 w Łodzi, zm. 23 lipca 1920 pod Poczajowem) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Stanisława i Olimpii z Bussów. Absolwent gimnazjum w Łodzi i członek Polskiej Organizacji Wojskowej.
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego[1]. Od 24 marca do 9 czerwca 1919 był uczniem klasy „N” Szkoły Podchorążych w Ostrowi Łomżyńskiej[2]. 21 czerwca 1919 został mianowany z dniem 1 czerwca tego roku podporucznikiem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w 5 pułku piechoty Legionów[3].
Na froncie polsko-bolszewickim walczył w III batalionie 105 pułku piechoty[1]. W potyczce pod Romanowem koło Miropola, na czele 9 kompanii pokonał trzykrotnie liczniejszy oddział kawalerii nieprzyjaciela. Zginął pod Poczajowem w bitwie o Hrady. Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 4779)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 79.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919 roku, s. 1648.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.