Zygmunt Rudomino

Zygmunt Rudomino
kontradmirał
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1923 Głębokie
Data i miejsce śmierci	26 października 1993 Gdynia
Przebieg służby
Lata służby	1944-1984
Jednostki	8 Flotylla Obrony Wybrzeża Brygada Obrony Wodnego Rejonu
Stanowiska	zastępca dowódcy Marynarki Wojennej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Zygmunt Rudomino (ur. 1 lipca 1923 roku w Głębokiem, zm. 26 października 1993 roku) – polski kontradmirał, żołnierz piechoty i morski oficer pokładowy okrętów podwodnych. W okresie od 1944 do 1946 roku przebył szlak bojowy od Wołynia do Berlina w składzie 1. Armii Wojska Polskiego. Po II wojnie światowej, do 1984 roku służył w Marynarce Wojennej, dowodząc Brygadą Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy Marynarki Wojennej oraz 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża. Karierę zakończył na stanowisku szefa Służb Technicznych i Zaopatrzenia - zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. techniki i zaopatrzenia.

1 Armia Wojska Polskiego

Zygmunt Rudomino urodził się 1 lipca 1923 roku w Głębokiem na Wileńszczyźnie. W latach 1930-1936 uczęszczał do szkoły powszechnej, a następnie do 1939 roku uczył się w gimnazjum. W 1946 roku przyjęto go na Wydział Morski Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, który ukończył w 1949 roku, otrzymując promocję oficerską i stopień podporucznika marynarki. Był również absolwentem Wyższego Akademickiego Kursu Operacyjnego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie (lata 1955-1957).

W 1940 roku został deportowany na Syberię. W 1944 roku wcielono go do 3 Dywizji Piechoty im. Gen. Romualda Traugutta (kolejno 1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, Armia Polska w ZSRR i 1 Armia Wojska Polskiego). W pierwszej fazie działań uczestniczył w forsowaniu Bugu i Wisły, a w 1945 roku brał udział w walkach od Warszawy, przez Wał Pomorski, do Berlina. Po zakończeniu wojny przybył na Wybrzeże.

Marynarka Wojenna

Na pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej skierowano go do dywizjonu okrętów podwodnych w Gdyni, gdzie został oficerem wachtowym ORP „Żbik”. W 1951 roku objął funkcję pomocnika szefa ds. okrętów podwodnych w jednym z wydziałów Sztabu Głównego Marynarki Wojennej w Gdyni. Od 1957 do 1962 roku dowodził Brygadą Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy Marynarki Wojennej w Helu, a następnie był zastępcą szefa Sztabu Głównego ds. operacyjnych w Dowództwie Marynarki Wojennej. 9 października 1963 roku awansował na stopień wojskowy kontradmirała. W 1966 roku został pierwszym dowódcą 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. W latach 1968-1983 zajmował stanowisko szefa Służb Technicznych i Zaopatrzenia - zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. techniki i zaopatrzenia, po czym w 1984 roku przeszedł w stan spoczynku. Odchodzącego w stan spoczynku kontradmirała pożegnał w styczniu 1984 roku minister obrony narodowej gen. broni Florian Siwicki oraz wiceminister obrony narodowej gen. broni dr Józef Baryła. Na emeryturze działał jako przewodniczący Komisji Morskiej Ligi Obrony Kraju. Zmarł 26 października 1993 roku w Gdyni i został pochowany na Cmentarzu Witomińskim (kwatera 60-1-9).

Grób kontradmirała Zygmunta Rudomino i jego żony Bogdy na Cmentarzu Witomińskim

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1971)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Brązowy Medal Zasłużonym na Polu Chwały
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (ZSRR)
• Medal za Zdobycie Berlina (ZSRR)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)

Bibliografia

• Kmdr ppor. mgr Piotr Andrzejewski, kmdr ppor. mgr inż. Zygmunt Białogłowski, kpt. mar. mgr inż. Tomasz Dolny, kmdr por. dr Henryk Karwan, kpt. mar. inż. Janusz Królikowski, kadm. Michał Michalski, kmdr por. dypl. Andrzej Walor. „Przegląd Morski.” Wyd. kwiecień 2005 rok. Nr 4/2005.

---